Κάλεσμα – Του Γιώργου Χατζηδιάκου

Στη μνήμη αντηχεί

ένα κάλεσμα

αυτών,  που τη ψυχή μου /  γύρευαν 

δική τους να  κάμουν

να ξεφύγω πάλευα / όχι να  κρυφτώ

μάχες και μάχες  έδινα / μερόνυχτα

ίσως και χρόνια

τα χέρια μου ήταν  γυμνά

μα πάλευα 

με  μένα,  και τους γύρω δαίμονες

μπας και σωθώ

βλέπετε,  εκείνοι  είχαν τη δύναμη

εγώ, /τότε

μόνο το δικό μου το εγώ   

 

χρειάστηκα βοήθεια, το ομολογώ

και ήρθε / σαν από μηχανής θεός

ένα χέρι, μεταξένιο,  με άγγιξε

μια απαλή,  αντήχησε ουράνια φωνή 

να σβήσει  από τη μνήμη τους  το όνομα

των  λουλουδιών  ένοιωσα το άρωμα  / πλεγμένο  σε  ένα γλυκό  φιλί

στην αγκαλιά, της σκέψης της,  κοιμήθηκα  / για να αναστηθώ

έτσι   πιστεύω πως

βγήκα νικητής 

από τη μάχη που έδινα

με τον   περίεργο /  δύστροπο

δικό  μου εαυτού.

Γιώργος Χατζηδιάκου 12079520_10208173894970195_5523940000076625549_n

Pin It on Pinterest