Η Τζίνα Δαβιλά, εκπαιδευτικός και δημοσιογράφος μιλάει για την επιλογή της να είναι υποψήφια στις βουλευτικές εκλογές με το κόμμα “ΠΟΤΑΜΙ”.”Την επόμενη μέρα την βλέπω για το ΠΟΤΑΜΙ με πολλές ευθύνες, αλλά και ικανοποίηση για τον αγώνα μας, για τους πολίτες ως ανακούφιση και ελπίδα, για τα κόμματα που θα χρειαστεί να συνεργαστούμε ως δέσμευση δυσάρεστη, αλλά και ευχάριστη” αναφέρει η ίδια και επισημαίνει ότι το “ΠΟΤΑΜΙ” θα είναι στη βουλή. Η ίδια συμμετέχει σε αυτή την προσπάθεια αρχικά ως ενεργή πολίτης και σίγουρα όχι ως πολιτικός.
Ακολουθεί συνέντευξη της Τζίνας Δαβιλά:
- Σ’ ένα χρόνο αναμίχθηκες σε δυο πολιτικές αναμετρήσεις, στις αυτοδιοικητικές εκλογές και τώρα στις βουλευτικές. Είσαι τόσο πολύ πολιτικό ον;
Δεδομένου πως η Πολιτική δεν είναι ασχολία των εκλεκτών, αλλά όλων των πολιτών, φυσικά είμαι. Στην πραγματικότητα, ζώντας σε οργανωμένη κοινωνία, είναι αυτονόητη η επαφή με τα κοινά. Διεκδικώ πόστο ευθύνης, διότι δεν με φοβίζουν τα πόστα ευθύνης, γιατί τίποτα στη ζωή μου δεν ήταν εύκολο. Όποιος δεν έχει ταυτιστεί με τον Αριστοτέλη (φύσει πολιτικά όντα) θα συνειδητοποιήσει πως άλλοι αποφασίζουν για αυτόν. Οι σωστοί Πολιτικοί θέλουν τους πολίτες κριτές και ενεργούς, οι πολιτικάντηδες θέλουν τους πολίτες ελεγχόμενους και αδρανείς.
- Γιατί στο «Ποτάμι»; Τι σε τράβηξε σ’ αυτό το νέο κόμμα;
* Γιατί το ΠΟΤΑΜΙ είναι η πολιτική δύναμη που έχει ως κέντρο και άξονα τον πολίτη.
* Έχει γυρίσει την πλάτη του στις τακτικές των παλιών κομμάτων.
* Αντιμετωπίζει την χώρα με σύνεση και όρους πραγματικότητας.
* Πατάει στη γη, δεν παίζει στα ζάρια τις ζωές των πολιτών, αναλαμβάνει ευθύνες και πρωτοβουλίες.
* Είναι αποφασισμένο να γίνει η εξισορροπητική δύναμη που θα καθορίσει τις αποφάσεις και την στάση μας στους Ευρωπαίους με στόχο την σταθερότητα και την ανάπτυξη της χώρας.
* Είναι το μοναδικό πολιτικό κίνημα που δεν χρησιμοποιεί το «θα».
* Είναι αποφασισμένο να διεκδικήσει τη Δικαιοσύνη, την Παιδεία και την Εργασία χωρίς να βάλει μπουρλότο στην χώρα.
* Κατάφερε να «μιλήσει» στους ανθρώπους κερδίζοντας σε δέκα μόλις μήνες την τρίτη θέση στην πολιτικό δυναμικό της χώρας.
* Το ΠΟΤΑΜΙ στάθηκε αφορμή να ξαναμπούν στα κοινά οι νεολαίοι. Αυτό δεν είναι μικρό. Το αύριο της χώρας είναι οι νέοι της.
* Άφησα για το τέλος το βασικότερο, που αποδεικνύει την σπουδαιότητά του: είναι η μοναδική πολιτική κίνηση που θέλει να καταργήσει την βουλευτική ασυλία. Θέλει εμπράκτως να κάνει βουλευτές-δουλευτές και όχι βουλευτές- βολευτές και βολεμένους.
- Πολλές από τις ιδέες που αναφέρει προγραμματικά το «Ποτάμι» είναι νέες και πρωτότυπες. Είναι όμως εφαρμόσιμες;
Είναι απλώς λογικές και αποτέλεσμα της ανάγκης. Δεν πρωτοτυπούμε τόσο σε ιδέες, όσο στην διάθεσή μας να εφαρμόσουμε την λογική. Εμείς δεν παριστάνουμε τον superman και τους σωσίες. Βάζουμε πλάτη και ανοίγουμε δρόμους για να μπει η Ελλάδα σε πορεία σταθερότητας και εν συνεχεία ανάπτυξης.
Παρατηρώ κάποιες από τις κριτικές για το κόμμα σου: ότι είναι «παραπόταμος» για να εμποδιστούν άλλες δυνάμεις – ας μην πω ονόματα κομμάτων. Πώς το σχολιάζεις αυτό;
Ό,τι δεν μπορούν να αντιμετωπίσουν με λογικά επιχειρήματα, το αντιμετωπίζουν με την συκοφαντία. Οι παραπόταμοι δανείζονται νερά από τα ποτάμια που τους εκβάλλουν. Το ΠΟΤΑΜΙ είναι αυτόνομη πολιτική κίνηση που θέτει ως προτεραιότητα την λογική για την σταθερότητα της χώρας , ενώ θέλει αδιαπραγμάτευτα να αποθεσπιστεί η βουλευτική ασυλία. Αυτομάτως, διαφοροποιείται από τα κόμματα που γνωρίζουμε. Αυτό που τους εκπλήσσει δυσάρεστα και δεν τους βολεύει, αυτό που τους φοβίζει γιατί προμηνύει την ανατροπή τους, προσπαθούν να το ερμηνεύσουν με συκοφαντίες.
- Είδα πολλές κριτικές για το «Ποτάμι», συχνά εχθρικές, από δημοσιογράφους. Είναι συναδελφικά μαχαιρώματα και γιατί;
Διακρίνω κακοήθεια και φαιδρότητα από κάποιους δημοσιογράφους. Αν μπορούσαν να εξαφανίσουν το ΠΟΤΑΜΙ, θα το έκαναν. Είναι κρίμα να χρησιμοποιούν τον δημόσιο ρόλο τους για να βγάζουν τα συμπλέγματά τους, που τελικά εκθέτουν τους ίδιους. Πολλοί εξ αυτών θα ήθελαν να είναι οι ίδιοι Σταύρος Θεοδωράκης , αλλά ξεχνούν πως τους λείπει η μαγιά: η ειλικρίνεια και το πάθος για να είναι χρήσιμοι στους άλλους.
Έχω δει σε ξένες εφημερίδες θετικά σχόλια για το «Ποτάμι» ως κόμμα φιλελεύθερο και ανοιχτό σε νέες ιδέες. Στις κριτικές στην Ελλάδα συχνά βλέπω το αντίθετο. Γιατί άραγε; Είναι η άμυνα του κατεστημένου;
Είναι ο φόβος για την ανατροπή του κατεστημένου. Ενοχλεί που ο Σταύρος Θεοδωράκης είναι πρωτεργάτης ενός νέου πολιτικού μοντέλου. «Πολιτική για όλους». Εμείς αυτό λέμε. Δεν θέλουμε την τακτική που υιοθετούν οι πατερναλιστές, οι μεσσιανιστές κάθε τύπου και οι φασίστες. Θέλουμε καθαρή και κριτική σκέψη. Το ΠΟΤΑΜΙ δεν δέχτηκε , λ.χ. , παραπόταμους στα πανεπιστήμια, όπως πρότειναν κάποιοι φοιτητές. Γιατί; Διότι, θέλει ο φοιτητής να είναι ενεργός πολίτης και συμμέτοχος στις αποφάσεις, αλλά δεν θέλει να μετατρέψει σε παραμάγαζο και αρένα το πανεπιστήμιό του.
- Πώς φαντάζεσαι τη «επόμενη μέρα»; Ασφαλώς η πολιτική έχει φαντασία στα διάφορα σενάρια!
Ως ρεαλίστρια, την επόμενη μέρα την βλέπω για το ΠΟΤΑΜΙ με πολλές ευθύνες, αλλά και ικανοποίηση για τον αγώνα μας, για τους πολίτες ως ανακούφιση και ελπίδα, για τα κόμματα που θα χρειαστεί να συνεργαστούμε ως δέσμευση δυσάρεστη, αλλά και ευχάριστη, καθώς θα μοιραστούν οι ευθύνες τους . Όπως αποδεικνύει η υπάρχουσα κατάσταση, αν ήταν ικανοί , ΣΥΡΙΖΑ, ΠΑΣΟΚ και ΝΔ να διαπραγματευτούν τα βασικά θέματα της χώρας, όπως το χρέος μας και την δημόσια διοίκηση, θα το είχαν κάνει μέχρι τώρα.
- Κάτι που θες να συμπληρώσεις;
Πολίτης-Πολιτεία-Ποτάμι πάνε μαζί.
