Ο Ροδίτης Στάθης Μανουσάκης γράφει τις εντυπώσεις του από το 1ο Ιδρυτικό Συνέδριο του Ποταμιού

Του Στάθη Μανουσάκη

Ξεκινώντας το μακρινό ταξίδι από το νησί της Ρόδου για το Τεχνολογικό Πάρκο του Λαυρίου, υπήρχε μια επιφυλακτικότητα για το άγνωστο που θα συναντούσαμε στο Ιδρυτικό συνέδριο του Ποταμιού. Άλλωστε όλοι μας ερασιτέχνες δεν είχαμε ξανασυμμετάσχει σε συνέδριο πολιτικού κόμματος. Ήταν η ΠΡΩΤΗ ΜΑΣ ΦΟΡΑ.

Με το που περάσαμε την είσοδο του Τεχνολογικού Πάρκου αρχίσαμε να καταλαβαίνουμε ότι ο χώρος ήταν πολύ οικείος για εμάς. Άνθρωποι απλοί, προσιτοί, χωρίς σοβαροφανή κουστούμια, με   καπελάκια και με ένα μόνιμο χαμόγελο να σχηματίζουν « πανελλαδικά» πηγαδάκια ανταλλάσοντας απόψεις. Βρήκαμε μια θέση στο τσιμεντένιο αμφιθέατρο και ξεκίνησαν τις ομιλίες τους οι εκπρόσωποι των άλλων κομμάτων. Οι λόγοι τους, οι κλασικοί-πολλά λόγια-καμία ευθύνη-μηδέν ουσία. Ευχάριστη όαση ο χαιρετισμός των δυο Ευρωβουλευτών μας του Γ.Γραμματικάκη και του Μ.Κύρκου  Όλα άλλαξαν με το που ξεκίνησε την ομιλία του ο Σταύρος Θεοδωράκης. Απλός και κατανοητός τόνισε ότι το Ποτάμι ιδρύθηκε  για την ανασυγκρότηση της χώρας την στιγμή που  κάποιοι άλλοι προσπαθούν για την ανασυγκρότηση είτε της Κεντροαριστεράς είτε της Κεντροδεξιάς χωρίζοντας τους ψηφοφόρους σε ψηφοφόρους –πελάτες ή σε ψηφοφόρους – εχθρούς.Το Ποτάμι θέλει να αντικαταστήσει το παλαιοκομματικό σύστημα του ρουσφετιού με ένα σύστημα αξιοκρατίας. Μόνο έτσι θα βγει η χώρα από την κρίση. Ξεκαθάρισε  ότι Το Ποτάμι είναι ένα κίνημα με νέους ανθρώπους και πολίτες που έχουν δράσει και έχουν δημιουργήσει εκτός κομμάτων και θα γίνει Το Κίνημα-Δούρειος Ίππος για να μπουν νέοι άνθρωποι στο απόρθητο αραχνιασμένο κάστρο της πολιτικής.

Στην συνέχεια ψηφίσαμε το προεδρείο του συνεδρίου όπου το στίγμα του Ποταμίου δόθηκε αμέσως με την συμμετοχή του 17χρονου Κλεόβουλου  Ιωάννου από την Κω αλλά και ενός σύνεδρου σε αναπηρικό αμαξίδιο. Στην ψήφιση του καταστατικού, μας περίμενε η πρόταση έκπληξη του Σταύρου να μετονομαστούν τα μέλη του κινήματος σε εθελοντές και ο πρόεδρος-αρχηγός του κινήματος σε Επικεφαλής των εθελοντών. Κάτι που έγινε δεκτό με ενθουσιασμό. Η πρώτη ημέρα του συνεδρίου τελείωσε με την καταπληκτική ομιλία του φιλοσόφου Θεοδόσιου Τάσιου.

Την δεύτερη ημέρα υπήρξε  εποικοδομητικός διάλογος σε 3 θεματικές συνεδρίες Δικαιοσύνη-Παιδεία-Εργασία με εισηγήσεις-προτάσεις των συνέδρων αλλά και αξιολόγηση 50 προτάσεων-θέσεων μέσα από την διαδικασία του dotmocracy.Πολύ θετικές τόσο οι εισηγήσεις των δημάρχων Αθηνών και Θεσσαλονίκης όσο και των μελών της επιτροπής διαλόγου αποδεικνύοντας ότι το Ποτάμι ακούει.

Η Τρίτη ημέρα ξεκίνησε με την παρουσίαση των υποψηφίων περιφερειακών συντονιστών αλλά και αυτών της πανελληνίας επιτροπής. Εδώ είχαμε  και την παρουσία του δικού μας περιφερειακού συντονιστή Γιάννη Λιαγούρη ο οποίος από το βήμα της ολομέλειας έστειλε το μήνυμα της περιφέρειας  μας. Επίσης να αναφέρουμε ότι ο Γιάννης εκλέχτηκε ως ένας από του δυο περιφερειακούς συντονιστές Νοτίου Αιγαίου στον Τομέα Δωδεκανήσου. Ο άλλος είναι ο Νίκος Μαραγκός στον Τομέα Κυκλάδων από την Σύρο. Μετά την  διεξαγωγή των εκλογών ακολούθησε η ψηφοφορία του Μανιφέστο του κινήματος το οποίο ήταν η καταπληκτική ομιλία του Σταύρου Θεοδωράκη. Ενώ δια της ανατάσεως των χεριών ο Σταύρος Θεοδωράκης ψηφίστηκε παμψηφεί σε Επικεφαλής των εθελοντών. Εν μέσω παρατεταμένων χειροκροτημάτων δήλωνε «εμείς δεν θα γίνουμε  ένας περιοδεύων πολιτικός θίασος που θα πηγαίνουμε στην επαρχία και θα υποσχόμαστε τα πάντα, ούτε να πηγαίνουμε για να δημιουργούμε μια ατμόσφαιρα εναντίον των άλλων, αυτό που θα κάνει η πανελληνιά επιτροπή αλλά και οι τοπικές ομάδες εθελοντών, θα παρεμβαίνουμε σε συγκεκριμένα προβλήματα που υπάρχουν σε όλη την χώρα υποδεικνύοντας  συγκεκριμένες πρακτικές ρεαλιστικές επαναστατικές λύσεις….»

Κάπως έτσι τελείωσε και η Τρίτη ημέρα του συνεδρίου. Παίρνοντας το δρόμο της επιστροφής μια αίσθηση ικανοποίησης για όλα αυτά που ακούσαμε και είδαμε μας έκαμψε οποιαδήποτε αμφιβολία είχαμε για το Ποτάμι και μας έκανε να πιστέψουμε ακόμα περισσότερο ότι υπάρχει ελπίδα και μέλλον για την Ελλάδα μας. Αρκεί να μην μείνουμε στις όχθες του, αλλά να βουτήξουμε όλοι στα καθαρά νερά του. Γιατί μαζί γινόμαστε Ποτάμι.

Pin It on Pinterest