Σε όποια γωνιά της Ελλάδας και αν σταθείς, όταν αναφέρεις ότι η καταγωγή σου είναι από την όμορφη Ρόδο, κάποιος θα βρεθεί να σε ρωτήσει από που προήρθε η φράση “Ιδού η Ρόδος, Ιδού και το πήδημα”; Και όλοι περιμένουν μια απάντηση σχετική με τη ξέφρενη ζωή που λαμβάνει χώρα κατά τους καλοκαιρινούς μήνες στο κοσμοπολίτικο νησί της Ρόδου.
Η πραγματική προέλευση της περίφημης αυτής φράσης, έχει τις ρίζες της στην αρχαιότητα και προέρχεται από έναν μύθο του Αισώπου, “Ανήρ Κομπαστής”. Σύμφωνα με αυτό το μύθο, κάποτε ήταν ένα άντρας αθλητής στην Αθήνα και κόμπαζε, δηλαδή καυχιόνταν συνεχώς πως σε αγώνες στη Ρόδο είχε καταφέρει ένα τεράστιο άλμα.
Βέβαια, κανένας από τους υπόλοιπους Αθηναίους δεν πίστευε τα λεγόμενα του και τους παρακινούσε να ταξιδέψουν στη Ρόδο για να τα επιβεβαιώσουν οι θεατές του αγώνα. Τότε κάποιος του είπε ” Ποιος ο λόγος να πάμε στη Ρόδο;” και πήγε στο σκάμμα και έγραψε με το χέρι του στην άμμο τη λέξη “Ρόδος”. Έτσι του είπε το γνωστό “Αυτού γαρ και Ρόδος και πήδημα”, σε νεοελληνική μετάφραση “Ιδού η Ρόδος, Ιδού και το πήδημα”. Είναι προφανές πως ο καυχησιάρης αθλητής, άλλαξε πόλη!
Η φράση αυτή, διανύει τη δική της πορεία στην κάθε εποχή και έχει χρησιμοποιηθεί από πολλούς φιλοσόφους, πολιτικούς, καλλιτέχνες. Έχει μεταφραστεί, έχει λάβει πολλές παραλλαγές και διαφορετικά νοήματα.
Το νόημα αυτής της φράσης πάντως είναι ένα! Δεν υπάρχει λόγος κανείς να καυχιέται, εφόσον όποιος έχει τη δυνατότητα να πραγματοποιήσει κάτι, έχει και τη δυνατότητα να το αποδείξει ανά πάσα ώρα και στιγμή!
