Η περιοχή στην οποία βρίσκεται το ενυδρείο της Ρόδου, χαρακτηρίζεται ως το βορειότερο άκρο του νησιού, και μπροστά του απλώνεται μια πελώρια χρυσαφί αμμουδιά που οδηγεί στη βαθυγάλανη θάλασσα.
Το ενυδρείο της Ρόδου δεν φιλοξενεί απλά κάποια είδη του θαλάσσιου ζωικού βασιλείου, αλλά έχει μια μακραίωνη ιστορική πορεία, καθώς η κατασκευή του άρχισε στα 1934, όσο η Ρόδος βρισκόταν ακόμα υπό ιταλική κατοχή. Η Ανέγερση του κτηρίου ολοκληρώθηκε ένα χρόνο μετά και
λειτούργησε για πρώτη φορά στα 1937.
Ονομάστηκε “Reale Istituto di Ricerche Biologiche di Rodi” (Βασιλικό Ινστιτoύτo Θαλάσσιας Βιoλoγίας Ρόδoυ και δημιουργήθηκε έπειτα από απόφαση του διοικητή Mario Lago και ήταν έργο του Ιταλoύ αρχιτέκτoνα Armando Bernabiti.
Από το 1937 ως και σήμερα λειτουργεί ως ένα από τους πρωτοποριακούς ερευνητικούς σταθμούς της Μεσογείου. Επί Ιταλών πραγματευόταν θέματα βιολογίας και μετά τηn απελευθέρωση της Δωδεκανήσου, τέθηκε υπό την εποπτεία της Ακαδημίας Αθηνών ως Ελληνικό Υδροβιολογικό Ινστιτούτο. Στο ενυδρείο δεν έγινε καμία παρέμβαση μέχρι το 1971, που προστέθηκε εκθεσιακός χώρος – μουσείο και δεξαμενή για φώκες.
Στον εκθεσιακό χώρο, υπάρχει μια ποικιλία θαλάσσιων ζωντανών οργανισμών και ταριχευμένων ζώων από το Μεσογειακό χώρο.
Επιπροσθέτως, μοναδική είναι και η διακόσμηση του ενυδρείου, αφήνοντας στον επισκέπτη απίστευτες εντυπώσεις. Αποτελείται από έναν διάδρομο, με πέτρες διακοσμημένες με φύκια και κοχύλια, δίνοντας την εντύπωση ότι βρίσκεται κανείς σε μια υποθαλάσσια σπηλιά. Το δάπεδο είναι διακοσμημένο με θαλάσσιους οργανισμούς φτιαγμένους από πετραδάκια.
Από τo 1963 ονομάζεται πλέον, “Υδρoβιoλoγικός Σταθμός Ρόδoυ” και λειτoυργεί ως Ενυδρείo-Μoυσείo και ερευνητική μoνάδα τoυ Ελληνικoύ Κέντρoυ Θαλασσίων Ερευνών (ΕΛ.ΚΕ.Θ.Ε.) με ερευνητικά προγράμματα που καλύπτουν όλο το φάσμα της ωκεανογραφίας της Δωδεκανήσου. Επιπλέον έχει χαρακτηριστεί από τo Υπoυργείo Πoλιτισμoύ ως ιστoρικό διατηρητέo μνημείο, διακεκριμένο πρότυπο της αρχιτεκτoνικής του.
