“Ο Απρόσμενος Ξύλινος Επισκέπτης” , μια Χριστουγεννιάτικη Ιστορία

“Ο Απρόσμενος Ξύλινος Επισκέπτης” , μια σύντομη Χριστουγεννιάτικη Ιστορία

της Ανδριάνας Κυπραίου

– «Πωπωπωπω κάνει πάρα πολύ κρύο…. Ελάτε να καθίσουμε όλοι μαζί κοντά να ζεσταθούμε.»

– «Δίκιο έχεις… ελάτε να ρίξουμε και μερικά φύλλα από πάνω μας, να σκεπαστούμε…»

Κρύωναν τα ξύλα έξω στο δάσος… Δεκέμβρης μήνας πια, στην καρδιά του χειμώνα. Έπρεπε σύντομα να βρουν καταφύγιο κάπου,  αλλιώς θα αρρώσταιναν βαριά από την ασταμάτητη βροχή… Είχαν γείρει το ένα πάνω στο άλλο καθώς είχαν αποκοιμηθεί, όταν άκουσαν βήματα. Μια αντρική φιγούρα με βαρύ περπάτημα τους πλησίασε. Στάθηκε από πάνω τους και άρπαξε το πιο μικρό ξύλο της παρέας.

– «Εεεε καλέ! Ποιος είσαι;; Που με πας; Άφησε με κάτω !» Οι υπόλοιποι κατρακύλησαν ξαφνιασμένοι στα πόδια του να τον σταματήσουν  μα δεν τα κατάφεραν.
Ο μεγαλόσωμος άντρας δεν άκουγε τίποτα. Τον έπιασε με μια απότομη κίνηση και περπατούσε γρήγορα! Τόσο γρήγορα, που το μικρό ξυλαράκι ζαλιζόταν. Μετά από λίγη ώρα έφθασαν σε ένα σπίτι και το πέταξε με δύναμη σε μια σκοτεινή γωνιά.

– «Άουτς! Πως με πετάς έτσι; Πονάω… Χτύπησα το κεφάλι μου! Που με έφερες;»

Δίπλα του υπήρχαν διάφορα ξερά φύλλα με χώματα και χάθηκε ανάμεσα τους ζαλισμένο. Τσουπ, έκανε λίγο δεξιά και ξεπρόβαλε.

– « Εεεε βγάλε με από εδώ μέσα σε παρακαλώ!! Πρέπει να πάω να βρω την οικογένεια μου, τους φίλους μου. Είναι Χριστούγεννα σήμερα και θα μείνω μόνος μου εξαιτίας σου.» Γιατί το κάνεις αυτό; Γιατί με απομάκρυνες;

Ο άνδρας με την τρομακτική φιγούρα  ακόμα δε μιλούσε. Με αργές κινήσεις  κινούταν στο χώρο ψαχουλεύοντας ενώ το ξυλαράκι κοιτούσε φοβισμένο . Ακούμπησε δίπλα του σπίρτα και οινόπνευμα.

– «Ωχ, είναι από τους κακούς, θέλει να με κάψει!» σκέφτηκε . «Βοήθεια ακούει κανείς;» άρχισε να φωνάζει απεγνωσμένα.
Κοντά στον άντρα και στο ξύλο, πλησίασε κι ένα παιδάκι έπειτα από λίγο.

– «Μπαμπά τι  κάνεις;»
– «Θα ανάψω το τζάκι παιδί μου να ζεσταθούμε γιατί κάνει κρύο σήμερα.»
– «Γιούπι ! Τι ωραία!»
«Εεε κοριτσάκι με ακούς; Βγάλε με από εδώ!  Μη με κάψετε σε παρακαλώ !Είναι γιορτές, θέλω να γνωρίσω τα φετινά Χριστούγεννα! Να βγω έξω, να δω τους δρόμους στολισμένους. Με περιμένουν οι φίλοι μου τα έλατα. Είναι χιονισμένα και θα γιορτάσουμε μαζί. Περιμέναμε πως και πως τη σημερινή ημέρα και ο μπαμπάς σου με πήρε μακρυά. »

Το κοριτσάκι στάθηκε αμίλητο για λίγη ώρα να κοιτάει τον μπαμπά της που ετοιμαζόταν να ανάψει τη φωτιά. Πλησίασε και χάιδεψε απαλά το μικρό ξύλο. Εκείνο την κοιτούσε θλιμμένο, γεμάτο παράπονο που το χώρισαν από τους δικούς του ανθρώπους γιορτινές ημέρες.

– «Μπαμπά;; Μπορώ να πάρω αυτό το ξυλαράκι;»
– «Τι να το κάνεις;»
– «Μου αρέσει. Θέλω να παίξω με αυτό τώρα τα Χριστούγεννα.»
– «Εντάξει, αγάπη μου. Να το πάρεις.»
Το πήρε αγκαλιά, του έβαλε μια μπλούζα από μια κούκλα και ένα κόκκινο σκουφάκι.

– «Είσαι πολύ καλή! Κρύωνα. Σε ευχαριστώ που με ζέστανες και χάρη σε σένα θα δω στολισμένο γιορτινά το τοπίο.»
– « Θέλεις να γίνεις ο ξύλινος φίλος μου; Θα σε προσέχω εγώ!»
– «Ναιιιιιιι θέλω πολύ!»
– «Η μαμά, θα φτιάξει γλυκά, θα φάμε, θα τραγουδήσουμε, θα παίξουμε! Θα πάρουμε και δώρα! Ξέρεις είναι Χριστούγεννα σήμερα!!»

Το ξυλαράκι, χαμογέλασε και κάθισε συγκινημένο κοντά στη νέα του φίλη. Φέτος θα περνούσε τα πιο όμορφα και ζεστά  Χριστούγεννα από ποτέ ! Σε ένα σπίτι γεμάτο ζεστασιά και αγάπη!

Μπορεί ο μεγάλος άνδρας με την εχθρική μορφή και την τραχιά φωνή να μην έδωσε αρχικά  καμιά σημασία στο μικρό ξυλαράκι και να του φερόταν πολύ άσχημα, όμως μια παιδική ψυχή δε θα μπορούσε να μη νιώσει την αγάπη που ζητά αλλά και προσφέρει η φύση, ειδικά την ημέρα των Χριστουγέννων.

Μπήκε στο σπίτι των ανθρώπων παρά τη θέληση του μόνο και μόνο για να του φερθούν άκαρδα, όμως εκείνο τους συγχώρεσε. Εμφανίστηκε ως ο απρόσμενος ξύλινος  επισκέπτης και έγινε ο καλύτερος πιστός φίλος που θα προσέφερε συντροφιά στο μικρό κορίτσι με την μεγάλη καρδιά.

Βρήκε το καταφύγιο που πάντα  αναζητούσε, ανήμερα των Χριστουγέννων σε μια παιδική αγκαλιά…

Pin It on Pinterest