Το «Bullet the Blue Sky» είναι ένα από τα πιο πολιτικά τραγούδια των U2, στην ίδια κατηγορία με το «Sunday Bloody Sunday». Γράφτηκε για το άλμπουμ «The Joshua Tree» του 1987 με αφορμή την εμπλοκή των ΗΠΑ στον εμφύλιο πόλεμο στο Ελ Σαλβαδόρ τη δεκαετία του 1980. Oπως όλα τα μεγάλα έργα τέχνης (δεν θέλω «ουουυουου»!) είναι διαχρονικό και αποκτά νέο νόημα ανάλογα με το πώς το ερμηνεύει το συγκρότημα στην κάθε περιοδεία του. Το «Bullet the Blue Sky» έχει «μιλήσει» για τον Πόλεμο του Κόλπου, τον νεοναζισμό, τον γιουγκοσλαβικό εμφύλιο, το παλαιστινιακό, την τρομοκρατία. Τώρα είναι η σειρά της οικονομικής κρίσης.
Στην περιοδεία Innocence + Experience που ξεκίνησε πριν από δύο εβδομάδες στις ΗΠΑ και τον Καναδά, η γιγαντοοθόνη των U2 προβάλλει αρχικά εικόνες από τα καζίνο του Λας Βέγκας. Συνεχίζει με στιγμιότυπα από χρηματιστήρια: πρόσωπα γεμάτα ένταση, αριθμοί που αναβοσβήνουν, δείκτες στο κόκκινο. Και, μετά το σόλο του Edge, περνάμε σε κινητοποιήσεις κατά της κρίσης και της λιτότητας. Εκεί, για μερικά κλάσματα του δευτερολέπτου κάθε φορά (στο 4:51 και 5:06 του παραπάνω βίντεο), βλέπουμε τις ταμπέλες με το σύνθημα «Unfuck Greece», που εμφανίστηκαν τον περασμένο Φεβρουάριο στις συγκεντρώσεις συμπαράστασης στη νεοεκλεγείσα ελληνική κυβέρνηση. Αλλά και τις μούντζες στη Βουλή (στο 5:02) που ταυτίστηκαν με το κίνημα των Αγανακτισμένων το καλοκαίρι του 2011. Θυμίζω ότι στην αθηναϊκή συναυλία των U2 τον Σεπτέμβριο του 2010 o Μπόνο είχε αναφερθεί στις δύσκολες εποχές που περνούν Ελληνες και Ιρλανδοί. Οι δεύτεροι αποχαιρέτησαν το Μνημόνιο, εμείς μάλλον είμαστε συναισθηματικός λαός και δεν μας αρέσουν οι αποχαιρετισμοί... Επικοινώνησα με φίλους που παρακολουθούν τις συναυλίες αυτές τις ημέρες στην Καλιφόρνια, αλλά μέσα στην ένταση της στιγμής δεν πρόσεξαν τις ταμπέλες ή τη Βουλή στην γιγαντοοθόνη (αυτά χάνεις όταν είσαι στην πρώτη σειρά Βαγγέλη μου...). To YouTube, όμως, που μου δίνει τη δυνατότητα να ακολουθήσω έστω και από μακριά στην περιοδεία του το μεγαλύτερο ροκ συγκρότημα του κόσμου (είπα, όχι «ουουουου»!) είναι ξεκάθαρο. Πολύ θα ήθελα να κλείσω αυτό το σημείωμα γράφοντας «Επικοινώνησα με τον Μπόνο ζητώντας του να σχολιάσει τις εικόνες, αλλά το κινητό του ήταν κλειστό» ή, ακόμα καλύτερα, «…επιφυλάχθηκε να απαντήσει όταν η περιοδεία κάνει στάση στην Ελλάδα». Τα όνειρα δεν στοιχίζουν τίποτα...
Πηγή : tanea.gr
