Χάνεσαι εξαϋλώνεσαι
ανέμισμα του αγέρα
γίνεσαι
η ψυχή σου
αδύναμη
τρεμοπαίζει βαδίζοντας
ανάμεσα σε δυο κόσμους
στο τεντωμένο σκοινί
της ζωής
να μάθεις έπρεπε πρώτα
να ισορροπείς
σε άβυσσο
χωρίς επιστροφή σε σπρώχνουν
τα πρέπει που δεν πολέμησες
το φως που δεν ξεχώρισες
η ζωή δεν είναι προσευχή
η ψυχή δεν είναι χάδι
σου ζητώ να αντισταθείς
τη δύναμη την έχεις
πριν χαθείς παντοτινά
στις λήθης το σκοτάδι
Γιώργος Χατζηδιάκου 
Πίνακας της Βασιλικής Δημούδη
