Το ακριτικό νησί της Καλύμνου, ένα νησί ξεχασμένο και αφημένο στην τύχη του απο την ίδια την πολιτεία καθώς οι υποδομές και τα κονδύλια που έχουν δοθεί στο νησί είναι μηδενικά .
Η Κάλυμνος είναι ένα απο τα πιο πυκνοκατοικημένα νησιά καθώς παρότι το μικρό της έκτασης του νησιού κατοικείται απο περίπου 18.500 χιλ κατοίκους. Οι Καλύμνιοι κατα βάση έχουμε μακροχρόνη παράδοση στην σπογγαλιεία και ο δεσμός μας με την θάλασσα είναι άρρηκτος καθώς το έδαφος μας είναι ορεινό, πετρώδες & άδενδρο στο μεγαλύτερο του ποσοστό, γεγονός όπου μας κάνει άμεσα εξαρτημένους για την ίδια την επιβίωση μας απο την θάλασσα,χαρακτηριστικά θυμάμαι τον πατέρα μου να μου δείχνει τον τόπο και να μου λέει χαμογελώντας
“παιδί μου όταν γεννιέται ο Καλύμνιος κοιτάει γύρω του βλέπει πέτρα και σκέφτεται ωχχχχ,πόσο κόπο και ιδρώτα θα πρέπει να χύσω για να επιβιώσω, ενώ οταν γεννιέται ένας Κώος κοιτάει γύρω του και βλέπει πεδιάδες και εύφορες εκτάσεις και σκέφτεται ααααα!!!εδώ είμαστε την κάναμε λαχείο!”
Γέννημα θρέμμα όπως λένε χαρακτηριστικά στον τόπο μου και εγώ η ίδια αυτού του νησιού, μεγάλωσα σε ένα περιβάλλον όπου οι οικογένειες δίπλα μου μετανάστευαν στο εξωτερικό Αυστραλία και Αμερική για ένα καλύτερο αύριο, είδα φίλους μου και συμμαθητές μου να σκοτώνονται σε συχνότατη βάση στους κατσικόδρομους αυτού του νησιού καθώς βλέπεται οι δρόμοι μας είναι γεμάτοι λακκούβες και μπαλώματα, που καθιστούν ακόμα και τον πιο έμπειρο οδηγό ανίκανο να οδηγήσει με ασφάλεια, έζησα τις τουρκικές προκλήσεις και καταπατήσεις στον τόπο μου, και μεγαλώνοντας εγώ όπως και το μεγαλύτερο ποσοστό νέων του τόπου μου έφυγα για σπουδές και παρέμεινα στο μέρος όπου σπούδασα καθότι βρήκα εργασία καθώς στον τόπο μου το ποσοστό ανεργίας σε όσους επέλεξαν να διαμείνουν είναι περίπου 33%.
Χαρακτηριστικά να αναφέρω πως 250 περίπου οικογένειες δέχονται καθημερινά δέματα τροφής απο την εκκλησία καθώς αδυνατούν να αντεπεξέλθουν ακόμα και στις πιο βασικές ανάγκες όπως αυτής της σίτισης τους, επίσης εκπαιδευτικοί και στρατιωτικοί σιτίζονται καθημερινά απο τα συσσίτια της εκκλησίας όπου διάφοροι φορείς αλλά και Καλύμνιοι εύποροι μετανάστες και ευεργέτες της Καλύμνου φροντίζουν ώστε να καλύπτουν τις οικονομικές ανάγκες αυτών των συναίτιων, όσο για την μετανάστευση να αναφέρω χαρακτηριστικά οτι κατά το προηγούμενο έτος περί τα 4000 άτομα μετανάστευσαν στο εξωτερικό.
Μπορεί να διαμένω σε άλλο νησί της Ελλάδας διότι έτσι βγάζω τίμια το ψωμί μου αλλά ποτέ δεν ξέχασα τον τόπο μου και ασφαλώς ποτέ δεν σταμάτησα να τον αγαπάω και να τον πονάω γι αυτό και παρότι δεν διαμένω πια στον τόπο μου συχνότατα τον επισκέπτομαι και πάντα θλίβομαι με αυτόν καθώς τίποτα δεν αλλάζει προς το καλύτερο.
Η θαλάσσια συγκοινωνία της Καλύμνου συνεχίζει να είναι σχεδόν ανύπαρκτη και τίποτα δεν αναφέρεται ως προς την καλυτέρευση αυτής ,η ανεργία έχει εξαθλιώσει τους ακρίτες πολίτες αυτού του τόπου, ο τουρισμός δεν τείνει να καλυτερεύσει καθώς οι υποδομές του τόπου είναι τραγικές, δρόμοι – κατσικόδρομοι, συγκοινωνίες θαλάσσιες καθώς και τα μέσα μαζικής συγκοινωνίας εντός του τόπου είναι μηδαμινές,οι κλοπές απο ναρκομανείς είναι καθημερινές,η έξαρση των ναρκωτικών είναι ανεξέλεγκτη και ενώ εδώ και χρόνια μας υπόσχονται πως θα μας κάνουν κέντρο αποτοξίνωσης που τόσο πολύ το έχει ανάγκη αυτός ο τόπος ,φρούδες υποσχέσεις απλά μας δίνουν.
Φρούδες υποσχέσεις και ψεύτικες ελπίδες όπως και αυτά των προεκλογικών τρικ που κάνουν, οι πολιτικοί αυτού του τόπου όπου γνωρίζοντας την ανάγκη μας για δουλειά, αυτές όπως και τις προηγούμενες εκλογές πάνε απο σπίτι σε σπίτι με το βλέμμα της αλεπούς έξω απ το κοτέτσι και προσπαθούν να αποσπάσουν την ψήφο μας αδέλφια μου Έλληνες σφίγγοντας το χέρι μας, τάζοντας στον καθένα μας δουλειά, δίνοντας κάτω απο το τραπέζι 50ρικο για μια ψήφο και εκμεταλλευόμενοι την πείνα μας περιφέρονται ασκόπως με τσάντες γεμάτες τρόφιμα,μακαρόνια και γαλατά με αντίτιμο την ψήφο μας.
..άκομα απ τις βρύσες μας τρέχει θαλασσινό νερό…
Ακρίτες αδέλφια μου είμαστε η συνείδηση της Ελλάδος, δεν ξέρετε το ρητό φόβου τους Δαναούς και δώρα φέροντες?ξεπουληθήκατε για ένα πακέτο μακαρόνια?
Αδέλφια μου σ αυτές τις εκλογές ψηφίστε με το αίσθημα της καλυτέρευσης του τόπου μας, ξεχάστε τα προσωπικά οφέλη σας, άλλωστε μην ξεχνάτε, φρούδες ελπίδες σας έδωσαν τότε φρούδες σας δίνουν και τώρα.
Πόπη Μαγκλή
