του Αντώνη Κυζούλη
«Άξιον εστί το χέρι που επιστρέφει από φόνο φρικτό και τώρα ξέρει,
ποιος αλήθεια ο κόσμος που υπερέχει…»
Οι παραπάνω στίχοι του Ελύτη, σίγουρα δεν αποτελούν την πλέον ενδεδειγμένη βάση διαλόγου με αυτή την «ευγενή τάξη κάποιων επιχειρηματιών», οι οποίοι συγκρότησαν παράταξη προκειμένου να εκδιώξουν τον «ξενόφερτο δικτάτορα» Μαχαιρίδη…
Κρίνοντας από τον τρόπο με τον οποίο πολιτεύθηκαν κατά τη διάρκεια της προεκλογικής περιόδου, είμαι σίγουρος ότι οι περισσότεροι εξ αυτών, έχουν τόση σχέση με την ποίηση, όση μπορεί να έχει ο Φάντης με το ρετσινόλαδο. Όμως σε τελική ανάλυση, γιατί να θέλει κανείς να ανοίξει τον οποιοδήποτε διάλογο με τέτοιους απίθανους τύπους, σε οποιοδήποτε επίπεδο πέραν του θεσμικού; Θα έρθει και αυτή η ώρα. Μέχρι τότε όμως, λυπάμαι αγαπητέ φίλε Γιάννη, αλλά οι στοιχειώδεις κανόνες της ανθρώπινης αξιοπρέπειας, δεν μου επιτρέπουν να σιωπώ άλλο. Γιατί αξίζει να μάθει ο κόσμος ότι, ήταν μία και μοναδική η προτροπή που έδωσε προς τα μέλη της παράταξης του, αυτός που κάποια τρωκτικά της δημοκρατίας αποκαλούν «δικτάτορα»: «Υψηλού επιπέδου πολιτική αντιπαράθεση και καμία απάντηση σε ύβρεις και προσβολές». Και έτσι πορευθήκαμε. Αλλά εις μάτην…
Και τι δεν ακούσαμε, και τι δεν διαβάσαμε όλο αυτό το διάστημα, ειδικότερα από μία συγκεκριμένη και διακεκριμένη ομάδα στελεχών, που ανέλαβε την εργολαβία να μας παρουσιάσει τον Μαχαιρίδη, περίπου ως τον πιο ανίκανο και φαύλο πολιτικό που πέρασε από αυτή τη χώρα. Η «ονειρική» αυτή ομάδα, συνετέθη από τα καλύτερα υλικά.
Δημοσιογράφοι – πολιτικοί αναλυτές δευτέρας κατηγορίας, ορισμένοι μάλιστα εκ των οποίων, κάποτε ονειρεύτηκαν ότι με τις ευλογίες και του ίδιου του Μαχαιρίδη θα αναμόρφωναν το ελληνικό κοινοβούλιο.
Πολιτικοί καιροσκόποι με μοναδικό ταλέντο την παραποίηση των γεγονότων και την ακατάσχετη λαϊκίστικη λασπολογία. Και τέλος, δήθεν επιχειρηματίες, γνήσια τέκνα του Nitro και του lifestyle, που αν ήταν στο χέρι τους θα μετέτρεπαν τη Ρόδο σε ένα απέραντο σκυλάδικο.
Χρειάστηκαν αρκετά χρόνια αποτυχημένων προσπαθειών του καθενός ξεχωριστά, προκειμένου να καταλάβουν ότι ο «δικτάτορας», όχι μόνο έχει την εμπιστοσύνη της κοινωνίας και μάλιστα δια της εκλογικής διαδικασίας, αλλά και ότι δεν ήταν ούτε στο ελάχιστο διατεθειμένος να ικανοποιήσει τις νοσηρές φιλοδοξίες τους, τις οποίες με περίσσευμα θράσους τις βάφτιζαν «αγάπη για τον τόπο». Διασκορπισμένοι ο καθένας στο δικό του εγωκεντρικό και ατροφικό σύμπαν και ενίοτε με την ιδιότητα του «παράγοντα», άφηναν μεν την ελάχιστη κακόγουστη πινελιά τους αλλά στο τέλος κάπου τους σταματούσαν οι θεσμοί και η ίδια η κοινωνία. Δεν ήταν αρκετά ισχυροί, γιατί δεν ήταν ενωμένοι.
Μερικοί δε εξ αυτών, υπήρξαν και αντίπαλοι που αντήλλαξαν μεταξύ τους δηλώσεις «υψηλού περιεχομένου». Μέχρι τη στιγμή που αποφάσισαν να ενώσουν τις «τεχνογνωσίες» τους, προκειμένου να αλώσουν τους θεσμούς και ανενόχλητοι να πραγματοποιήσουν τα σπουδαιοφανή «οράματα» τους. Από την Κέα ως το Καστελλόριζο…
Η Ρόδος τους φάνηκε μικρό πεδίο δράσης τώρα που είναι ενωμένοι και «πανίσχυροι». Άσε που τα οικονομικά του Δήμου δεν ήταν και τόσο ανθηρά. Ενώ της Περιφέρειας… Να ‘ναι καλά ο Μαχαιρίδης. Και έτσι επιδόθηκαν στον αγώνα με ό,τι καλύτερο διέθετε ο καθένας από αυτούς.
Άλλος με την «πένα» του, άλλος με την «τεχνοκρατική» του αντίληψη, άλλος με τη «νοσταλγία» του και όλοι μαζί με κοινό όπλο το ψεύδος, τη χυδαιολογία και την προμελετημένη προπαγάνδα.
Και βέβαια, μέσα σε μία συγκυρία γενικευμένης δυσφορίας, αβεβαιότητας και πολιτικών αναταράξεων, ο Μαχαιρίδης, (θυμίζω αυτός που δεν τους έκανε τα χατίρια), ήταν ο ιδανικός από κάθε άποψη στόχος. Μία φίλη από την Αθήνα, έχοντας άγνοια των τοπικών μας πραγμάτων και διαβάζοντας τα «άρθρα» και τις «αναλύσεις» επιφανούς μέλους της ομάδας αυτής, έμεινε εμβρόντητη από το μίσος και το μένος που ξεχείλιζε από τη …«γραφίδα» του μέλους αυτού.
Όμως ως εδώ ήταν, αγαπητέ φίλε Γιάννη. Έστω τρεις μέρες πριν την εκλογική αναμέτρηση. Η ανοχή έχει και τα όρια της. Όλοι αυτοί οι ανεκδιήγητοι τύποι, με τα λόγια και τα «έργα» τους δεν προσβάλλουν μόνο εσένα. Προσβάλλουν μία ολόκληρη παράταξη και έναν ολόκληρο κόσμο που πιστεύει σε σένα. Προσβάλλουν και εμένα που συντάχθηκα μαζί σου, ακριβώς γιατί ήξερα από την αρχή ότι σε αυτές τις εκλογές θα συγκρουστούν δύο κόσμοι. Ο κόσμος εκείνων που έμπρακτα πόνεσαν και πονούν αυτό τον τόπο και ο κόσμος εκείνων που γεννήθηκαν και σε όλη τους τη ζωή θα παραμείνουν αμετανόητα αμόρφωτοι, κακόγουστοι και καιροσκόποι.
Όταν συγκρούεται η ποιότητα με την ευτέλεια, πάντα στο τέλος κερδίζει η ποιότητα. Γι’ αυτό και θα κερδίσουμε Γιάννη. Όχι μόνο εμείς ως παράταξη, αλλά ο τόπος μας. Σε καμία περίπτωση όμως, δεν εννοώ άλλο να επιτρέπω στο όνομα αυτής της σύγκρουσης να καταποντίζεται η ανθρώπινη αξιοπρέπεια.
Μπορεί η έννοια αυτή να μην υπάρχει στο δικό τους σύστημα αξιών, υπάρχει όμως στο δικό μου, υπάρχει στο δικό σου και υπάρχει στη συνείδηση της μεγάλης πλειοψηφίας των συμπατριωτών μας, εκείνων που θα μας δώσουν και τη μεγάλη νίκη την επόμενη Κυριακή.
Όσο για αυτή την «ονειρική» ομάδα των golden boys (θυμάσαι Φώτη;…), οτιδήποτε άλλο μένει να πούμε, θα το πούμε μόνο σε επίπεδο θεσμών. Την οποιαδήποτε συνομιλία, σε οποιοδήποτε άλλο επίπεδο, απλούστατα δεν την καταδέχομαι.
Μετά τιμής
Αντώνης Γ. Κυζούλης
