«Η τέχνη υπηρετεί το ωραίο, διακονεί όμως και το αιώνιο» έγραφε ο μεγάλος Γερμανός ποιητής Γιόχαν Βόλφγκανγκ φον Γκαίτε. «Η τέχνη δεν έχει διχασμούς, αλλά ενότητα και ευθύνη προσφοράς στη κοινωνία» γράφει Έλληνας Ακαδημαϊκός. Φεύ !!
Από την αρχή της θητείας του κ. Καμπουράκη, καταλάβαμε την «κουλτούρα» της νέας τάξης πραγμάτων και πήραμε δείγματα της επερχόμενης «πολιτιστικής λάμψης» της Ρόδου.
Από την πρώτη στιγμή είδαμε «την καταστροφική μανία» του κ. Καμπουράκη, να γκρεμίσει όσα μεγάλα, με αγώνες και κόπους και ιδρώτα είχαμε δρομολογήσει (βλέπετε LED, Κ.Δ.Α.Υ., Σ.Δ.Ι.Τ., Ήχος και Φως, Νέα Αγορά (Μανδράκι), κυκλοφοριακές ρυθμίσεις, κ.α.).
Πιστεύαμε ότι ο πολιτισμός ενώνει, έχει συνέχεια, έχει διάρκεια, συνδέει το παρελθόν με το παρόν και προσδιορίζει το μέλλον. Αλίμονο, και εδώ ο Ροδιακός λαός «έπεσε έξω».
Για ακόμη μια φορά «εν κρυπτώ και παραβύστω», εν μια νυκτί, αποκαθηλώνονταν τα σπουδαία έργα των μεγάλων ζωγράφων Βάλια Σεμερτζίδη και Δημήτρη Κούκου, των ανθρώπων που λάτρεψαν κι αποτύπωσαν στους πίνακές τους τη Ρόδο. Των ανθρώπων (χήρα και εγγονές Σεμερτζίδη και του Δ. Κούκου), που με περισσή χαρά και υπερηφάνεια, δώρισαν 183 σπουδαία έργα ζωγραφικής (103 η χήρα Σεμερτζίδη και 80 ο κ. Δημήτρης Κούκος) στην ΠΙΝΑΚΟΘΗΚΗ του δήμου μας.
«Τα έργα αυτά δεν τα χάρισα σε κανένα δήμαρχο, τα δώρισα στη Ρόδο», μου είπε χθες με παράπονο η κα Σεμερτζίδου. Γιατί «ο ζωγράφος “των υψηλών κορυφών”, εμπνεύστηκε εικαστικά από τα τοπία της Ρόδου, από τον άνθρωπο του μόχθου, τον αγρότη, τον αντάρτη, τα καλλιεργημένα χωράφια από τον βράχο στα Κρητικά, μέχρι τον Αττάβυρο και την Άμαρτο».
«Πόσο άγρια και άσχημα κατέβασαν μια δωρεά; », απορεί ο Δ. Κούκος, ο άνθρωπος που αγάπησε τη Ρόδο σαν το πιο «ερωτικό νησί» και με ιδιαίτερη χαρά ανταποκρίθηκε στην πρόσκληση μας, να δωρίσει 80 έργα του στην πινακοθήκη, γιατί θεώρησε μεγάλη του τιμή επί 2 θητείες, έργο του να τιμά το γραφείο του Δημάρχου της Ρόδου. (Δυστυχώς δεν πληροφορήθηκε ότι, αυτό αποξηλώθηκε από την πρώτη ημέρα !!!)
Και βέβαια ο κ.Καμπουράκης, κατά την προσφιλή του τακτική, είναι εξαφανισμένος. Αφήνει τους άλλους «να βγάλουν το φίδι από την τρύπα». Μια τους αντιδημάρχους (που μιλάνε για την φωλιά του Κούκου!!), την άλλη την πρόεδρο της Κοινότητας Ρόδου (στην ισπανική δωρεά), τώρα την πρόεδρο της πινακοθήκης (που το αμπαλάρισμα των έργων το βαπτίζει προσωρινή μεταστέγαση). Ο ίδιος, δεν τολμά να βγει δημόσια και να πάρει θέση, γιατί έτσι, θα επιβεβαιώσει ακόμη μια φορά, τη ρήση του γέρου της Δημοκρατίας.
Τον προκαλούμε λοιπόν, να πάρει θέση, να δώσει εξηγήσεις για την καθαίρεση των έργων του Βάλια Σεμερτζίδη και του Δημήτρη Κούκου.
Αν δεν βγει σήμερα, τι θα πει αύριο, όταν η χήρα Βάλια Σεμερτζίδη και ο Δημήτρης Κούκος ζητήσουν δικαστικά (και δικαιολογημένα) την επιστροφή της δωρεάς των 183 σπουδαίων έργων; Τι θα πει όταν μάθει ότι οι πίνακες αυτοί κοσμούν σε περίοπτη θέση, άλλες πινακοθήκες που «καιροφυλαχτούν» να τα αξιοποιήσουν;
Μήπως φταίει ότι οι πίνακες αυτοί δωρίσθηκαν στον δήμο, επί θητείας Φώτη Χατζηδιάκου;
Εμείς θέλουμε «φως, περισσότερο φως» κ. Καμπουράκη (Mehr Licht, Φάουστ του Γκαίτε). Εσείς κρατήστε τη … λάμψη σας !!!
Υ.Γ. Μήπως τώρα, με την απευθείας ανάθεση της μελέτης των 23.560 ευρώ για την εσωτερική διακόσμηση της αίθουσας εθιμοτυπίας, έχουν σειρά να «ξηλωθούν» η μεγάλη τοιχογραφία με τις «Μπονιάτισσες» και τα πορτρέτα των πρώην δημάρχων, έργα επίσης του Βάλια Σεμερτζίδη;
Φώτης Χατζηδιάκος
τ. δήμαρχος Ρόδου