Την απώλεια του Σεραφείμ Φυντανίδη θρηνεί εδώ και λίγη ώρα ο δημοσιογραφικός κόσμος. Ο καταξιωμένος συνάδελφος έφυγε από τη ζωή λίγο μετά τις 21.00 το βράδυ των Χριστουγέννων σε ηλικία 77 ετών.
Ο Σεραφείμ Φυντανίδης, ο οποίος αντιμετώπιζε καρδιολογικά προβλήματα και νοσηλευόταν στο Ιπποκράτειο από την περασμένη Κυριακή όταν και υπέστη έμφραγμα, γεννήθηκε στην Αθήνα και συγκεκριμένα στο Περιστέρι τον Μάρτιο του 1937. Το 1960 πήρε το πτυχίο της Ανωτάτης Σχολής Οικονομικών και Εμπορικών Επιστημών (ΑΣΟΕΕ).
Ο τελευταίος της γενιάς των διευθυντών που έγραψαν ιστορία στην έντυπη δημοσιογραφία, εργάστηκε αρχικά στην εφημερίδα Έθνος ως συντάκτης την περίοδο 1957-1968. Στην περίοδο της Χούντας από το 1968 μέχρι το 1974, εργάστηκε στη Απογευματινή ως υπεύθυνος ύλης και ως αρχισυντάκτης. Από το 1974 μέχρι τον Ιούνιο του 1976 υπήρξε διευθυντής σύνταξης στην Ακρόπολη, ενώ από τον Ιούνιο του 1976 μέχρι τις 27 Απριλίου 2007, διετέλεσε διευθυντής της Ελευθεροτυπίας. Με τον Φυντανίδη στο τιμόνι της, η εφημερίδα έγραψε λαμπρή ιστορία στον έντυπο Τύπο.
Υπήρξε συνεργάτης της κρατικής τηλεόρασης και παρουσιαστής εκπομπών, ενώ ήταν μέλος της Ένωσης Συντακτών Ημερησίων Εφημερίδων Αθηνών (ΕΣΗΕΑ).
Ο Σεραφείμ Φυντανίδης, ο οποίος αποφάσισε ότι ήθελε να γίνει δημοσιογράφος από τα 12 του χρόνια, αφήνει ως παρακαταθήκη εκτός άλλων και το βιβλίο του, με τίτλο «31 αξέχαστα χρόνια», που εκδόθηκε πρόσφατα και στο οποίο ο συγγραφέας θυμάται συζητήσεις του με πολιτικούς και καλλιτέχνες και περιγράφει εικόνες από ταξίδια του.
Ένα βιβλίο στο οποίο αποκαλύπτεται και η… αιτία γέννησης της «Ελευθεροτυπίας» .
Ο ίδιος ο Κίτσος Τεγόπουλος είπε στον Κωνσταντίνο Καραμανλή: «Θέλω να σας πω ότι το έκανα για την κ@ύλα μου». Και αυτό δεν ειπώθηκε σε ένα πριβέ δείπνο, αλλά στους κήπους του Προεδρικού Μεγάρου. Ο Φυντανίδης αποκαλεί μάλιστα τον Κίτσο Τεγόπουλο (photo) φίλο και πατέρα του, ενώ αξίζει να σημειωθεί πως τον πάντρεψε με τη γυναίκα του Βιργινία, «λαδώνοντας» μάλιστα τον παπά να πει γρήγορα τα λόγια!
Πολυταξιδεμένος, εκτός από τις φιλοσοφικές συζητήσεις με πολιτικούς και ανθρώπους των τεχνών, στο βιβλίο του, ο Φυντανίδης κάνει ιδιαίτερη αναφορά στις εμπειρίες του.
Χαραγμένα στη μνήμη του είναι το χάραμα στον ποταμό Γάγγη, οι καταρράκτες του Ιγκουασού, (εκεί όπου συναντώνται Αργεντινή, Παραγουάη, Βραζιλία), ο Πήλινος Στρατός στο Σιάν της Κίνας, το Ταζ Μαχάλ στην Άκρα της Ινδίας, το Σινικό Τείχος, αλλά και οι Δίδυμοι Πύργοι της Νέας Υόρκης.
«Επειδή πολλά ακούγονται για το επάγγελμά μας και όχι πάντοτε καλά, ήθελα να πω ότι πολλοί επιδιώκουν να γίνουν δημοσιογράφοι, μερικοί από αυτούς για να το εκμεταλλευτούν για άλλα πράγματα. Θυμάμαι ότι λέγανε παλιά “η δημοσιογραφία είναι ένα θαυμάσιο επάγγελμα, αρκεί να το εγκαταλείψεις εγκαίρως” . Δηλαδή, να μπεις για να μπορέσεις να διοριστείς, να βολευτείς, να γίνεις πολιτικός. (…) Υπάρχουν και οι άλλοι που έχουν αγαθές επιδιώξεις», είχε υποστηρίξει κάποτε για το επάγγελμά του…
