Στέλιος Ζαχαρόπουλος 1924-1997
«Ο Φαληριώτης ζωγράφος Στ. Ζαχαρόπουλος γεννήθηκε στο Μεσολόγγι το 1924. Σπούδασε Illustration και γραφικές τέχνες στην Αμερική, μελετώντας παράλληλα Φιλοσοφία και Αισθητική. Διακόσμησε και εικονογράφησε πολυτελείς κοσμικές αίθουσες στο Τορόντο, δημιουργώντας παράλληλα γυναικεία κυρίως πορτραίτα. Επιστρέφοντας στην Ελλάδα παραμένει Φαληριώτης, βρίσκοντας πως το Φάληρο είναι η ωραιότερη Ελλάδα. Εξέθεσε έργα του σε πολλές ομαδικές και ατομικές εκθέσεις, ιδρύοντας παράλληλα την ομάδα καλλιτεχνών Άλφα κάνοντας επί διετία συνεχείς διαλέξεις, ενημερωτικές και καλλιτεχνικές εκδηλώσεις. Έχει γράψει αισθητικές διατριβές, κυριότερες των οποίων είναι «Μέθοδοι καλλιτεχνικής δημιουργίας», «Εισαγωγή στις Συμβολικές γλώσσες» και κριτικές αναλύσεις.
Η καλλιτεχνική του πορεία κλείνεται σε τρία μεγάλα ορόσημα. Ξεκινά από τον πουαντιλισμό του Σερά, περνά από τον σουρεαλισμό του Νταλί και τελευταία δεχόμενος επιδράσεις του Πόλοκ, προσπαθεί να επεκταθεί σε μια τέχνη που να εκφράζει ζωγραφικά ό,τι μέχρι σήμερα παρουσιαζόταν με μουσικές μορφές. Πιστεύει απόλυτα στην αριστοκρατική καταγωγή της Τέχνης, απορρίπτοντας τις θεωρίες εκείνες που προσπαθούν με τον τίτλο Λαϊκή Τέχνη και παιδί του λαού να σκεπάσουν τις μικρότητες και αδεξιότητες και τον φτηνό χρωματισμό τους. Η μεγάλη Τέχνη δεν κατεβαίνει στις μάζες, προσπαθεί να ανεβάσει τον άνθρωπο πάνω από την μάζα. Έργα του ζωγράφου υπάρχουν σε κρατικά ιδρύματα και σε συλλογές ξένων και Ελλήνων φιλότεχνων. Στα έργα του η απήχηση στις πιο λεπτές χορδές της ψυχής του, βρίσκει το αντίκρισμά της ανάμεσα στο φωτοβολίσματα και στις εξάψεις των ψυχρών τονικών στοιχείων, τα οποία άλλοτε έλκονται και αλλού διασπόνται στον χώρο του καλλιτέχνη.»
Ο φιλόσοφος, ο ασυμβίβαστος καλλιτέχνης Στ. Ζαχαρόπουλος άφησε την τελευταία του πνοή στις 16 Νοεμβρίου 1997, ξαφνικά, ήσυχα και σεμνά, όπως έζησε τα 73 χρόνια της ζωής του.
17 χρόνια μετά, στη Νέα Πτέρυγα του Νεστορίδειου Μελάθρου πραγματοποιείται η πρώτη μετά θάνατον ατομική έκθεση μέρους των έργων της συλλογής του που άφησε παρακαταθήκη στον επίσης ζωγράφο γιό του, Σπύρο Ζαχαρόπουλο.
