- Κράτα καλά καρδούλα μου, κ σα το γερό τ΄αμόνι
κι ως το κρατεί η λεμονιά πάνω της το λεμόνι.
- Το αχ το λέτε μια φορά κ΄εγώ το δευτερώνω,
που χω τον πόνο στη καρδιά και δεν τον φανερώνω.
- Δεν ημπορώ τα μάτια μου ψηλά να τα σηκώσω
και της καμένης μου καρδιάς παρηγοριά να δώσω.
- Όποιος δεν έχει βάσανα και θέλει ν΄ αποκτήσει
την πληγωμένη μου καρδιά ας έρθει να ρωτήσει.
- Αναστενάζω, καίονται όρη, βουνά και δάση
ν’ αναστενάζω ‘κόμη μιά, ο κόσμος θα χαλάσει.
- Στέκομαι, συλλοϊζομαι κι ατός μου το θαμάζω
πως δε ραϊζουν τα βουνά όταν αναστενάζω;
- Ναστεναγμοί και βάσανα, πάψετε μόνο μόνο
κι αφήστε με να κοιμηθώ μιαν ώρα δίχως πόνο.
- Αφήστε τα ματάκια μου να τρέχουν όπως τρέχουν
κανένα δεν εβλάφτουνε μόνο την γη που βρέχουν.
- Να ‘τον ο ουρανός χαρτί κ’ η θάλασσα μελάνι
για να ‘γραφα τα πάθη μου και πάλι δε με φτάνει.
- Σε ποιον να πω τον πόνο μου και το παράπονο μου
που μπλέξανε τα βάσανα σα φίδια στο λαιμό μου;
- Ανάθεμα τον ‘τσα ντουνιά όπου δεν έχει στάση,
άλλοι γεννιούνται κι έρχονται κι άλλοι στον Άδη πάσι.
- Παλιοζωή, παλιόκοσμε και παλιοκοινωνία,
π’ ακόμα και τον έρωτα τον κάμνεις τυραννία.
