40 συμπολίτες μας έστειλαν επιστολή για τους μετανάστες στα Σφαγεία

22 Απριλίου, 2021
12:10
Τοπικά Νέα

Προς:Υπουργό Μετανάστευσης και Ασύλου, κ. Νότη Μηταράκη

Υφυπουργό Μετανάστευσης και Ασύλου, αρμόδια για την ένταξη, κα Σοφία Βούλτεψη

Γενικό Γραμματέα Μεταναστευτικής Πολιτικής, κ. Πάτροκλο Γεωργιάδη

Γενικό Γραμματέα Υποδοχής Αιτούντων Άσυλο, κ. Εμμανουήλ Λογοθέτη

Ειδική Γραμματέα Προστασίας Ασυνόδευτων Ανηλίκων, κα Ειρήνη Αγαπηδάκη

Ειδικό Γραμματέα Συντονισμού Εμπλεκόμενων Φορέων,κ. Ευάγγελο Κωνσταντίνου

Αξιότιμες/οι κυρίες και κύριοι,

Οι κάτωθι υπογράφουσες και υπογράφοντες, απευθυνόμαστε σε εσάς, με την ελπίδα της παρέμβασής σας για την επίλυση ενός σοβαρού ζητήματος. Αφορά στην σωματική ακεραιότητα και αξιοπρέπεια δεκάδων προσφύγων, οι οποίοι εκδιώχθηκαν από την άτυπη δομή της Ρόδου.

Όπως γνωρίζετε, την Τρίτη 13 Απριλίου 2021, νωρίς το πρωί, ισχυρές αστυνομικές δυνάμεις εμφανίστηκαν στην άτυπη δομή προσφύγων στο νησί της Ρόδου. Σε αυτή τη δομή ζούσαν πάνω από 130 άνθρωποι. Οι περισσότεροι είναι αναγνωρισμένοι πρόσφυγες με άδεια παραμονής, οι οποίοι, όταν αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν τις επίσημες δομές, βρήκαν καταφύγιο στο νησί της Ρόδου, μέχρι να βγει το διαβατήριο τους και να μπορέσουν να αναχωρήσουν για άλλες χώρες της Ευρώπης.

Οι συνθήκες διαβίωσης στη δομή δεν ήταν καλές, αλλά τουλάχιστον οι άνθρωποι που έμεναν σε αυτή είχαν ένα πιάτο φαγητό από την καθολική εκκλησία, ένα στρώμα να κοιμηθούν και μια κουβέρτα για να σκεπαστούν. Είχαν φτιάξει εκεί, έστω και προσωρινά, το σπίτι τους.Η δομή αυτή είχε άτυπα παραχωρηθεί σε πρόσφυγες από τον προηγούμενο δήμαρχο της Ρόδου, το 2015.

Την Τρίτη λοιπόν, ισχυρές αστυνομικές δυνάμεις, ειδοποίησαν τους ανθρώπους που έμεναν εκεί ότι πρέπει να αναχωρήσουν μέσα σε 30 λεπτά.

Μάζεψαν γρήγορα λίγα πράγματα, τα πιο βασικά, από το βιός τους και μπήκαν στα πούλμαν που έφερε ο αξιότιμος κύριος Καμπουράκης, δήμαρχος της Ρόδου. Δεν ήξεραν που πάνε και τι θα γίνει. Δεν ήξεραν γιατί τους βάζουν στα πούλμαν…

Μας ρωτούσαν… Δεν ξέραμε ούτε εμείς.

Είχαμε ακούσει ότι ο κ. Καμπουράκης, έχει καταθέσει εναντίον τους μήνυση για παράνομη κατάληψη του χώρου… Αλλά υποθέσαμε όλοι, πως θα υπήρχε κάποια ενημέρωση τουλάχιστον 1-2μερες πριν…

Οι άνθρωποι της άτυπης δομής, πήγαν στο λιμάνι της Ρόδου με τα πούλμαν και με συνοδεία ισχυρών αστυνομικών δυνάμεων. Πρώτη μέρα του Ραμαζανιού τους. Νηστικοί… Δεν μπορούν να φάνε μέχρι τη δύση του ήλιου… Περιμένουν. Μια γυναίκα λιποθύμησε…Κάνανε όλοι τεστ για covid-19. Όλοι περίμεναν ήρεμα. Κανένας δεν μίλησε.

Κάποιοι Ροδίτες φίλοι τους προσπάθησαν να μιλήσουν, αλλά δεν υπήρχε εξήγηση από τους υπεύθυνους αστυνομικούς. -«Έστειλες SMS; δεν επιτρέπεται να είσαι εδώ», είπαν σε μια γυναίκα που προσπάθησε να τους μιλήσει. «Η φίλη μου με πήρε τηλέφωνο κλαίγοντας…», μας λέει μια εθελόντρια της δομής. –«Δεν ήθελε να πάει στο ΚΥΤ της Κω. Ήταν πολύ δύσκολα για εκείνη εκεί. Της είπα να κατέβει από το λεωφορείο και να έρθει σε μένα. Δεν την άφησαν.

Της εξήγησα πως είναι νόμιμη πρόσφυγας εδώ με άδεια παραμονής και δικαιώματα ίσα με των Ελλήνων πολιτών. Της είπα πως μπορεί να ζήσει σε όποια πόλη θέλει.

Μάλλον έκανα λάθος. Εκείνη δεν έχει δικαιώματα!!»

Οι αστυνομικοί δεν τους άφησαν να κατέβουν από τα πούλμαν. Τελικά μάθαμε ότι πάνε στην Κω. Παράλληλα, δημοσιεύτηκε επιστολή του δημάρχου Κω, αξιότιμου κυρίου Νικηταρά Θεοδόση, στην οποία καταγράφεται η έντονη αντίθεσή του στη μεταφορά των προσφύγων στο νησί. Οι άνθρωποι από την άτυπη δομή της Ρόδου μπήκαν στο καράβι. Όλοι αρνητικοί στα τεστ covid-19.

Φτάνουν στην Κω και πάνε κατευθείαν στο κέντρο κράτησης. Τσιμεντένιοι τοίχοι, συρματοπλέγματα και 10 άδεια κοντέινερ για 130 ανθρώπους. Χωρίς στρώματα. Μόνο ελάχιστα σιδερένια κρεββάτια, χωρίς κουβέρτες. Κοιμήθηκαν στο κρύο, στο πάτωμα. Στοιβαγμένοι ο ένας πάνω στον άλλο.

Εκατόν τριάντα ψυχές σε παγωμένα σώματα ξεριζώθηκαν άλλη μια φορά από το «σπίτι» τους και αβέβαιοι για το μέλλον τους, για το μέλλον των παιδιών τους, κλείνουν τα μάτια αποκαμωμένοι.

Τα παιδάκια τυλίχθηκαν στους γονείς τους για να ζεσταθούν.

Η Μπάσμα μόλις 1 μήνα, κοιμήθηκε μέσα σε μια βαλίτσα, κάτω από το σιδερένιο, χωρίς στρώμα, κρεββάτι. Άντρες, γυναίκες, παιδιά, ο ένας πάνω στον άλλο….

Είναι Τετάρτη 14 Απριλίου 2021 νωρίς το πρωί.

Αστυνομικές δυνάμεις της Κω, τους πάνε στο ΚΥΤ του νησιού. Κάνουν ταυτοποίηση στοιχείων. Όσοι δεν έχουν χαρτιά, θα μείνουν στο ΚΥΤ. Όσοι έχουν άδεια παραμονής πρέπει να φύγουν.

Ταυτόχρονα, δημοσιεύεται επιστολή του Υπουργείου Μετανάστευσης, με την οποία ο γενικός γραμματέας, αξιότιμος κύριος Εμμανουήλ Λογοθέτης, καθησυχάζει το δήμαρχο Κω: Οι πρόσφυγες δεν θα μείνουν στην Κω. Θα προωθηθούν στην ενδοχώρα, αναφέρεται μεταξύ άλλων στην επιστολή του.

Κι εμείς ρωτούσαμε: «Που θα πάνε αξιότιμε κύριε Λογοθέτη»; Πολλοί από μας κάλεσαν τηλεφωνικά στο ΚΥΤ για να μάθουμε πού θα πάνε οι άνθρωποι από την άτυπη δομή. Κανένας δεν μας απαντάει.

Ο Άμπου Ριάντ, αναγνωρισμένος πρόσφυγας, νοσηλευτής στην χώρα του και οδηγός ασθενοφόρου, μας λέει πως τους είπαν ότι πρέπει να πληρώσουν οι ίδιοι τα εισιτήρια τους και να πάνε Αθήνα. Εκείνος έχει 3 παιδιά… Δεν έχει πού να μείνει στην Αθήνα. Δεν έχει αρκετά χρήματα. Ένας εθελοντής του προτείνει να πάει στη Ρόδο και να μείνει με την οικογένειά του στο σπίτι του ίδιου. -“Δεν με αφήνουν να πάω Ρόδο”, του λέει. “πρέπει όλοι να πάμε Αθήνα”. Μια δικηγόρος στέλνει υπεύθυνη δήλωση εθελοντή για φιλοξενία της οικογένειας προσφύγων. Η οικογένεια δεν θα μείνει στο δρόμο, θα μείνει σε σπίτι. Δεν υπάρχει απάντηση.

Οι πρόσφυγες δεν θέλουν να φύγουν. Οι περισσότεροι αρνούνται να πάνε Αθήνα. Τους πάνε πίσω στο κέντρο κράτησης. Μετά από μερικές ώρες έρχεται η υπεύθυνη. Μερικοί φίλοι ηχογραφούν τα λόγια της και μας τα στέλνουν για να τους εξηγήσουμε τί ακριβώς συμβαίνει.

Η υπεύθυνη κυρία (συγγνώμη δεν γνωρίζω το όνομά της) του ΚΥΤ της Κω, απευθυνόμενη στους πρόσφυγες λέει: -«Είστε πολύ τυχεροί, γιατί μόνο για απόψε το εισιτήριο του πλοίου για Πειραιά είναι μισή τιμή. Και δεν θα έχετε πρόβλημα με τον Corona. Αν δεν φύγετε, θα μείνετε έξω σήμερα και δεν μπορώ να σας εγγυηθώ πότε θα μπορέσετε να ταξιδέψετε και πάλι. Είναι επιλογή σας»!! τους λέει… Μερικοί τρομάζουν και πάνε να αγοράσουν εισιτήρια. Άλλοι αρνούνται…Καταλαβαίνουν πια πως δεν θα πάνε σε κάποια δομή, αλλά θα μείνουν άστεγοι, μόλις φτάσουν στην Αθήνα.

Τα παιδάκια, 20 στο σύνολο, πέφτουν αποκαμωμένα για ύπνο στο πάτωμα των κοντέινερ…

Στις 7μμ έρχεται ένα πούλμαν. Τους βάζει όλους μέσα και τους πάει στο λιμάνι. Όλοι μπήκαν στο πούλμαν, αυτοί που ήθελαν να ταξιδέψουν, αλλά και αυτοί που δεν ήθελαν. Όλοι όσοι έχουν άδεια παραμονής.

Όλοι οι νόμιμοι πρόσφυγες. Όλοι όσοι έχουν ίσα δικαιώματα με τους Έλληνες πολίτες. Δικαιώματα…Πάνε στο καράβι. Οι αστυνομικοί τους λένε ξανά και ξανά πώς αν δεν πληρώσουν για να μπουν στο καράβι, θα κοιμηθούν στους δρόμους της Κω. Κάποιοι φωνάζουν…

Μερικοί πρόσφυγες δεν έχουν χρήματα για το εισιτήριο. Ο μεταφραστής υπενθυμίζει στον πατέρα μιας πενταμελούς οικογένειας, όταν εκείνος ρωτάει, «…πως δεν μπορεί να επιστρέψει στη Ρόδο, χωρίς συμβόλαιο για δουλειά. Η υπεύθυνη δήλωση φιλοξενίας δεν ισχύει.

Στην Αθήνα όμως δεν χρειάζεται τίποτα», του λέει. Αθήνα πας χωρίς δουλειά και χωρίς σπίτι. Δεν υπάρχει πρόβλημα. Τελικά 90 άτομα περίπου μπαίνουν στο πλοίο.

Μόνο οκτώ νέα παιδιά έμειναν στην Κω και κοιμήθηκαν άλλη μια νύχτα στα πατώματα του κέντρου κράτησης.

Πέμπτη,15 Απριλίου 2021, ώρα11πμ…

Δεκάδες νόμιμοι πρόσφυγες, με άδεια παραμονής, άστεγοι πια, βγαίνουν στον Πειραιά. Αβοήθητοι…

Ανάμεσά τους ο Σάμι 10 ετών, η Ντίμα, η Χάλα και η Ρόλα 7 ετών, ο Μαχμούτ 14 ετών, η Ινάς 10 ετών, ο Ριάντ 8 ετών, ο Άχμεντ 12 ετών χωρίς μητέρα και πατέρα στην Ελλάδα, ο Καμάλ 12 ετών, ο Τάιμπ 3 ετών, ο Σάμπρι 6 ετών, ο Χαμούντ 2 ετών, η Μπάσμα 33ημερών και ο Ισάμ 5 ετών, επίσης μόνος χωρίς γονείς ή αδέρφια στην Ελλάδα.

Όλοι πλέον άστεγοι στην Αθήνα. Χωρίς δομή, χωρίς χρήματα, χωρίς βοήθεια, χωρίς προειδοποίηση, χωρίς δικαιώματα, χωρίς επιλογές. Χωρίζονται… Οι οικογένειες πάνε στο κέντρο. Κάποιοι καλούν την αστυνομία και τους γίνεται σύσταση να φύγουν από την πλατεία Ομονοίας.

Η ώρα είναι 3 το μεσημέρι.

Κουρασμένοι, άυπνοι, κουβαλώντας τις βαλίτσες τους προσπαθούν να βρουν έναν χώρο να κοιμηθούν το βράδυ. Μαζί τους κι όλοι εμείς οι εθελοντές από τη Ρόδο. Καλούμε δομές, γνωστούς, φίλους… Μαζεύουμε χρήματα να τους βοηθήσουμε…. Τελευταίοι βρήκαν καταφύγιο ένας πατέρας, μόνος με 3 παιδιά. Ευτυχώς κανένα παιδί δεν κοιμήθηκε στο δρόμο το πρώτο βράδυ.

Παρασκευή,16 Απριλίου 2021

Δυο οικογένειες με 6 πολύ μικρά παιδιά αποφασίζουν να πάνε Θεσσαλονίκη να βρουν καταφύγιο σε κάποια δομή. Τους ήρθε μήνυμα από το Υπουργείο Μετανάστευσης ότι τα διαβατήριά τους είναι έτοιμα στη Θεσσαλονίκη και πρέπει να παρακολουθούν την ιστοσελίδα του Υπουργείου για να μάθουν την ακριβή ώρα και ημερομηνία του ραντεβού τους. Οι υπόλοιπες οικογένειες μένουν Αθήνα. Μία μητέρα μόνη με 4 παιδιά μένει σε σκηνή… Ο πατέρας μόνος με 3 παιδιά μένει σε ένα μονόχωρο σπίτι με άλλους 8 άντρες. Τα δύο μικρά αγόρια που δεν έχουν τους γονείς τους, μένουν μαζί με άλλους άντρες από τη δομή σε κάποιο σπίτι γνωστών…

Το τρένο φτάνει στη Θεσσαλονίκη στις 9μμ.

Τα παιδιά είναι πολύ κουρασμένα… Βρώμικα, ταλαιπωρημένα… -“Θα κοιμηθούμε στο σταθμό του τρένου απόψε και θα πάμε αύριο να βρούμε τη δομή” μας λέει ο πατέρας της μιας οικογένειας. Είναι 4 γονείς και 6 παιδιά. Μαζί τους και το νεογέννητο. Αρχίζει να βρέχει… Είναι περήφανοι άνθρωποι. Δεν ζητάνε… Κι ας έχουν ανάγκη!!Άμεσα τους κλείνουμε ένα σπίτι, κανονίζουμε να φάνε κάτι…Ευτυχώς κανένα παιδί δεν κοιμήθηκε στο δρόμο και σήμερα. Ο Ιμπραχίμ μας στέλνει μήνυμα…Είχε μόνο 10 ευρώ. Τα έδωσε για το δωμάτιο χτες. Δεν έχει φάει… Δεν έχει που να κοιμηθεί.

Μία εθελόντρια στην Αθήνα τον συναντάει και του δίνει μερικές κονσέρβες και 50 ευρώ για να κοιμηθεί στο δωμάτιο του hostel με άλλα 8 άτομα. Είναι σαν χαμένος… Τα μάτια του κοιτάζουν στο κενό. Παίρνει το φαγητό και φεύγει για να προλάβει το lock down.

Ο Αμπταλραχμάν στέλνει μήνυμα…-“Δεν κατάφερα να προσευχηθώ από όταν ξεκίνησε το Ραμαζάνι”. Με μια πίκρα μέσα στα λόγια του… Δεν έχει φάει τίποτα σήμερα. Θα πάει Θεσσαλονίκη με το τρένο. Στην Αθήνα δεν ξέρει πού να μείνει. Στη Θεσσαλονίκη, ίσως μπει στη δομή προσφυγων.

Σάββατο 17 Απριλίου 2021

Οι δύο οικογένειες αφήνουν το σπίτι που τους νοικιάσαμε για ένα βράδυ και παίρνουν το λεωφορείο για να πάνε σε δομή της Θεσσαλονίκης. Ο ιδιοκτήτης του σπιτιού μας λέει πόσο καλοί ενοικιαστές ήταν. Καθάρισαν τα πάντα και έστρωσαν τα κρεββάτια πριν φύγουν. Είναι 4 γονείς και 6 παιδιά.

Ανάμεσα τους βρέφος 35 ημερών.

Στο δρόμο προς την δομή τους σταματάει η αστυνομία! Πρόστιμο για μετακίνηση εκτός νομού. Τους επιβάλει πρόστιμο 300€ για κάθε ενήλικα.

Σύνολο €1.200 ευρώ.(!!) Εκείνοι παίρνουν τηλέφωνο σε μας. Μια εθελόντρια μιλάει με τον αστυνομικό στο τηλέφωνο.

Ο αστυνομικός της λέει: -«Μου λένε πως το σπίτι τους είναι στην Ρόδο. Δεν επιτρέπεται να μετακινούνται μεταξύ νομών χωρίς χαρτιά μετακίνησης. Γιατί βρίσκονται τόσο μακριά από το σπίτι τους;» Η εθελόντρια προσπαθεί να εξηγήσει: «Η αστυνομία τους πήρε με τη βία από το σπίτι τους στη Ρόδο. Από την Κω τους ανάγκασαν να πάνε Αθήνα….».

-«Γιατί δεν τους έδωσαν έντυπα μετακίνησης»; Ρωτάει ο αστυνομικός. Τι μπορεί να πεί κανείς; Γράφει το πρόστιμο. 1.200€….

Ο αστυνόμος τους είπε πως μπορούν να κάνουν ένσταση, στέλνοντας e-mail στο αστυνομικό τμήμα.

Φτάνουν σε μια δομή. Δεν επιτρέπεται να μείνουν… Είναι αναγνωρισμένοι πρόσφυγες.Δικαιούχοι διεθνούς προστασίας. Ποιας προστασίας; Έχουν άδεια διαμονής. Έχουν ίδια δικαιώματα με μας. Ποια δικαιώματα; Ποια δικαιώματα είχαν, όταν, χωρίς καμία προειδοποίηση μέσα σε 30 λεπτά έπρεπε να εγκαταλείψουν το χώρο που ζούσαν; Ποια δικαιώματα είχαν, όταν οι εμπλεκόμενοι φορείς δεν τους έδωσαν ούτε 24 ώρες για να μαζέψουν τα πράγματά τους; Ποια δικαιώματα είχαν, όταν ξένοι μάζεψαν τα υπάρχοντά τους από την άτυπη δομή και τα τοποθέτησαν όλα μαζί σε κάποια αποθήκη, κάποιου χώρου του δήμου, από όπου ποτέ δεν θα μπορέσουν να τα ξεχωρίσουν και να τα πάρουν;

Ποια δικαιώματα είχαν, όταν δεν ενημερώθηκαν ποτέ για τον λόγο του ξεριζωμού τους; Ποια δικαιώματα είχαν, όταν κανείς στη Ρόδο δεν έκανε τον κόπο να φέρει ένα διερμηνέα και να μιλήσει στη γλώσσα τους για την καταδικαστική απόφαση της εισαγγελίας; Ποια δικαιώματα είχαν, όταν, ενώ υπήρχε χώρος φιλοξενίας στη Ρόδο, σε σπίτια εθελοντών, έπρεπε υποχρεωτικά να πάνε όλοι Αθήνα; Ποια δικαιώματα είχαν, όταν κοιμόντουσαν στο πάτωμα του κέντρου κράτησης της Κω χωρίς κουβέρτες;

Αξιότιμες κυρίες και αξιότιμοι κύριοι, γνωρίζουμε πως η επιβίωση 100 ανθρώπων δεν θα λύσει το προσφυγικό πρόβλημα. Εξάλλου είναι πολύ πιθανό πως ανάλογες διαδικασίες ακολουθήθηκαν στο παρελθόν και με άλλους πρόσφυγες.

Όμως αυτοί είναι πρόσφυγες με όνομα και επώνυμο. Κοιτάζουμε τις φωτογραφίες τους στην εφημερίδα και αναγνωρίζουμε τα πρόσωπά τους.

Τα παιδιά… τα ξέρουμε… παίξαμε μαζί τους, τα ταΐσαμε, τα ντύσαμε, τα αγαπήσαμε. Είναι άδικο που τους πήρανε από τη Ρόδο και τους πέταξαν στο δρόμο! Τα υπάρχοντά τους στη Ρόδο χάθηκαν…Τα δικαιώματά τους χάθηκαν! Η ανθρωπιά μας χάθηκε!

Η αλληλεγγύη… Δεκάδες ψυχές έγιναν σκόνη που σκουπίστηκε διακριτικά κάτω από το χαλάκι της μεγαλούπολης. Αυτή η διαδικασία που ακολουθήθηκε έγινε χωρίς σεβασμό και καταπάτησε τα δικαιώματα και την αξιοπρέπεια πολλών ανθρώπων. Άφησε αβοήθητους νέους, γέρους, γυναίκες και παιδιά σε μια πόλη μακριά από την ομάδα αλληλεγγύης που είχαν στη Ρόδο.

Σας ζητάμε μόνο να φροντίσετε να βρουν στέγη και τροφή, σε δομές της Αθήνας και της Θεσσαλονίκης, όσοι πρόσφυγες προερχόμενοι από την άτυπη δομή της Ρόδου τα χρειάζονται, μέχρι να πάρουν στα χέρια τους το διαβατήριο τους. Αφήστε τους να προσευχηθούν… Να φάνε… Να κοιμηθούν… Να νιώσουν, έστω και για λίγο, ασφαλείς. Να νιώσουν, έστω και για λίγο, προστατευμένοι.

Με εκτίμηση,

1. Εμμανουήλ Αγγελιδάκης

2. Ιζαμπελα Αγγελιδάκη

3. Νικη Αλ Ενέζι – Ιδιωτικός Υπάλληλος

4. Γιεκιανέ Αλάγιαλη-θεραπεύτρια μασάζ

5. Αγγελάκης Αλέξανδρος – Καλλιτέχνης

6. Γεωργιάδου Τζούλη

7. Γεωργούλης Χάρης

8. Γκογκέ Ολυμπία – Ανθρωπολόγος

9. Γουδουλάκη Γεωργία – Γεωπόνος

10. Θεοχάρη Λυδία

11. Καλλιανιώτη Βασιλική