«Πατέρας και Παιδί» γράφει η παιδοψυχολόγος Παυλίδη Σοφία, MSc
Στις μέρες μας, η παραδοσιακή αντίληψη ότι στην οικογένεια η μαμά βρίσκεται στο σπίτι με κύριες ευθύνες τα παιδιά και το νοικοκυριό, και ο μπαμπάς στη δουλειά, έχει αλλάξει σε σημαντικό βαθμό. Όχι μόνο γιατί η πλειοψηφία των μαμάδων εργάζονται πλέον έξω από το σπίτι, αλλά και γιατί οι περισσότεροι μπαμπάδες έχουν συνειδητοποιήσει ότι πρέπει να μετέχουν πιο ενεργά στην ανατροφή των παιδιών τους.
Το συνηθέστερο παράπονο ενός παιδιού προς το πατρικό πρόσωπο εκφράζεται ξεκάθαρα: « ο μπαμπάς μου λείπει πολλές ώρες από το σπίτι». Σίγουρα υπάρχουν μπαμπάδες πολυάσχολοι, με σημαντικές επαγγελματικές ασχολίες και υποχρεώσεις, οι οποίες δεν μπορούν να περιμένουν. Σε αυτές τις περιπτώσεις, σημασία για ένα παιδί έχει έστω και ο λίγος χρόνος που μπορεί να διαθέσει ο πατέρας του για εκείνον να είναι ποιοτικός. Όταν και όσο ασχολείται μαζί του, αυτό να γίνεται ουσιαστικά, δίνοντας την καρδιά και την ψυχή του! Παίζοντας και γελώντας μαζί του! Γιατί αυτό που, εν τέλει, μετρά για ένα παιδί, είναι ο πατέρας να συνειδητοποιήσει την απόλυτη ανάγκη να αξιοποιεί στο έπακρο τον χρόνο που είναι σε θέση να του διαθέτει.
Είναι επίσης αυτονόητο ότι ακόμα και σε περιπτώσεις διαζυγίου, το παιδί πρέπει να ενθαρρύνεται να διατηρεί συχνή και καλή επικοινωνία με τον πατέρα του.
Έτσι, λοιπόν, μπαμπάδες έχετε υπόψη τα ακόλουθα σημεία:
– Ακόμα και αν είναι λίγος ο διαθέσιμος ελεύθερος χρόνος, αξιοποιήστε τον ουσιαστικά με το παιδί σας.
– Επιδιώξετε, με κάθε ευκαιρία, να περνάτε χρόνο όλη η οικογένεια μαζί. Για παράδειγμα, μπορείτε να φροντίσετε να τρώτε τα μεσημέρια όλη η οικογένεια μαζί. Ο χρόνος στο τραπέζι είναι μια ευκαιρία, ακόμα και σε μια φορτωμένη με υποχρεώσεις μέρα, να έρθει κοντά η οικογένεια και να αλληλεπιδράσουν συναισθηματικά τα μέλη της.
– Είναι σημαντικό ο πατέρας να αναπτύξει κάποιες ασχολίες με το κάθε παιδί του ξεχωριστά, χωρίς την παρουσία της μαμάς (π. χ ψάρεμα, βόλτα στο γήπεδο, σινεμά). Ιδιαίτερα αν ένα παιδί αντιμετωπίζει θέματα έντονης προσκόλλησης με την μητέρα του, αυτό θα βοηθήσει να εδραιωθεί ένα συναισθηματικό «πλησίασμα» ανάμεσα στον πατέρα και το παιδί, βοηθώντας το να «απαγκιστρωθεί» από την εξαρτητικού τύπου σχέση που έχει αναπτύξει με το μητρικό πρόσωπο.
– Ιδιαίτερα για τα αγόρια, η ύπαρξη σχέσης εγγύτητας με τον πατέρα τους, είναι απαραίτητη για την ομαλή συναισθηματική τους ανάπτυξη. Ο πατέρας είναι το πρόσωπο το οποίο αποζητούν τα αγόρια για να ταυτιστούν μέσα από τη διαδικασία μίμησής του. Τα αγόρια με ενεργή την παρουσία του πατέρα στη ζωή τους, έχουν λιγότερες πιθανότητες να εκδηλώσουν ανασφάλεια, εσωστρέφεια και χαμηλή αυτοπεποίθηση αργότερα στη ζωή τους ως ενήλικες. Αλλά και τα κορίτσια που έχουν εδραιώσει καλή σχέση με το πατρικό πρόσωπο, έχουν περισσότερες πιθανότητες να αναπτύξουν αρμονικότερες ετερόφυλες σχέσεις όταν ενηλικιωθούν.
Συνεπώς, ο σύγχρονος πατέρας είναι, ή θα έπρεπε να είναι, εξίσου με την μητέρα, κεντρικό πρόσωπο στην ανατροφή και κοινωνικοποίηση των παιδιών του. Κανένας από τους δύο γονείς δεν μπορεί να αναπληρώσει τα καθήκοντα του άλλου. Και μην ξεχνάτε πως το χαμόγελο στο πρόσωπο ενός παιδιού είναι αποτέλεσμα της σωστής συμπεριφοράς και των δύο γονέων, δεν αρκεί μόνο του ενός.
