Δεν έχουν τέλος οι καταγγελίες για την Κιβωτό του Κόσμου που κάνουν λόγο για τιμωρίες παιδιών, σεξουαλικές παρενοχλήσεις, ξύλο και έλλειψη φροντίδας, σε μια δομή που όφειλε να προστατεύει τους ανηλίκους που φιλοξενούσε.
Μια νεαρή εθελόντρια περιγράψει όσα βίωσε στην Κιβωτό, που την έκανε να καταγγείλει όσα συνέβαιναν στην ΜΚΟ του πατέρα Αντώνιου. «Σιγά, σιγά μαθαίνεις και βλέπεις ηχογραφημένες μαρτυρίες παιδιών για τα όσα έγιναν […] Το παιδί μού λέει είσαι 24 ετών και με παρακαλάει κλαίγοντας να κάνω κάτι γιατί είμαι ενήλικας» λέει μεταξύ άλλων σε μια ανάρτηση-χείμαρρο στο Facebook.
Η ανάρτηση
Λοιπόν αφού λέγονται τόσα πολλά και ο καθένας έχει τη γνώμη του, θα ήθελα και εγώ να μοιραστώ την εμπειρία μου.
Δούλεψα στην Κιβωτο εθελοντικά από τον Απρίλιο μέχρι τον Αύγουστο του 2022. Η επαφή μου με τα παιδιά ήταν καθημερινή, όπως και με όλο το προσωπικό.
Τους πρώτους μήνες με είχε μαγέψει το κλίμα και η αγάπη προς τα παιδιά. Μετά από λίγο καιρό μαθαίνω από παιδαγωγούς για μια ληστεία και το τι ακολούθησε. Πρώτη βόμβα. Πέφτεις από τα σύννεφα.
Παρόλα αυτά συνεχίζεις. Υπάρχουν δυσκολίες, τις οποίες όμως θα περιμενες αν πραγματικά θες να δουλέψεις σε ένα τέτοιο περιβάλλον.
Έπειτα μαθαίνεις ότι παιδιά πρέπει να σταματήσουν το σχολείο αναγκαστικά και τους διαβάζεις μόνο για να περάσουν την τάξη. Δεύτερη βόμβα.
Έρχεται η γιορτή, γνωρίζεις τον πατήρ Αντώνιο και τους υπόλοιπους. Εκεί άρχισα να πιστεύω πως ίσως όσα έμαθα, κυρίως, από το προσωπικό να είναι ατυχείς περιπτώσεις. Μια φορά μου μίλησε και με είχε συγκινήσει με κατι που μου είχε πει.
Έπειτα αρχίσουν να γίνονται περίεργα πράγματα. Προσπαθείς να μάθεις. Τα παιδιά χάνουν την όση όρεξη είχαν για διάβασμα και φαίνονται αποστασιοποιημενα. Κανένα παιδί δε λέει, κανένας υπεύθυνος. Σιγά σιγά μαθαίνεις και βλέπεις ηχογραφημένες μαρτυρίες παιδιών για τα όσα έγιναν. Τρίτη βόμβα.
Ξέρεις ότι θες να κάνεις καταγγελία, κυρίως, μόλις δώσουν τα παιδιά τις εξετάσεις τους. Όμως σε μια συνομιλία που έχεις με ένα από τα παιδια μαθαίνεις ότι ξυλοκοπήθηκε σε μια από τις δομές. Τετάρτη βόμβα. Το παιδί μου λέει είσαι 24 ετών και με παρακαλάει κλαίγοντας να κάνω κάτι γιατί είμαι ενήλικας. Εκείνη τη στιγμή θες να του πεις να κάνει υπομονή, γιατι θα πας να καταγγείλεις. Δεν μπορείς όμως να το πεις. Περιμένεις τα άλλα παιδιά να τελειώσουν τις εξετάσεις τους.
Μέσα με τέλη Αυγούστου μαθαίνεις για απόλυση συναδέλφου, ο οποίος κατήγγειλε. Τότε αποφασίζεις πως δεν μπορείς να περιμένεις. Πόσες βόμβες; Πηγαίνεις, χωρίς να το γνωρίζουν. Έπειτα όμως κατάλαβα πως κάποιοι ήξεραν ότι πήγα, αν και δεν τους το είπα, για να μπορώ να βλέπω τα παιδια. Απλά κάναμε πως εγώ δε ήξερα ότι γνώριζαν και αυτοί πως δεν γνώριζαν για την καταγγελία που έκανα. Συνεχίζουμε τα μαθήματα με τα παιδια.
Είχα κάνει 2 με 3 μέρες να πάω και με ρώτησε ένα παιδί, γιατι δεν ήρθα. Του είπα πως ήμουν άρρωστη. Με ρωτησε: κυρία θα έρθετε αύριο; Του είπα αν δεν προκύψει κάτι ναι. Τελικά δε ξαναπήγα ποτέ. Μου είπαν ότι αρχισαν οι έρευνες και δεν μπορούσαν να πάνε εθελοντές. Έτσι δεν πρόλαβα να πω αντίο στα παιδιά, γιατι θα έφευγα για Κύπρο. Το ηξεραν τα παιδια, αλλα και πάλι δεν πρόλαβα να τα αποχαιρετήσω. Οπότε τα παιδιά βιωσαν ξανά 2 “εγκαταλείψεις” απο άτομα που ήταν μαζί τους καθημερινά από τη μια μέρα στην άλλη.
Ελπίζεις να μην γίνει κουκούλωμα- πας και βρίσκεις την εισαγγελία λίγο πριν φύγεις, για να τους ενημερωσεις ότι ταξιδεύεις. Υπέροχος άνθρωπος, τουλάχιστον με την κυρία που είχα μιλήσει. Της λες τι σε αγχώνει και χαίρεσαι που όλα προχωράνε.
Μετα ηρεμία και ακούς για σεξουαλικα εγκλήματα. Σε ποια βόμβα είμαι;
Ξέρω ότι άνθρωποι που ήταν κοντά μου ήθελαν να αποσύρω τις κατηγορίες, πίστευαν ότι θα στιγματιζομουν και επίσης ξέρω οτι όταν δουν τη δημοσίευση θα τους κυριεύσει αγωνία. Όμως τουλάχιστον εγώ έχω οικογένεια και φίλους, που κάποιοι από αυτούς ήξεραν τα πάντα από την αρχή.
Επισης αυτή η αγωνία δεν είναι τίποτα μπροστά σε αυτήν των παιδιών, που δεν έχουν το ίδιο υποστηρικτικο συστημα. Όταν βλέπεις παιδιά να παρακολουθούν το σόι σου και να λένε ότι αυτή είναι η οικογένεια που θα ήθελαν να έχουν, όταν τα παιδιά φωνάζουν τις παιδαγωγούς μαμά, όταν ένα παιδί σε βρίζει στον πληθυντικό και λέει: “χαζή είστε;” και μετά φοβάται να κοιμηθεί, όταν τους διαβάζεις και τους λες “με κοροϊδευεις; ” και σου λένε “όχι…. Λίγο” και καταλαβαίνεις ότι οι διακοπές των εκπαιδευτικών ίσως είναι λίγες, όταν θυμώνεις και λες πράγματα που μετανιώνεις μετά, όταν σου λένε κοροϊδευτικα για την προφορά σου σαν δικαιολογία για να μη διαβάσουν, τότε καταλαβαίνεις ότι είναι παιδιά. Έτυχε να μη γεννηθούν σε οικογένεια που είσαι εσύ.
Οπότε αν είναι δουλέψεις σε ένα κόσμο σαπίλας, άλλαξε τον η τουλάχιστον προσπάθησε. Κάνε ο, τι μπορείς και με το παραπάνω, ακόμη και αν γυρίσει ΑΝΆΠΟΔΑ Η ΜΠΆΛΑ. Έκανες αυτό που έπρεπε, ακόμη και αν πηγές ένα καλό να κάνεις και έβγαλες τα μάτια σου. Καλύτερα έτσι τυφλός παρα να κάνεις πως δε βλέπεις.
Θα ήθελα πρώτον ό, τι εισφορές επρόκειτο να γίνουν, να γίνουν γιατί τα παιδιά δε φταίνε σε τίποτα.
Δεύτερον υπάρχουν άνθρωποι στην Κιβωτο που πραγματικά αγαπάνε τα παιδιά (απλά φοβούνται να μιλήσουν. Τα αγαπάνε, αλλα δεν είναι έτοιμοι να βγάλουν τα μάτια τους ίσως γιατί φοβούνται το στίγμα και έχουν να θρέψουν τους δικούς τους) . Έχω δει κάποιους από το προσωπικό πραγματικά να σκυβουν κεφάλι για τα παιδιά, να τα νοιάζονται, να κουράζονται, αλλα να είναι εκεί για αυτά. Αν και ακόμη είναι δύσκολο να καταλάβω γιατί δε μιλας, αν και καπως το κατανοώ ότι μπορεί να φοβάσαι μη σε πάρει η μπάλα. Το πρόβλημα είναι ψηλά, στην ιεραρχία και στο σύστημα.
Θα ήθελα οι εθελοντές να συνεχίσουν να προσφέρουν όσο μπορούν με όποιο τρόπο μπορούν. Υπάρχουν πολλές ανάγκες.
Ευχαριστώ όσους μίλησαν (ξέρουν ποιοι είναι).
