Είναι γεγονός πως όλοι καταγόμαστε από τη θάλασσα και από πλάσματα παρόμοια με τις λάμπραινες.
Οι οποίες ανήκουν στην οικογένεια των πετρομυζοντόμορφων, δεν έχουν γνάθους και απολαμβάνουν τα γεύματά τους ρουφώντας το αίμα άλλων ψαριών.
Οι λάμπραινες ήταν γνωστές από πολύ παλιά και αναμφίβολα στην κρίση που ξέσπασε στην Αγγλία με τη βασιλική διαδοχή που θα οδηγούσε σε 20 χρόνια εμφυλίου πολέμου και επαναστάσεων τόσο στην Αγγλία όσο και τη Νορμανδία.
Ο Ερρίκος Α’ της Αγγλίας πέθανε βλέπετε το 1135 μ.Χ. όταν καταβρόχθισε ένα πιάτο με λάμπραινες (αναφέρονται συχνά και ως μύραινες), παρά τις συστάσεις του γιατρού του, αφήνοντας ακέφαλο τον θρόνο και τους μνηστήρες να ερίζουν για τις επόμενες δύο δεκαετίες.
Η τραγική εμπειρία του Ερρίκου με το προϊστορικό ψάρι που υπάρχει ακόμα στον κόσμο μας δεν αποθάρρυνε βέβαια τους γαλαζοαίματους της Ευρώπης, καθώς πολλοί φαίνονταν να το λάτρευαν. Περιλαμβανόταν στα βασιλικά μενού για εκατοντάδες χρόνια, παρά την τρομακτική του όψη.
Αυτό που προβληματίζει ίσως τους περισσότερους είναι η μεγάλη εκτίμηση που του έχει η επιστήμη. Οι περιβαλλοντολόγοι λένε πως στις λάμπραινες οφείλεται η καλή υγεία των ποτάμιων οικοσυστημάτων και οι γιατροί τις μελετούν εδώ και χρόνια καθώς έχουν τη μοναδική ικανότητα να γιατρεύονται ακόμα και μετά από εκτεταμένη βλάβη ιστών και νεύρων.
Και τέλος οι εξελικτικοί βιολόγοι μάς λένε πως οι λάμπραινες διαδραματίζουν κεφαλαιώδη ρόλο στην ιστορία της γήινης ζωής. Κι αυτό γιατί είναι μεταξύ των πρώτων ψαριών που εξελίχθηκαν, αποκαλύπτοντας πολλά για την ίδια την καταγωγή των ειδών!
Εξωτερικά μοιάζουν κάπως σαν χέλια. Έχουν μακρύ και εύκαμπτο σώμα και χαρακτηριστικά που παραπέμπουν σε ψάρι. Είναι ωστόσο αυτά που δεν έχουν και τις κάνει ιδιαίτερες.
Όμοια με κάποια ακόμα πρωτόγονα ψάρια, δεν έχουν κόκαλα! Ο σκελετός τους αποτελείται αποκλειστικά από χόνδρους, την ίδια ώρα που στερούνται και μερικά από τα βασικά πτερύγια των ψαριών. Τόσο τα δύο θωρακικά όσο και τα δύο πτερύγια της λεκάνης δηλαδή, τα οποία στους μακρινούς μας προγόνους εξελίχθηκαν σε πόδια. Δεν έχουν επίσης σαγόνια, ανήκοντας στην υπερομοταξία των αγνάθων και την οικογένεια των κυκλοστόμων.
Το στόμα τους είναι ένας μονίμως ανοιχτός δακτύλιος γεμάτος με τα κακόμορφα αυτά δόντια. Με τα οποία γραπώνεται η λάμπραινα στο ψάρι, ξεριζώνει λέπια και δέρμα και ρουφά ανενόχλητη το αίμα. Όσο για τη γλώσσα της, λειτουργεί ως μυζητική αντλία!
Με τέτοιο στόμα, δεν θα μπορούσαν φυσικά να μην πρωταγωνιστήσουν στη δική τους ταινία τρόμου (το «Blood Lake» του 2014). Ακόμα και οι Ρωμαίοι τις έτρεμαν, ενώ ο ρήτορας Πόμπλιος Βέδιος είχε μια λιμνούλα με δαύτες και τις τάιζε με τους απείθαρχους σκλάβους του, όπως μας παραδίδεται.
Οι λάμπραινες υπάρχουν στον κόσμο ίδιες και απαράλλακτες εδώ και 360 εκατ. χρόνια, λέγοντάς μας πολλά και σε πραγματικό χρόνο για εποχές που μόνο από απολιθώματα μπορούμε να μάθουμε…
Πηγή : newsbeast.gr
