Τσαρμπόπουλος: Στους πρόσφυγες έχεις υποχρεώσεις και σαν χώρα και σαν Ευρώπη

Ο επικεφαλής του Γραφείου στην Ελλάδα της Ύπατης Αρμοστείας του ΟΗΕ για τους πρόσφυγες, Γιώργος Τσαρμπόπουλος, μίλησε στο Κόκκινο Ρόδου 96.9 και την Πόλυ Χατζημάρκου, με αφορμή τη συμμετοχή του σε ανοιχτή συζήτηση που πραγματοποίησε στο νησί η  Επιτροπή Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων του Δικηγορικού Συλλόγου Ρόδου με θέμα «Μεικτές μεταναστευτικές ροές στα Δωδεκάνησα. Το νομικό πλαίσιο, ο ρόλος των φορέων και της κοινωνίας των πολιτών».

Ο κ. Τσαρμπόπουλος ανέφερε:
«Μέχρι 15 Μαϊου, οι αφίξεις προσφύγων και μεταναστών στο Βορειοανατολικό Αιγαίο και τα Δωδεκάνησα ήταν πάνω από 33.000 (58-60% Σύροι), όταν όλο το χρόνο πέρσι ήταν γύρω στις 43.500 και πρόπερσι στις 11.500. Υπάρχει μια συνεχής αύξηση, δεν είναι φετινό φαινόμενο, και ερμηνεύεται λόγω του ότι συνεχίζεται η κρίση στη Συρία, μπαίνουμε στον 5ο χρόνο του πολέμου και τα πράγματα πάνε χειρότερα, οπότε οι άνθρωποι χάνουν την ελπίδα και την προσμονή της επιστροφής στις εστίες τους. Μην ξεχνάμε ότι γύρω στα 4 εκατομμύρια άνθρωποι βρίσκονται στις γειτονικές με τη Συρία χώρες (Τουρκία, Λίβανο, Ιορδανία κυρίως, αλλά και Ιράκ και Αίγυπτο) και βρίσκονται είτε σε καταυλισμούς της Υ.Α. είτε σε σπίτια/οικογένειες, περιμένοντας ότι τα πράγματα θα βελτιωθούν και θα επιστρέψουν. Ήμουν πριν λίγες μέρες στη Μυτιλήνη και στην Κω και συναντήσαμε ανθρώπους που μέχρι τώρα ζούσαν στους καταυλισμούς του Λιβάνου και της Ιορδανίας και δεν πήγαινε άλλο. Είναι ένα αναπόφευκτο προσφυγικό ρεύμα προς την Ευρώπη το οποίο είναι μικρό ακόμη σε σχέση με τους αριθμούς που μένουν σ’ αυτές τις χώρες. Δυστυχώς δεν υπάρχει αυτό που ζητάμε και εμείς ως οργανισμός, δηλ. νόμιμοι τρόποι διέλευσης έτσι ώστε να μη μπαίνουν οι άνθρωποι στα σαπιοκάραβα, να φεύγουν οι άνθρωποι με ανθρωπιστικές βίζες, με ευρύτερη οικογενειακή επανένωση, με προγράμματα μετεγκατάστασης. Επίσης, αν δεν δοθεί ισχυρή οικονομική βοήθεια της Ευρώπης προς αυτές τις γειτονικές χώρες, αργά ή γρήγορα δεκάδες χιλιάδες θα προστίθενται σ’ αυτούς που επιχειρούν να μπουν στην Ευρώπη –κυρίως στην Ελλάδα για τους Σύρους».-Πριν λίγες μέρες, ανακοινώθηκαν προτάσεις της Ευρωπαϊκής Επιτροπής για τη διαχείριση των χιλιάδων προσφύγων και μεταναστών που καταφθάνουν στην Ευρώπη μέσω της Μεσογείου. Θεωρείτε ότι είναι εφικτό να πραγματωθούν και να μπορούμε επιτέλους να μιλάμε για αλληλεγγύη μεταξύ των κρατών μελών της Ε.Ε.?

-«Είναι γεγονός ότι στην τελευταία ευρωπαϊκή Σύνοδο,  κάτω από το βάρος των τελευταίων τραγικών ναυαγίων και των πιέσεων των διεθνών οργανισμών καθώς και της Ελλάδας και Ιταλίας, πήγαν τα πράγματα λίγο πιο πέρα και μοιάζει να ευνοούν τις πρώτες χώρες εισόδου κυρίως όσο αφορά στο θέμα της εσωτερικής αναδιανομής και μετεγκατάστασης των προσφύγων. Το ότι μπαίνει αυτό το θέμα στο τραπέζι είναι σημαντικό και θετικό. Αν αυτό υλοποιηθεί, εξαρτάται από τη θέληση των κρατών-μελών στο να συμφωνήσουν σε κριτήρια, ποσοστώσεις, διαδικασίες κλπ. Πολύ φοβάμαι ότι θα μείνει στα λόγια, θα φανεί όμως στην πράξη…».

-Υπάρχει το φοβικό σύνδρομο στην κοινωνία μας που επιτείνεται από κάποια μέσα ενημέρωσης, πρόσφατα μια δημοσκόπηση για το Κόκκινο έδειξε ότι μεγάλη μερίδα του κόσμου φοβάται εκείνες τις ροές ανθρώπων που θα έρθουν στη χώρα μας, χώρα πρώτης εισόδου. Από την άλλοι, πολιτικοί φορείς χρησιμοποιούν όρους όπως ‘λαθρομετανάστες’ ή μιλάνε για φύλαξη των θαλάσσιων συνόρων, επαναπροώθηση, στρατιωτικές επεμβάσεις για τους διακινητές …Πώς  γεφυρώνεται η απόσταση που χωρίζει μια καθημερινότητα χωρίς πόλεμο, με αυτή που ζουν εκατομμύρια διωγμένοι άνθρωποι?

-«Στους πρόσφυγες έχεις υποχρεώσεις, και σαν χώρα και σαν Ευρώπη. Δεν μιλάμε καν για λαθρο-, όρος απαξιωτικός … Οι άνθρωποι είναι πρόσφυγες που φεύγουν από πολέμους, που βλέπουν το σπίτι τους να γκρεμίζεται, να καίγεται, τα παιδιά τους να σφάζονται μπροστά στα μάτια τους, και οι γυναίκες να βιάζονται, είναι αναπόφευκτο να μετακινηθούν και κανείς δε μπορεί να τους σταματήσει. Και είναι δεδομένο ότι οι πρώτες χώρες εισόδου είναι η Ιταλια και η Ελλάδα. Αυτό ας το πάρουμε λίγο υπόψη…Ας καταλάβουν όλοι την πραγματικότητα αντί να γκρινιάζουν και να παραπονιούνται. Το θέμα είναι τί απαιτεί η σύντομη παραμονή τους (και δυστυχώς είναι σύντομη αφού, μη θέλοντας να εγκλωβιστούν στην Αθήνα, πολλοί προσπαθούν να φύγουν με παράνομους και επικίνδυνους τρόπους αφού δεν υπάρχουν οι νόμιμοι). Απαιτεί να υπάρχει ένας χώρος υποδοχής σε όλα τα νησιά. Πέρα από το ανθρωπιστικό, να μπορεί να γίνουν οι εργασίες που προβλέπονται από το νόμο και που είναι χρήσιμες και για την τοπική κοινωνία (ιατρικά, ταυτοποίηση, εντοπισμό αναγκών κλπ), να παίρνουν τα χαρτιά τους και να φεύγουν από τα νησιά ιδιαίτερα μέσα στην τουριστική περίοδο. Προϋπόθεση όμως είναι να καταλάβουν όλοι ότι είτε έχεις πέντε είτε πεντακόσιους την ημέρα, πρέπει να υπάρχει ο στοιχειώδης χώρος. Και το θέμα δε λύνεται σε εθνικό επίπεδο μόνο. Μπορούμε όμως να το διαχειριστούμε λίγο καλύτερα».

πηγή: stokokkino.gr

Pin It on Pinterest