Η βιταμίνη C, όπλο κατά της λευχαιμίας

Η βιταμίνη C δεν συμβάλλει μόνο στη θωράκιση του ανοσοποιητικού μας συστήματος, αλλά μπορεί να αποτελέσει σημαντικό όπλο στην αποτελεσματική αντιμετώπιση των αιματολογικών καρκίνων. Το εν λόγω ελπιδοφόρο μήνυμα στέλνει από τις ΗΠΑ ομάδα ερευνητών με επικεφαλής τον Ελληνα καθηγητή και πρόεδρο του Τμήματος Παθολογίας στο Πανεπιστήμιο της Νέας Υόρκης, δρα Γιάννη Αϋφαντή. «Τα τελευταία δέκα χρόνια ασχολούμαι με τα βλαστοκύτταρα στον μυελό των οστών τόσο από επιστημονικό ενδιαφέρον όσο και επειδή οι μέχρι τώρα υπάρχουσες θεραπείες δεν έχουν τα επιθυμητά αποτελέσματα – στη λευχαιμία μυελοκυττάρων μόνο το 40% ή 50% των ασθενών επωφελείται από τις χημειοθεραπείες», εξηγεί τηλεφωνικά στην «Κ» από τη Νέα Υόρκη. Ο δρ Αϋφαντής ξεκίνησε την επιστημονική του πορεία από το Πανεπιστήμιο Κρήτης και από το 2006 ηγείται του εργαστηρίου του Τμήματος Παθολογίας και του αντικαρκινικού κέντρου.

Οπως είναι γνωστό από το 2010, οι μεταλλάξεις στο ένζυμο ΤΕΤ2, που βρίσκεται σε όλα τα κύτταρα και πραγματοποιεί τη διαδικασία μεθυλίωσης, επηρεάζουν καταλυτικά την εξέλιξη του κάθε κύτταρου. «Την επόμενη χρονιά διαπιστώσαμε μέσω πειραμάτων ότι αυτές οι μεταλλάξεις του ΤΕΤ2 προκαλούν οξεία μυελογενή λευχαιμία», περιγράφει ο Ελληνας επιστήμονας. «Δεδομένου, όμως, ότι κάθε χρωμόσωμα είναι διπλό και η μετάλλαξη γίνεται μόνον στο ένα σκέλος, θέσαμε ως στόχο να ενδυναμώσουμε το υγιές». Η 30μελής ομάδα χορήγησε βιταμίνη C σε ανθρώπινες κυτταρικές σειρές λευχαιμίας και ποντίκια. «Η βιταμίνη πάει και “δένει” στο ένζυμο ΤΕΤ2 ενισχύοντας τη δράση του». Η βιταμίνη, βέβαια, χορηγείται σε μεγάλες ποσότητες ενδοφλέβια ταυτόχρονα με την ενδεδειγμένη χημειοθεραπεία. Τα έως τώρα αποτελέσματα δείχνουν ότι ο εν λόγω συνδυασμός παρατείνει σημαντικά το προσδόκιμο ζωής των πασχόντων. «Μέχρι το τέλος του τρέχοντος έτους θα έχουν αρχίσει κλινικές δοκιμές στις ΗΠΑ, ενώ ήδη ανάλογο πρόγραμμα τρέχει και στην Ολλανδία από συναδέλφους που εργάζονται στην ίδια με εμάς κατεύθυνση».

Ο συσχετισμός, βέβαια, του καρκίνου με τη βιταμίνη C έχει διατυπωθεί εδώ και πολλές δεκαετίες. Ο νομπελίστας βιοχημικός Minus Pauling είχε μεταξύ άλλων ισχυριστεί ότι η βιταμίνη C έχει αντικαρκινική δράση και είχαν πραγματοποιήσει δοκιμές σε ασθενείς με καρκίνο στήθους. «Ωστόσο, τα τότε αποτελέσματα δεν ήταν καθαρά», διηγείται ο δρ Αϋφαντής, «ενδεχομένως επειδή η βιταμίνη χορηγήθηκε από το στόμα, κάτι που δυσχεραίνει την απορρόφηση». Και σήμερα, πάντως, υπάρχουν μελέτες που αναδεικνύουν τον πολύτιμο συνδυασμό χημειοθεραπείας και βιταμίνης C για καρκίνους οργάνων. Αντίστροφα, το 50% των ασθενών με μυελογενείς λευχαιμίες παρουσιάζει εξαιρετικά χαμηλές συγκεντρώσεις βιταμίνης C στο αίμα του.

Τα περιθώρια αισιοδοξίας, επομένως, είναι μεγάλα. Εξ ου και τα «καλά μαντάτα», που δημοσιεύθηκαν αρχικά στο επιστημονικό περιοδικό Cell, διαδόθηκαν μέσα σε λίγες μέρες σε 38 χώρες μέσω 283 διαφορετικών αναδημοσιεύσεων και εκτενών ρεπορτάζ. «Είναι σημαντικό να ξέρουμε ότι η διατροφή μας παίζει ρόλο στην πρόληψη αλλά ενδεχομένως και στην ίαση, καθώς η βιταμίνη πρωτογενώς εντοπίζεται στις τροφές», καταλήγει ο δρ Αϋφαντής.

Pin It on Pinterest