Αντιδράσεις προκαλούν τις τελευταίες ημέρες οι δημόσιες τοποθετήσεις του διοικητή της 2ης Υγειονομικής Περιφέρειας, Χρήστου Ροΐλου, και του βουλευτή Δωδεκανήσου, Γιάννη Παππά, σχετικά με την κατάσταση στο Νοσοκομείο Ρόδου. Παρότι παρουσιάζουν μια εικόνα θετική – σε κάποιες περιπτώσεις μάλιστα ιδιαίτερα αισιόδοξη – η πραγματικότητα, όπως τη βιώνει η τοπική κοινωνία, απέχει σημαντικά.
Ενώ οι πολίτες της Ρόδου, οι εργαζόμενοι στο Νοσοκομείο και το σύνολο των τοπικών φορέων επισημαίνουν σοβαρά προβλήματα και πιέζουν για λύσεις, οι αναφορές περί «υψηλών επιδόσεων» και «θετικού παραδείγματος» φαίνεται να μην απαντούν στις πραγματικές ανάγκες.
Ιδιαίτερη αίσθηση έχει προκαλέσει και η επιλογή των δύο ανδρών να απαντήσουν δημόσια – και σε έντονο ύφος – σε γιατρούς, εργαζόμενους και εκπροσώπους συνδικαλιστικών φορέων, όπως ο Πρόεδρος του Εργατικού Κέντρου Ρόδου, Παναγιώτης Εγγλέζος, ο οποίος από την αρχή έχει αναδείξει τις δυσλειτουργίες του νοσοκομείου και έχει στηρίξει τους υγειονομικούς.
Αντί για ουσιαστική συζήτηση επί των προβλημάτων και των δυνατοτήτων ενίσχυσης της δομής, παρατηρείται εστίαση στην επικοινωνιακή διαχείριση και σε προσπάθεια αποδόμησης των ανησυχιών που εκφράζονται από την ίδια την κοινωνία.
Είναι δεδομένο πως το Νοσοκομείο της Ρόδου λειτουργεί χάρη στις υπερπροσπάθειες του ιατρικού, νοσηλευτικού και λοιπού προσωπικού – πολλές φορές σε συνθήκες πίεσης και έλλειψης πόρων. Οποιαδήποτε κριτική που αγνοεί αυτή την πραγματικότητα ή επιχειρεί να την αμφισβητήσει, δύσκολα γίνεται αποδεκτή από την κοινωνία και ειναι δεδομένο πως οσοι στέκονται απέναντι στους πολίτες με το ιδιο νόμισμα θα πληρωθούν ιδίως όταν πρόκειται για το αγαθό της υγείας.
Εχει και άλλους που βαπτίζουν τον τελευταίο καιρό τους πολίτες ως “συμμορία της μιζέριας” και έχουν πάρει ήδη την κάτω βόλτα.
Η υγεία είναι ένας τομέας που απαιτεί σοβαρότητα, ειλικρίνεια και σύμπνοια. Ίσως είναι η κατάλληλη στιγμή, αντί για επικοινωνιακές αντιπαραθέσεις, να αναζητηθούν ρεαλιστικές λύσεις με γνώμονα τον ασθενή, τον εργαζόμενο και το δημόσιο συμφέρον.
