Ο Δισκοβόλος, χάλκινο έργο του γλύπτη Μύρωνα, χρονολογείται γύρω στο 450 π.Χ. και είναι από τα πρώτα έργα στην ιστορία της τέχνης που απεικονίζει τον αθλητή σε στιγμιαία στάση.
Παρόλο που το πρωτότυπο έργο έχει χαθεί, τα μαρμάρινα ρωμαϊκά αντίγραφα που σώθηκαν ως τις μέρες μας – με πιστότερο αυτό του λεγόμενου Δισκοβόλου Lancelloti
Σε συνδυασμό με την περιγραφή του Λουκιανού, οδήγησαν τους μελετητές στην ταύτιση των αντιγράφων με το χάλκινο πρωτότυπο των κλασικών χρόνων.
Ο αθλητής παριστάνεται τη στιγμή που συγκεντρώνει όλες του τις δυνάμεις στην εκτέλεση της βολής. Γέρνει έντονα προς τα εμπρός, στρέφοντας τον κορμό και το κεφάλι προς τα δεξιά, ενώ ταυτόχρονα λυγίζει τα γόνατα.
Το δεξιό του πέλμα πατά σταθερά στο έδαφος, ενώ το αριστερό μόλις που στηρίζεται, με τα πέλματα προς τα έξω. Το δεξί του χέρι, που φέρει το δίσκο, είναι απλωμένο προς τα πίσω, ενώ προκειμένου να ισοζυγίσει το κορμί του ο αθλητής φέρνει το αριστερό προς το γόνατο.
Η συνολική στάση του κορμιού του μαρτυρά την ένταση τις στιγμής, που αποτυπώνεται στις φουσκωμένες φλέβες του και τους κραταιούς μυς. Αντίθετα, το πρόσωπό του παραμένει γαλήνιο τονίζοντας την αυτοσυγκέντρωση του δισκοβόλου για την επίτευξη της καλύτερης δυνατής ρίψης.
Εντυπωσιακή είναι και η δομή του αγάλματος: το επάνω μέρος στρέφει προς τα αριστερά μαζί με το κεφάλι και το κάτω προς τα δεξιά, σε μια κεντρομόλο- κεντρόφυγη κίνηση.
Ο Δισκοβόλος του Μύρωνα είναι αποτέλεσμα προσεκτικής μελέτης του ανθρωπίνου σώματος και αγγίζει τον ρεαλισμό. Ωστόσο, αν εξαιρέσουμε την ελεύθερη κίνησή του, το έργο διατηρεί ακόμη κάποια αρχαϊκά κατάλοιπα, όπως το γεγονός ότι δεν είναι περίοπτο, αλλά δισδιάστατο, με κύρια όψη την μπροστινή.
Επίσης υπάρχει αμφιβολία για το πού έχει στρέψει το βλέμα του, αλλοι λένε πως κοιτάει τον δίσκο του, άλλοι το κοινό, και άλλοι πως τον βοηθάει στην φόρα και στην αυτοσυγκέντρωση.
