Ο θάνατος του εθελοντή πυροσβέστη στη Ρόδο και οι υποσχέσεις που έμειναν λόγια.
Ο χαμός του εθελοντή πυροσβέστη στη Ρόδο δεν ήταν απλώς μια τραγική απώλεια. Ήταν ένα ηχηρό καμπανάκι για το πώς η Πολιτεία και η τοπική αυτοδιοίκηση αντιμετωπίζουν εκείνους που ρισκάρουν τη ζωή τους για να προστατεύσουν τον τόπο τους.
Ο ίδιος ο Περιφερειάρχης είχε δηλώσει δημόσια και με έμφαση ότι θα στηρίξει την οικογένεια του εθελοντή, ανεξαρτήτως του ιατροδικαστικού πορίσματος.
Σήμερα, όμως, το ίδιο αυτό πόρισμα φαίνεται να χρησιμοποιείται ως «άλλοθι» για να αποτραπεί οποιαδήποτε ουσιαστική βοήθεια ή αναγνώριση της θυσίας του.
Παρά τις προσπάθειες να διαχωριστεί η αιτία του θανάτου από την πολυήμερη έκθεση σε τοξικούς καπνούς και εξαντλητικές συνθήκες, είναι γνωστό ότι ο εθελοντής τραυματίστηκε στο πόδι κατά τη διάρκεια της μάχης με τις φλόγες. Ο τραυματισμός αυτός φέρεται να οδήγησε σε σοβαρή μόλυνση, που επιδείνωσε ραγδαία την υγεία του. Έστω και με αυτή την εκδοχή, ο θάνατός του συνδέεται –έμμεσα ή άμεσα– με τις φωτιές και με τη μάχη που έδωσε για να προστατεύσει τη Ρόδο.
Ποιο είναι, λοιπόν, το μήνυμα που στέλνεται στους χιλιάδες εθελοντές που στάθηκαν στην πρώτη γραμμή των πυρκαγιών, συχνά χωρίς μέσα, χωρίς επαρκή υποστήριξη και χωρίς ασφάλεια; Ότι είναι μόνοι τους; Ότι μόλις σβήσουν οι φωτιές, ξεχνιούνται και οι άνθρωποι;
Οι εθελοντικές ομάδες της Ρόδου, και κατ’ επέκταση όλης της χώρας, οφείλουν να διεκδικήσουν περισσότερα. Από την Πολιτεία, από τους θεσμούς, από όλους εκείνους που υπόσχονται… μέχρι να περάσει η κρίση. Χρειάζεται επιτέλους θεσμική μέριμνα: ιατρική κάλυψη, ασφάλιση, ψυχολογική υποστήριξη, και πρόνοιες για τις οικογένειες όσων χάσουν τη ζωή τους εν ώρα δράσης.
Ο ηρωισμός δεν μπορεί να θεωρείται δεδομένος. Ούτε και να ανταμείβεται με σιωπή και αδιαφορία.
Το θέμα ανακίνησε εκ νέου η οικογένεια με ρεπορτάζ στο Open αφού είδαν πως ή στήριξη που υποσχέθηκαν δεν υλοποιήθηκε.
Τι αναφέρει το ρεπορτάζ του OPEN – Κουσουλός Πέτρος: Υποσχέθηκαν να βοηθήσουν την οικογένεια, τα 2 μικρά παιδιά που άφησε πίσω – το μέγεθος στο οποίο φτάνει η πολιτική υποκρισία.
Δύο χρόνια αναμονής: Χωρίς αποτέλεσμα η υπόσχεση στήριξης στα παιδιά του εθελοντή πυροσβέστη που έχασε τη ζωή του στη Ρόδο
Παρά τις δημόσιες εξαγγελίες για υιοθέτηση και οικονομική ενίσχυση των ανήλικων παιδιών του Γεώργιου Χατζηνικόλα, εθελοντή πυροσβέστη που πέθανε τον Ιούλιο του 2023 στη Ρόδο, τίποτα δεν έχει υλοποιηθεί από την πλευρά της Περιφέρειας Νοτίου Αιγαίου.
Ο 39χρονος πυροσβέστης είχε δώσει τη μάχη του στην πρώτη γραμμή της μεγάλης πυρκαγιάς που κατέκαψε το νησί. Δέκα ημέρες μετά, παρουσίασε σοβαρά αναπνευστικά προβλήματα και διακομίστηκε στο Νοσοκομείο της Ρόδου, όπου διαγνώστηκε με αναπνευστική ανεπάρκεια. Παρά τις προσπάθειες των γιατρών, η κατάστασή του επιδεινώθηκε ραγδαία και τελικά κατέληξε.
Τις ημέρες της τραγωδίας, ο Περιφερειάρχης Νοτίου Αιγαίου, Γιώργος Χατζημάρκος, είχε εξαγγείλει ότι η Περιφέρεια θα στηρίξει τα δύο ανήλικα παιδιά του πυροσβέστη με μηνιαίο επίδομα 1.000 ευρώ για το καθένα, έως την ενηλικίωσή τους. Ωστόσο, δύο χρόνια μετά, η οικογένεια επισημαίνει ότι καμία τέτοια βοήθεια δεν έχει δοθεί μέχρι σήμερα.
Ο πατέρας του εκλιπόντος, Νίκος Χατζηνικόλας, δήλωσε στο OPEN πως η οικογένεια δεν ζήτησε από μόνη της βοήθεια, αλλά η Περιφέρεια προσφέρθηκε να στηρίξει τα παιδιά, χωρίς ωστόσο να τηρήσει την υπόσχεσή της.
Η σύζυγος του εθελοντή, από την πλευρά της, ανέφερε πως η Περιφέρεια είχε δημοσιοποιήσει την πρόθεσή της να στηρίξει οικονομικά τα παιδιά πριν καν ολοκληρωθεί η κηδεία. Της ζητήθηκαν συγκεκριμένα δικαιολογητικά, τα οποία και προσκόμισε, αλλά μέχρι σήμερα δεν έχει υπάρξει καμία εξέλιξη ή καταβολή των χρημάτων.
Πέρα από την αθέτηση της υπόσχεσης οικονομικής στήριξης, η οικογένεια του αδικοχαμένου πυροσβέστη καταγγέλλει και πιθανή ιατρική αμέλεια. Όπως υποστηρίζουν, ο 39χρονος έπασχε από σοβαρή φλεγμονή στο πόδι απο τραυματισμό στις πυρκαγιές, η οποία δεν αντιμετωπίστηκε εγκαίρως, με αποτέλεσμα η κατάσταση της υγείας του να επιβαρυνθεί. Τονίζουν ότι υπήρξαν καθυστερήσεις τόσο στη διάγνωση όσο και στη θεραπευτική αντιμετώπιση, γεγονός που – όπως εκτιμούν – συνέβαλε στον θάνατό του.
Δύο χρόνια μετά, η υπόσχεση παραμένει ανεκπλήρωτη, και η οικογένεια καλείται να διαχειριστεί τον χαμό του αγαπημένου της προσώπου χωρίς τη στήριξη που τόσο ηχηρά είχε εξαγγελθεί.
Τι είπε η οικογένεια του αδικοχαμένου:
