Η Πόλυ Χατζημάρκου έχει προσφέρει για πολλά χρόνια στον τόπο μας μέσα από τον πιο δημιουργικό τρόπο, τον πολιτισμό. Την γνωρίσαμε μέσα από τις κριτικές τέχνης, από τις ραδιοφωνικές εκπομπές στις οποίες τα τραγούδια αποτυπώνουν τον χαρακτήρα της. Η συνέντευξη που ακολουθεί είναι αναδημοσίευση από το περιοδικό “ΛΩΤΟΣ”.
ΠΟΛΥ ΧΑΤΖΗΜΑΡΚΟΥ
Ιστορικός Τέχνης-Ευρωπαιολόγος
Υποψήφια με τη δημοτική παράταξη του Γιώργου Υψηλάντη «Ρόδος Πορεία Ανατροπής» (Εκλογική Περιφέρεια Ρόδου)
– Πώς αποφασίσατε να είστε υποψήφια στις επερχόμενες αυτοδιοικητικές εκλογές και γιατί κατεβαίνετε με τη συγκεκριμένη παράταξη;
Κάποιες αποφάσεις στη ζωή μας παίρνονται εντελώς αυθόρμητα και κάποιες άλλες μετά από επίπονες εσωτερικές διεργασίες. Ας πούμε ότι τούτη η απόφασή μου ήταν συνδυασμός των δύο! Από την επαγγελματική αλλά και πολιτική μου θέση, παρακολουθώ τις εξελίξεις που απαξιώνουν τον πολιτισμό που αντιμετωπίζεται είτε ως μια πολυτέλεια, ένα περιττό έξοδο, είτε ως ένα ακόμη εμπορευματοποιημένο προϊόν λαϊκισμού. Αυτές οι επιπτώσεις της μνημονιακής πολιτικής, αλλά και παλαιότερων παθογενειών, δεν αφορούν μόνο στον πολιτισμό αλλά σε κάθε πτυχή του βίου μας, άρα και στην τοπική αυτοδιοίκηση. Και είναι αυτές οι καθεστωτικές πράξεις που με θλίβουν, που πρέπει να αναχαιτιστούν, να ανατραπούν, με μια πανστρατιά ατόμων που θα πάρουν την πρωτοβουλία να σύρουν την κακοποιημένη εποχή μας στην επόμενη. Σε εκείνη της αλληλεγγύης, της φροντίδας και κοινωνικής δικαιοσύνης, της υπεράσπισης της ποιότητας ζωής, του δικαιώματος των κατοίκων να είναι Πολίτες, να μπορούν να απολαμβάνουν τα δημόσια αγαθά, όπως είναι η υγεία, η παιδεία, ο πολιτισμός. Η πρόταση λοιπόν για συμπαράταξη με τον Γιώργο Υψηλάντη ήταν για μένα, αν και πρώτη φορά υποψήφια, μια απόλυτα συνειδητή απόφαση.
– Θεωρείτε λοιπόν, ότι αυτές οι εκλογές έχουν πολιτικό πρόσημο, σωστά;
Και βέβαια! Είναι μια ξεκάθαρη πολιτική μάχη. Θα σας πω κάτι απλό. Έχοντας στο μυαλό σας τις υποψήφιες παρατάξεις του νησιού, εσείς πώς πιστεύετε ότι θα χρωματιστεί ο εκλογικός χάρτης των αποτελεσμάτων; (Ανεξάρτητα αν κάποιες παρατάξεις δηλώνουν …ανεξάρτητες!) Έπειτα, είναι δυνατόν να μη συνδεθεί η …«αξιοποίηση» των αιγιαλών μας ή το ξεπούλημα του αεροδρομίου με την κυβερνητική βούληση; Πάμε στον πολιτισμό όμως. Tο ότι έχουμε έναν υπέροχο ξενώνα της Σχολής Καλών Τεχνών στην οδό Ιπποτών που ρημάζει, δεν συνδέεται και με το γεγονός ότι κοντεύει να κλείσει η ίδια η Σχολή στην Αθήνα; Ή με το ότι στα σχολεία αραιώνουν το μάθημα των εικαστικών; Το γεγονός ότι η Ροδιακή Έπαυλη φεύγει από τα διαχειριστικά χέρια του Δήμου –ενώ μόλις είχαν εξασφαλίσει επιδότηση από ΕΣΠΑ για την αποκατάστασή της- δεν συνδέεται με το ΤΑΙΠΕΔ, ουσιαστικά δηλαδή με τους μνημονιακούς και νεοφιλελεύθερους νόμους της ιδιωτικής πρωτοβουλίας, της αγοράς και του κέρδους; To ότι έκλεισαν το ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ. Ρόδου, το Εθνικό Θέατρο το έχουν αφήσει κουφάρι, έπαψαν πολιτιστικούς θεσμούς ή παραχωρούν το Θέατρο Μεσαιωνικής Τάφρου π.χ. σε αντιαισθητική εκδήλωση που παρέπεμπε σε ρωμαϊκή αρένα –γνωρίζετε ποιο εννοώ-, δε συνδέονται με την ευρύτερη πολιτιστική ανομβρία και με την απουσία κοινωνικής ευθύνης; Κι αυτά είναι ελάχιστα παραδείγματα. Η ανυπαρξία πολιτιστικής ταυτότητας στο νησί καταδεικνύει την έλλειψη πολιτιστικής πολιτικής από την αυτοδιοίκηση.
Η κοινωνία είναι ένας ζωντανός οργανισμός. Μας διαμορφώνει και την διαμορφώνουμε, αλλάζει συνεχώς. Συνδέεται με άλλες οργανικές φόρμες, μεγαλύτερων «ορίων», όπως η Ευρώπη και ολόκληρος ο κόσμος, αλλά και μικρότερων, όπως τα πιο ακριτικά μας χωριά… Υπάρχει μια αλληλένδετη και επανατροφοδοτούμενη σχέση παγκόσμιου και τοπικού.Αν δεν κατανοήσεις αυτό το Όλον, αν δεν κατανοήσεις ότι ο χώρος είναι μια κοινωνική κατασκευή και ότι όλα είναι θέμα πολιτικού συντονισμού του Κέντρου με την περιφέρεια, περιχαρακώνεσαι και προσπαθείς να δώσεις λύσεις μεμονωμένα, αποσπασματικά, και χωρίς επιτυχία, για το ένα ή το άλλο…
– Έχετε πολύχρονη εμπειρία στο χώρο του πολιτισμού, και ιδιαίτερα των εικαστικών, θυμάμαι ακόμα το πετυχημένο πρόγραμμα Μο.Τέ.Ρ. που οργανώνατε… Είναι αυτός ο τομέας που θεωρείτε ότι θα φανείτε χρήσιμη αν εκλεγείτε;
Ως σήμερα, έχω δουλέψει από διαφορετικές θέσεις για τις τέχνες, οπότε σαφώς υπάρχει μια σχετική εμπειρία. Κρατάω ως παντιέρα το εξής: τον πολυδιάστατο πολιτισμό τον πλάθουν οι παρέες όταν δεν γίνονται όμοια αντίτυπα αλλά, αντίθετα, διασταυρώνουν τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά τους, δρουν και δια-δρουν με συμμετοχικές διαδικασίες και διαπερνώντας το προστατευμένο κέλυφος-κατεστημένο. Ο πολιτισμός είναι ο πυλώνας που μπορεί να αφυπνίσει, να ευαισθητοποιήσει και να εγείρει έναν εποικοδομητικό κοινωνικό διάλογο. Και γι’ αυτό θεωρώ ότι ο πολιτισμός συνδέεται άμεσα με την πολιτική δράση και τη ζωή… Στίχος του Νάνου Βαλαωρίτη μου έρχεται στο μυαλό: ‘Ακουμπισμένες δυο εποχές, η μια κοντά στην άλλη’. Μετέωροι, όντως, ανάμεσα σε δύο εποχές, ανάμεσα στα παρακμιακά και παλαιοκομματικά νεφελώματα και, από την άλλη, σε εκείνα τα πίξελ του καινούριου. Είναι η ώρα να ανατρέψουμε το παλιό και να χτίσουμε το καινούριο.
Σύντομο βιογραφικό
Η Πολυξένη (Πόλυ) του Μιχαήλ γεννήθηκε στη Ρόδο το 1973. Είναι πτυχιούχος στην Ιστορία και Θεωρία Τέχνης και στον Ευρωπαϊκό Πολιτισμό. – Οργανώτρια/επιμελήτρια εικαστικών εκθέσεων σε δημόσιους και ιδιωτικούς πολιτιστικούς φορείς (π.χ. Μουσείο Νεοελληνικής Τέχνης Δήμου Ροδίων, Οργανισμός Πολιτιστικής Ανάπτυξης Νομαρχίας Δωδ/σου) – Καθηγήτρια ιστορίας τέχνης στο Κέντρο Δια Βίου Μάθησης του Δήμου Ρόδου – Ραδιοφωνική παραγωγός από το 2003 – Συντάκτρια πολιτιστικών σε διάφορα ΜΜΕ (Πρόοδος, Δημοκρατική κ.α.). Κατείχε τη θέση της αρχισυντάκτριας στο free press «The Paper» (2005-2008). Έχει δώσει σειρά διαλέξεων/παρουσιάσεων στα εικαστικά, τον ευρωπαϊκό πολιτισμό κ.α. ενώ κείμενά της έχουν δημοσιευθεί σε καλλιτεχνικές εκδόσεις. Είναι μέλος της Νομαρχιακής Επιτροπής του ΣΥΡΙΖΑ Ν. Δωδεκανήσου και παρούσα με ενεργή συμμετοχή στα ζωντανά κινήματα του νησιού.
