Κατασκευασμένες εικόνες… κατασκευασμένα λόγια… κατασκευασμένες συμπεριφορές…. σχεδιασμένα όλα, ώστε να μη ξεφεύγουν απ τους όρους των ΚΟΙΝΩΝΙΚΩΝ συμβάσεων που υπογράφουμε, άλλες φορές άθελα μας κι άλλες συνειδητά.
Κι όσο κι αν κάποιοι ίσως ,θέλουμε να πιστεύουμε ότι ξεφύγαμε απ αυτή την «παγίδα» του «πρέπει», ότι αρνούμαστε να υποταχθούμε στους όρους τους, όλοι υπογράφουμε καθημερινά τέτοιες . Και οι «εντός» και οι «εκτός» πλαισίου. Με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, «συνένοχοι» στη..συνοχή κάποιων συστημάτων. Διαφορετικών μεν, συστημάτων δε.
Η αμφισβήτηση στο «κατεστημένο» γίνεται συχνά με τρόπο απόλυτο, οδηγώντας έτσι στον …. «νοητικό εγκλεισμό» σε φυλακές .. «νέου τύπου». Αυτές που στριμώχνουν το αντιληπτικό μας πεδίο στο περιορισμένο οπτικό. Το «φαίνεσθαι» γίνεται κριτήριο για την κατάταξη του «προσώπου» σε αντίστοιχη κατηγορία. «Κατηγορίες» που δημιουργήσαμε έχοντας για εργαλεία τα στερεότυπα μας(τι φοράει, που συχνάζει, τι ψηφίζει, τι δουλειά κάνει κ.α) Ερμηνεύουμε με ευκολία τον άλλον μέσα από τα κατοπτρικά γυαλιά των ιδεολογημάτων μας.
Στην προσπάθεια να αποφύγουμε τα… «κοστουμάκια» των «καθώς πρέπει συστημικών»…. τυλίξαμε ασφυκτικά γύρω μας, σαν «αμπέχονο», το «Πρέπει να είμαι (και να φαίνομαι) διαφορετικός». Ένα άλλο «πρέπει» που μας απαγορεύει να αναζητήσουμε και τελικά να ζήσουμε τα «θέλω» της στιγμής μας…. Ίσως γιατί μας τρομάζει η ιδέα ότι τα «θέλω» των μικρών στιγμών μας, μπορεί να μην ταιριάζουν πάντα με τα μεγάλα «θέλω» που χάραξαν την πορεία της ζωής μας!(Μια διαπίστωση που θα τάραζε τα ήσυχα νερά μέσα μας)
Μήπως όμως κι αυτό μια… «σύμβαση» δεν είναι?
Μια σύμβαση πιο πονηρή , αφού υπογράφουμε ως… « ασυμβίβαστοι», ενώ κάτω από την υπογραφή μας, με ψιλά γράμματα, δύσκολα διακρίνονται οι στίχοι του Διονύση Τσακνή…..
“….δεμένος ως το κόκκαλο με όρους πονηρούς
θα έχω μια ζωή οδηγό κι ερμηνευτή…»
Ιωάννα Μαρίνου
