Η Πολεμική Αεροπορία της Ελλάδας συγκαταλέγεται στις πιο αναγνωρισμένες αεροπορικές δυνάμεις της Νοτιοανατολικής Ευρώπης. Διαθέτει πλούσια επιχειρησιακή εμπειρία και σταθερή συμμετοχή σε αποστολές του ΝΑΤΟ, γεγονός που αναδεικνύει την επαγγελματικότητα και την επιχειρησιακή της ετοιμότητα.
Ωστόσο, παρά τις πρόσφατες επενδύσεις και την παραγγελία μαχητικών πέμπτης γενιάς F‑35, η συνολική εικόνα της ελληνικής αεροπορικής ισχύος δεν έχει μεταβληθεί ριζικά. Σε σύγκριση με άλλες ευρωπαϊκές αεροπορικές δυνάμεις, η Πολεμική Αεροπορία εξακολουθεί να εμφανίζει γηρασμένο στόλο και περιορισμένες δυνατότητες.
Σήμερα, η Ελλάδα διαθέτει περίπου 635 αεροσκάφη. Ο κύριος κορμός της δύναμης αποτελούν τα F‑16, σε διάφορες εκδόσεις (Block 30, 50, 52+, 52M), από τα οποία 83 βρίσκονται σε διαδικασία αναβάθμισης στο επίπεδο Viper (Block 70/72). Το δυναμικό συμπληρώνεται από 24 σύγχρονα Rafale F3-R και 19 Mirage 2000-5, ενώ οι παλαιότεροι τύποι, όπως τα F-4 Phantom, οδηγούνται σταδιακά σε απόσυρση.
Αναμφίβολα, πρόκειται για έναν στόλο με σημαντική επιχειρησιακή αξία. Παρ’ όλα αυτά, σε σύγκριση με τις ευρωπαϊκές εξελίξεις και τις απαιτήσεις της σύγχρονης αεροπορικής τεχνολογίας, ο ελληνικός στόλος υστερεί σε τεχνολογική συνοχή, αριθμητική επάρκεια και υποδομές υποστήριξης.
Η Ισραηλινή Πολεμική Αεροπορία, παρά το γεγονός ότι προέρχεται από μια χώρα με παρόμοιο πληθυσμό και ακόμη πιο σύνθετες απειλές, παρουσιάζει εντυπωσιακή τεχνολογική πρόοδο. Διαθέτει περίπου 600 αεροσκάφη, με σταθερή έμφαση στη διαρκή αναβάθμιση και την έντονη πολεμική εμπειρία.
Ήδη επιχειρούν πάνω από 45 μαχητικά F‑35I “Adir”, ειδικά προσαρμοσμένα στις επιχειρησιακές ανάγκες του Ισραήλ. Το δυναμικό της ενισχύεται από δεκάδες F‑15I και εκσυγχρονισμένα F‑16C/D, καθώς και από ένα εκτεταμένο πλέγμα υποστήριξης: ιπτάμενα τάνκερ, συστήματα AWACS, UAVs προηγμένης τεχνολογίας και ένα σύνθετο πολυεπίπεδο σύστημα αεράμυνας.
Παρά την ποιότητα του ανθρώπινου δυναμικού και τις πρόσφατες επενδύσεις, η Ελλάδα δεν έχει ακόμη καταφέρει να οικοδομήσει μια αεροπορική δύναμη που να ανταποκρίνεται πλήρως στις σύγχρονες ευρωπαϊκές απαιτήσεις. Οι 20 υπό παραγγελία F‑35A, ακόμα κι αν παραδοθούν έγκαιρα μέχρι το 2028, δεν επαρκούν για να καλύψουν το τεχνολογικό χάσμα.
Χώρες όπως η:
- Ιταλία, με στόλο F‑35, Eurofighter και AMX,
- Γαλλία, με πλήρη στόλο Rafale και αυτονομία στη συντήρηση και παραγωγή,
- Ηνωμένο Βασίλειο, με F‑35B, Typhoon και ισχυρή ναυτική παρουσία μέσω αεροπλανοφόρων,
- Σουηδία, με τα προηγμένα Gripen E και εστίαση σε δόγματα 5ης γενιάς,
καθώς και μικρότερες χώρες όπως η Νορβηγία, το Βέλγιο και η Ολλανδία, διαθέτουν πλέον νεότερους στόλους μαχητικών, εξελιγμένα συστήματα αεράμυνας και ανεπτυγμένες εγχώριες υποδομές υποστήριξης.
Στο πλαίσιο αυτό, η Ελλάδα εξακολουθεί να υστερεί σε βασικά σημεία:
- περιορισμένος αριθμός stealth μαχητικών,
- ελλιπής τεχνολογική ενοποίηση του στόλου,
- απουσία ισχυρής και αυτόνομης εγχώριας υποστήριξης και συντήρησης.
Η περαιτέρω ενίσχυση της Πολεμικής Αεροπορίας απαιτεί όχι μόνο νέες προμήθειες αλλά και ολοκληρωμένο σχεδιασμό για την τεχνολογική της αναβάθμιση και στρατηγική αυτάρκεια.
| Κατηγορία | Ελλάδα (Π.Α.) | Ισραήλ (IAF) |
| Συνολικά α/φη | 635 | 600 |
| Μαχητικά (στρ. jets) | 219 | 250 |
| 5ης γενιάς | 0 (20 παραγγελία F‑35A) | 46 F‑35I |
| 4ης γενιάς / multirole | 24 Rafale, 152 F‑16, 19 Mirage | 25 F‑15I, ~52 F‑15, ~200+ F‑16 |
| Ελικόπτερα | 31 | 128 |
| UAVs & ειδικές αποστολές | 22 UAVs, AWACS, transport, κ.ά. | Εκτεταμένη drone flίot & μονάδες ICAP |
| Αεράμυνα / υποστήριξη | AWACS, μεταφορικά, εκπαιδευτικά | Tankers, A |
