«..Να εύχεσαι να είναι μακρύς ο δρόμος….» έγραψε ο Καβάφης στην «Ιθάκη» του .
Κι αυτόν τον στίχο τον επικαλούμαστε με κάθε ευκαιρία.
Μόνο που στην καθημερινότητα μας φαίνεται να επιλέγουμε πάντα… τον πιο σύντομο.
Συντομεύσαμε όλες τις διαδρομές μας…
Απ΄ την πιο απλή … «σπίτι… δουλειά… σπίτι…», μέχρι κι εκείνη που διανύει κάποιο μήνυμα
για να φτάσει από τον πομπό στο δέκτη. Για να πετύχουμε δε αυτό το τελευταίο, αναπτύξαμε και ειδικούς μηχανισμούς …πέψης που μας επιτρέπουν να καταπίνουμε «αμάσητα» όσα ακούμε, διαβάζουμε και βλέπουμε.
Δημιουργήσαμε για το λόγο αυτό ένα φίλτρο …ασφαλείας, που μας προστατεύει από οτιδήποτε είναι διαφορετικό, ξένο ή αντίθετο απαγορεύοντας του την είσοδο… εντός μας.
Την είσοδο εντός …της κοσμοθεωρίας μας.
Δεν αφήνουμε να περάσει τίποτα που θα ταράξει τα λιμνάζοντα νερά της σιγουριάς μας.
Επιλέγουμε να διαβάσουμε και ν ακούσουμε όσα μας ταιριάζουν, έτσι όπως μας τα «σερβίρουν» αυτοί με τους οποίους συμφωνούμε (και μόνο αυτοί). Χωρίς αμφισβήτηση, χωρίς επιφυλάξεις.
Παράλληλα, απορρίπτουμε γρήγορα όλα όσα δε συμφωνούν με την (ήδη διαμορφωμένη) άποψη μας, χωρίς καμιά διαπραγμάτευση, χωρίς ενδοιασμούς.
Κι όλα αυτά …χάριν συντομίας.
Κι η πιο σύντομη διαδρομή για να φτάσει το μήνυμα στο δέκτη είναι αυτή που δεν υπάρχουν ερωτήματα, παρά μόνο βεβαιότητες. Άπειρες βεβαιότητες δημιουργήσαμε στην ενήλικη ζωή μας, που κι αυτές ..χάριν συντομίας θα μπορούσαμε να βαφτίσουμε με μια φράση… «μη μου τους κύκλους τάραττε»
Έτσι…. χάριν συντομίας αναπαράγουμε και τις πληροφορίες. Χωρίς κανέναν έλεγχο, χωρίς καμιά κριτική σκέψη(ή έστω …δεύτερη σκέψη).
Όπως τότε που ως μαθητές «παπαγαλίζαμε».
«Παπαγαλίζαμε» τότε στις σχολικές αίθουσες , «παπαγαλίζουμε» σήμερα στις παρέες, στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, ακόμη κι απέναντι στον εαυτό μας.
Χάριν συντομίας τότε οι ενήλικες καθόριζαν και τα «εντός και εκτός ύλης». Εκείνοι είχαν την ευθύνη να μας χαράξουν την πιο σύντομη διαδρομή προς την Ιθάκη -..Βαθμό .
Εμείς απλώς την ακολουθούσαμε….
Ίσως γι αυτό να θυμόμαστε τόσο καλά και την Ιθάκη του Καβάφη… Εντός ύλης πάντα, την αποστηθίσαμε, την «παπαγαλίσαμε», αλλά μάλλον δεν την …εμπεδώσαμε.
Γιατί σήμερα που …χάριν ηλικίας, τα εντός και εκτός ύλης τα ορίζουμε εμείς, σήμερα που εμείς χαράζουμε τη διαδρομή προς την Ιθάκη…-Αλήθεια,επιλέγουμε τελικά το δρόμο τον πιο ..σύντομο. Αυτόν που περνάει από τα …στερεότυπα μας.
Έτσι φτάνουμε σήμερα στην Ιθάκη-Αλήθεια…χάριν συντομίας πάντα.
Κι είναι δική μας η ευθύνη που η Ιθάκη που θα συναντάμε μέσα απ αυτή τη διαδρομή θα είναι πάντα …φτωχική.
Ιωάννα Μαρίνου
