Ενδιαφέρουσες οι τοποθετήσεις του Γιώργου Χατζηδιάκου για τις εξελίξεις με τις κατασχέσεις των λογαριασμών της ΔΕΥΑΡ απο την Περιφέρεια.
Η Ρόδος πλέον βοά με όσα πρωτοφανή συμβαίνουν και επιτελείς και επιτελικοί προσπαθούν ανεπιτυχώς να κουκουλώσουν με άστοχες δηλώσεις σε έκπτωτα μέσα.
Το βλέπουν ακόμα και τα στελέχη της παράταξης που εκφράζουν αντιρρήσεις έστω και …ψιθυριστά.
Τι αναφέρει ο Γιώργος Χατζηδιάκου για τις εξελίξεις:
Όταν η εξουσία μένει πολύ καιρό στα ίδια χέρια, παύει να είναι θεσμός και γίνεται ιδιοκτησία. Κι όταν κάποιος αρχίζει να πιστεύει πως το αξίωμα του ανήκει, πως όλοι τού χρωστούν και κανείς δεν δικαιούται να πει “όχι”, τότε έχουμε πρόβλημα. Μεγάλο.
Η υπόθεση της ΔΕΥΑΡ δεν είναι απλώς ένας οικονομικός διακανονισμός που δεν προχώρησε. Είναι ένα πολιτικό ξεκαθάρισμα λογαριασμών. Είναι το μήνυμα: «όποιος δεν ακολουθεί, θα συντριβεί».
Κατασχέσεις, απειλές, διασυρμός. Ο Δήμος στο στόχαστρο. Γιατί.. ; Γιατί τόλμησαν να σηκώσουν κεφάλι. Γιατί δεν αποδέχτηκαν άκριτα όσα επιβάλλονταν από ψηλά. Γιατί δεν υπάκουσαν στο “έτσι θέλω”.
Όλοι ξέρουν. Και όλοι θυμούνται. Πώς περιθωριοποιήθηκε ο πιο ικανός άνθρωπος που πέρασε από τη διοίκηση του τόπου. Όχι γιατί δεν τα κατάφερε. Αλλά γιατί δεν ενέδωσε. Δεν έγινε χειροκροτητής κανενός. Δεν ήταν «χρήσιμος» για το παρασκήνιο.
Τώρα, ο ίδιος μηχανισμός στήνει παγίδες. Κρατάει το νερό – το πιο πολύτιμο αγαθό – και το μετατρέπει σε μέσο πίεσης. Σε εργαλείο εξόντωσης. Όχι μόνο μιας Επιχείρησης, αλλά ολόκληρου του νησιού.
Και το χειρότερο; Έτσι μπλοκάρονται έργα. Έτσι στερεύει το μέλλον του τόπου. Για να ικανοποιηθούν μικρές, προσωπικές ατζέντες, θυσιάζονται υποδομές, καθυστερούν παρεμβάσεις, χάνονται πολύτιμοι πόροι.
Ο Δήμος δεν είναι απλώς στόχος – είναι θύμα. Μαζί του κι εμείς. Εσύ, εγώ, τα παιδιά μας. Γιατί εκεί που θα έπρεπε να σχεδιάζουμε έργα, μας βάζουν να μαζεύουμε συντρίμμια.
Η Ρόδος δεν είναι τσιφλίκι. Ούτε θρόνος. Είναι νησί περήφανο, με ανθρώπους που έχουν μνήμη. Που βλέπουν και καταλαβαίνουν. Που δεν ξεγελιούνται από συνεντεύξεις και φτιασιδωμένες «ειδήσεις».
Αν κάτι χρωστάει αυτός ο τόπος, δεν είναι μόνο λεφτά. Είναι απαντήσεις. Γιατί καταδιώκονται όσοι δεν υποτάχθηκαν. Γιατί πνίγεται ένας ολόκληρος Δήμος για να αποδειχθεί ποιος κάνει κουμάντο.
Το φράγμα δεν ξεχείλισε απ’ το νερό. Ξεχείλισε από αλαζονεία.
Κι αυτή την αλαζονεία, κάποια στιγμή, την πληρώνεις.
Κι όταν την πληρώνεις… την πληρώνουμε όλοι.
Σε άλλo σχόλιο αναφέρει:
Όταν η εξουσία κρατιέται για πολύ, οι ισορροπίες χάνονται. Ο Περιφερειάρχης –που διανύει την τρίτη του θητεία– δεν λειτουργεί πλέον ως θεσμικός εκπρόσωπος, αλλά σαν απόλυτος άρχων. Η ΔΕΥΑΡ, που τόλμησε να αντιδράσει σε μια συμφωνία-θηλιά, οδηγείται σε οικονομική εξόντωση. Τώρα έρχεται και η σειρά του Δήμου, γιατί –λέει– εγγυήθηκε μια προγραμματική σύμβαση.
Η ουσία όμως είναι αλλού: πρόκειται για επίδειξη ισχύος. Για τιμωρία σε όσους δεν προσκυνούν. Το νερό έγινε όπλο πολιτικής εκδίκησης. Ο διάλογος αντικαταστάθηκε από κατασχέσεις. Το δημόσιο συμφέρον έγινε άλλοθι για θεσμική αυθαιρεσία.
Το μόνο που δεν αλλάζει σε αυτή την ιστορία είναι το μοτίβο: όποιος δεν υποτάσσεται, εξοντώνεται. Και όποιος θυμάται παλιότερες συγκρούσεις, καταλαβαίνει πολύ καλά ποιος σχεδιάζει και γιατί. Το καπρίτσιο ντύθηκε θεσμική σοβαρότητα – αλλά οι πολίτες της Ρόδου ελπίζω να μην τρώνε πια κουτόχορτο.
