Ροδίτικα Παραδοσιακά Δίστιχα της Ξενιτιάς

  • Το ξένον εις τη ξενιτιά ωσάν πουλί γυρίζει

και σαν βασιλικός αθθεί μ’ αλήθεια δε μυρίζει.

  • Ξένος στα ξένα χώματα τον τάφο του ν’ ανοίξει

και ζωντανός την κόλαση να την κληρονομήσει.

  • Μισεύγεις κι όλα τα πουλιά κλαίσι το μισεμό σου

κ’ ένα ψιλομελαχρινό τον αποχωρισμό σου.

  • Φεύγεις και παραγγέλω  σου σα το γυαλί φυλάου 

αμάθητο της θάλασσας κι άξεβρο του πελάου.

  • Ο μισεμός σου μου ‘καμε τα μάτια μου να τρέχου                                                                            

τα μαύρα δάκρυα στάσσουσι και τη καρδιά μου βρέχου.

  • Φεύγω και σε ‘ποχαιρετώ, χρουσή βαγιά πλεμένη 

και το κορμί μου παίρνω το μα ο νους μ΄εδώ πομένει.

  • Αν λείπεις, φως μου, στα μακριά, θαρρείς δε σε θυμούμαι;

Με τ’ όνομα σου προσκυνώ και πέφτω και κοιμούμαι.

  • Ν’ ανέβω θέλω στο βουνό να βρω κλαδιά κομμένα

να  κάθουμαι να τα ρωτώ για τα ξενιτεμένα.

  • Τα μάτια μου της ορφανής κάλλιά ‘ταν να γυρέψεις

να τα ‘βγαλλα να στα ‘δινα να μη μου ταξιδέψεις.

  • Τ’ άστρα πολεμούν κ’ έγραφα κ’ εμέτρουν έναν ένα 

να στείλω της αγάπης μου χαιρετισμό στα ξένα.

  • Με το φεγγάρι σου μηνώ, με τ’ άστρα παραγγέλλω 

και με τον ήλιο της αυγής χαιρετισμό σου στέλλω.

Pin It on Pinterest