Αδελφοί και τέκνα εν Κυρίω αγαπητά.
Με διαφορετικό τρόπο και κάτω από πρωτόγνωρες συνθήκες, τις οποίες έχει επιβάλει η παγκόσμια μάστιγα της πανδημίας, υποδεχθήκαμε και εορτάζουμε εφέτος τη Μητρόπολη των Εορτών, τα Χριστούγεννα. Τα ισχύοντα υγειονομικά μέτρα άλλαξαν την εορταστική ατμόσφαιρα των ημερών, σμίκρυναν τη φυσική παρουσία των Χριστιανών μας στους Ναούς και περιορίζουν την κοινωνική συναναστροφή μας, με σκοπό η κοινωνία να προχωρήσει συντεταγμένα τον δρόμο της σε αυτό τον δύσκολο καιρό, να περιοριστεί η μετάδοση του θανατηφόρου ιού και να επανέλθει η πολυπόθητη κανονικότητα στην καθημερινότητάς μας.
Η σοβούσα πανδημία ενέσκηψε και ανέτρεψε πολλά δεδομένα και αυτονόητα, κλόνισε τον προμηθεϊσμό της αυτοαποθεώσεως του εκκοσμικευμένου ανθρώπου των καιρών μας και απέδειξε την αδυναμία του να διαχειριστεί δυναμικά την ύπαρξή του, έστω και προσωρινά, μέχρι να βρεθούν τα κατάλληλα φάρμακα και εμβόλια. Αποτελεί πραγματικότητα το γεγονός ότι στις ημέρες μας ο φόβος της αρρώστιας και του θανάτου συναντά τον φόβο διαλύσεως της κοινωνίας και εύλογος τίθεται ο γενικός προβληματισμός για την επομένη ημέρα.
Μέσα, λοιπόν, στο σκοτάδι και τη σκιά του καιρού μας, ανατέλλει ο νοητός Ήλιος της δικαιοσύνης, ο Κύριος Ιησούς Χριστός. «Επεσκέψατο ημάς εξ ύψους ο Σωτήρ ημών». Ο Θεός σαρκώνεται, γίνεται άνθρωπος, γεννάται από την αειπάρθενο Κόρη, επισκέπτεται τον άνθρωπο, τον κάθε άνθρωπο προσωπικά και σύνολο το ανθρώπινο γένος, για να υπενθυμίσει ότι ο φόβος δε θα κατορθώσει, δε θα ισχύσει να σκεπάσει την ελπίδα, γιατί Εκείνος, ο Θεού Θεός Λόγος, ο οποίος έρχεται στον κόσμο και εισέρχεται ως άνθρωπος στην ιστορία, «εν ομοιώματι ανθρώπων γενόμενος» (Φιλιπ. βʹ, 7) είναι η ζωή, η χαρά, το φως και δίνει σε όλους, όταν θελήσουν να γίνουν πρόθυμοι αποδέκτες, τα πάντα, όσα πραγματικά χρειάζονται για να υποστασιάσουν αληθινά και αυθεντικά την ύπαρξη, το πολύτιμο τούτο δώρο του Θεού.
Η σάρκωση και γέννησή Του προκηρύχθηκε από τον μεγαλοφωνότατο Προφήτη Ησαΐα, ο οποίος περιγράφει τον σκοπό της θείας Ενανθρωπήσεως με τους λόγους που ακολουθούν: «Πνεύμα Κυρίου επ’ εμέ, ου ένεκεν έχρισέ με· ευαγγελίσασθαι πτωχοίς απέσταλκέ με, ιάσασθαι τους συντετριμμένους την καρδίαν, κηρύξαι αιχμαλώτοις άφεσιν και τυφλοίς ανάβλεψιν, αποστείλαι τεθραυσμένους εν αφέσει, κηρύξαι ενιαυτόν Κυρίου δεκτόν» (Λουκ. δʹ, 18). Σαρκώνεται, δηλαδή, Εκείνος και έρχεται στους ανθρώπους ευαγγελιστής και κήρυκας της αισιοδοξίας, θεραπευτής και ελευθερωτής. Να σηκώσει τους πεσμένους και να παρηγορήσει τους απεγνωσμένους, να δώσει τη βεβαιότητα της ελπίδας, εγκαινιάζοντας τη νέα εποχή της χάριτός του.
Αναλογιζόμαστε τους παραπάνω λόγους του Προφήτη Ησαΐα, αγαπητοί αδελφοί, τους οποίους ο ίδιος ο σαρκωθείς Κύριος χρησιμοποίησε αναφερόμενος στον εαυτό του, κατά το πρώτο δημόσιο κήρυγμά Του. Αν και πέρασαν χιλιάδες χρόνια, από τη χρονική στιγμή που ειπώθηκαν, παραμένουν επίκαιροι και εκφράζουν το αιώνιο και διαχρονικό μήνυμα των Χριστουγέννων, το οποίο συνοψίζει την Ορθόδοξη θεολογία και ανθρωπολογία και αποτελεί την κατεξοχή εμπειρία της Εκκλησίας μας. Αυτήν την εμπειρία καλούμεθα να προσλάβουμε εορτάζοντας τα Χριστούγεννα, μάλιστα στην παρούσα πραγματικότητα, την οποία χρειάζεται να θεωρήσουμε ως μια κανούρια ευκαιρία να παλέψουμε με την πίστη μας, ως μια ευκαιρία να αναθεωρήσουμε τη σχέση μας με τον Θεό και τον συνάνθρωπο.
Αγαπητοί αδελφοί και τέκνα εν Κυρίω.
Τα Χριστούγεννα είναι η Εορτή της ζωής. Ευαγγελίζεται την ειρήνη, την ελπίδα και τη χαρά. Ας ακολουθήσουμε, λοιπόν, τη λάμψη του αστέρος και ας προχωρήσουμε, υπάκουοι στο κάλεσμα των Αγγέλων, ταπεινοί προσκυνητές στο θεοδέγμον Σπήλαιο της Βηθλεέμ. Μαζί με τους Ποιμένες και τους Μάγους να προσφέρουμε ως δώρο στον ενανθρωπήσαντα Θεό τη διάθεσή μας να γίνουμε αποδέκτες της αυτοπροσφοράς Του και με τη βεβαιότητα της δικής Του παρουσίας στην καθημερινή μας βιοτή ας συνεχίσουμε τον δρόμο μας, συντονιζόμενοι με την αλήθεια που Εκείνος αποκάλυψε. Με αυτόν τον τρόπο σε συνδυασμό με την προσωπική μας αναγέννηση, η οποία δε μπορεί να νοηθεί αυτόνομα, θα καλλιεργήσουμε την εκκλησιαστική ενότητα «εν τω συνδέσμω της ειρήνης», θα συμβάλουμε στο να αντιμετωπιστεί ο φόβος, που σήμερα επικρατεί, και θα συνεργήσουμε στην επίτευξη της κοινωνικής συνοχής εκπροσωπούντες στην πράξη τον «πολιτισμό του προσώπου».
Αγαπητοί αδελφοί και τέκνα εν Κυρίω.
Ας εορτάσουμε Χριστούγεννα με πίστη στον «δι ημάς σαρκωθέντα» Κύριο Ιησού Χριστό, «τον μόνον δυνάμενον σώζειν» και ας προσευχηθούμε για τους συνανθρώπους μας, όσους παραμένουν μόνοι στα σπίτια τους, στα Νοσοκομεία, στις Μονάδες Εντατικής Θεραπείας, για όσους έχασαν προσφιλή τους πρόσωπα, και να καλλιεργήσουμε εσωτερική αίσθηση εγγύτητας και αδελφοσύνης, που θα εκφράζεται με τη δυναμική της αγάπης και της αλληλεγγύης, για όλους όσους πλήττει η απομόνωση μπροστά στην απειλή και το φόβο, η αναστολή της φυσιολογικής καθημερινότητας, η ακύρωση του τρόπου που μέχρι προ τινος κατανοούσαμε τη ζωή, και πέρα απ αὐτά η οικονομική παράλυση, η ανεργία και ταραχή των συνειδήσεων.
«Επεσκέψατο ημάς εξ ύψους ο Σωτήρ ημών». Αυτός είναι ο Εμμανουήλ, «ο εστι μεθερμηνευόμενον μεθ υμών ο Θεός» (Ματθ. αʹ,23). Ευλογούμε και δοξολογούμε το πανάγιο όνομά Του και ικετεύουμε να σπλαγχνισθεί την οικουμένη.
Ευχόμαστε αληθινά, ειρηνικά, ευφρόσυνα και ευλογημένα Χριστούγεννα.
Χριστούγεννα του δισχιλιοστού και εικοστού σωτηρίου έτους
Διάπυρος προς Χριστόν τεχθέντα ευχέτης πάντων υμών.
Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ
†Ο ΡΟΔΟΥ ΚΥΡΙΛΛΟΣ
