Γράφει ο
Νεκτάριος Καλαντζής*
Επισκέπτομαι τη Ρόδο για πρώτη φορά μετά από την μαθητική εκδρομή πριν από πολλά χρόνια και φθάνοντας στο αεροδρόμιο ΄΄Διαγόρας΄΄, κατευθύνομαι αμέσως προς τα νότια. Περνάω από το δημοφιλές και πολύ τουριστικό Φαληράκι, με τα μεγάλα ξενοδοχεία και κατευθύνομαι προς τις Πηγές της Καλλιθέας.
Η είσοδος εντυπωσιακή, με τα σκαλοπάτια και τα βοτσαλωτά δάπεδα και στο βάθος το κλειστό Λουτρό, δημιούργημα των Ιταλών. Η παραλία μπροστά ξεχωριστή, με τις ξαπλώστρες να φθάνουν ως τα κτίρια, τα ιαματικά νερά να τρέχουν σαν καταρράκτες στα βράχια και πιο δίπλα οι εντυπωσιακοί χώροι, σήμερα εκθεσιακοί χώροι, που υπενθυμίζουν ότι σε αυτό τον χώρο γυρίστηκαν σκηνές από την Αλίκη Βουγιουκλάκη και το ΄΄Δόλωμα΄΄, καθώς και σκηνές γυρισμένες στο νησί από τα Κανόνια του Ναβαρόνε και τον Άντονυ Κουϊν.
Φεύγω από την Καλλιθέα και κατευθύνομαι προς νότια, στην απέραντη παραλία της Αφάντου, που όπου και να πας βρίσκεις ένα ήσυχο μέρος για βουτιά. Πάω στις Επτά Πηγές και περπατάω στο ποτάμι, δροσιά παντού, χωρίς να προλάβω να επισκεφθώ την κοιλάδα με τις Πεταλούδες και μετά περνάω από την παραλία της Τσαμπίκας, με τις πολλές ξαπλώστρες και που στην κορυφή του βράχου βρίσκεται η Παναγία η Τσαμπίκα, προστάτιδα της Ρόδου, με πολλούς και πολλές να φέρουν το όνομά της.
Έπειτα, κατευθύνομαι Λίνδο, με την παραλία και στο βάθος η Ακρόπολη. Ακριβώς από κάτω, κάνω μπάνιο στη μικρή παραλία του Αγίου Παύλου, σχεδόν κλειστή σαν πισίνα, από τις ομορφότερες στην Ελλάδα. Ανεβαίνω μέσα στον κοισμό της Λίνδου, χάνομαι στα στενάκια με τα μαγαζιά και τα αρχοντικά με τις πόρτες και τις βοτσαλωτές αυλές, το χοχλάκι. Δίπλα μου περνούν γαϊδουράκια που πάνε τους τουρίστες χωρίς κόπο για αυτούς, να επισκεφθούν την ακρόπολη της Λίνδου, σε μια ανηφορική διαδρομή. Φεύγω από τη μαγευτική Λίνδο με τα γραφικά στενάκια της και πάω για μια ακόμη βουτιά στην βραχώδη παραλία του Άντονυ Κουϊν, με τη σιδερένια σκάλα και επιστρέφω Ρόδο για να περπατήσω στους δρόμους της Παλιάς Πόλης με τα μαγαζιά και κάθομαι στον όμορφο χώρο στο Συσσίτιο.
Επόμενο πρωί, παίρνω το πλοίο για να πάω Σύμη και Πανορμίτη. Πριν φθάσω Πανορμίτη, μας ακολουθεί ένα δελφίνι δίπλα στο πλοίο και καθώς μπαίνουμε στον κλειστό όρμο, αντικρύζω το ψηλό καμπαναριό του Πανορμίτη, με στυλ μπαρόκ-ροκοκο και τα γαλάζια νερά μπροστά. Μπαίνω στην περιμετρική αυλή και στο βοτσαλωτό δάπεδο, προσκυνώ την εικόνα του Πανορμίτη, με τα τάματα, τα μπουκάλια και τη σκούπα, το υπέροχο τέμπλο, δίπλα το μουσείο με τα μπουκάλια. Έπειτα με το καράβι φθάνω Σύμη. Από μακριά ο οικισμός σαν καρτ ποστάλ με τα πολύχρωμα αρχοντικά σε κάθε σημείο ανηφορικά, αμφιθεατρικά. Στην προβλήτα τα μαγαζιά , επισκέπτομαι το Δήμαρχο στο Δημαρχείο,δίπλα το Μουσείο. Η εκκλησία στην κορυφή, τα σκαλοπάτια που σε οδηγούν στην Καλή Στράτα και την παλιά πόλη και να χάνεσαι ανάμεσα σε αρχοντικά του 1800, που έχουν μείνει μόνο οι τείχοι, χωρίς ταβάνια και σκεπές και η χρονολογία στον τοίχο να σου υποδηλώνει την ιστορία τους. Ο δρόμος που ενώνει τον Γιαλό με το Χωριό, όμοιός του δεν υπάρχει. Μετά την πλατεία και το ρολόι, φεύγω από τη Σύμη ξανά για Ρόδο με τις καλύτερες εντυπώσεις , σε ένα νησί πολύ διαφορετικό και ιδιαίτερο.
Βράδυ, χάνομαι στην Παλιά Πόλη , έξω από το παλάτι, ανακαλύπτω πολλές από τις πύλες του και περπατώ μόνος την Οδό των Ιπποτών, σαν να ήμουν σε μια άλλη εποχή και στο βάθος και η κεντρική πύλη του Παλατιού του Μεγάλου Μαγίστρου. Περπατώ προς το όμορφο κτίριο που στεγάζει το Καζίνο της Ρόδου, το ΄΄Έλλη΄΄, τη Μητρόπολη, το παλιό Διοικητήριο, το Δημαρχείο, το Εθνικό Θέατρο, το ζαχαροπλαστείο Ακταίον, το Μανδράκι με τα περίφημα ελάφια να στέκονται ψηλά, καθώς και τους μύλους, στο κέντρο με τα μαγαζιά με τις ομπρέλλες, σήμα κατατεθέν της Ρόδου για να πάρει κάποιος δώρο πριν φύγει και πίσω πάλι παλιά πόλη και στο συντριβάνι ισλαμικής τεχνοτροπίας, δίπλα στις σκάλα της βιβλιοθήκης.
Επόμενο πρωί, συναντώ το Δήμαρχο στο Δημαρχείο, διαβάζω τη ΄΄Ροδιακή΄΄ και έπειτα πάω στο Μουσείο Νεοελληνικής Τέχνης στις 100 χουρμαδιές και μετά στη νέα πτέρυγα του Νεστορίδειου για εκδήλωση για τον Τουρισμό της Ρόδου, πίνοντας στο τέλος καλό κρασί από τον Έμπωνα. Μετά βόλτα για να γνωρίσω τη νυχτερινή ζωή της παλιάς πόλης, όπως στο Παλάτι για το φεστιβάλ κλασικής μουσικής και αργότερα για ποτό στα μαγαζιά Macao και Alter Ego.
Επόμενο και τελευατίο πρωί στη Ρόδο, βόλτα πάλι στην παλιά πόλη, στο Μανδράκι με τα ελάφια, κάθομαι στο Ρόντα, χαζεύοντας αυτούς που πηδούν για βουτιά από την πλατφόρμα που βρίσκεται μέσα στη θάλασσα και μετά βόλτα περιμετρικά στην τάφρο του Παλατιού και έπειτα περιήγηση μέσα στο εντυπωσιάκο Παλάτι του Μεγάλου Μαγίστρου, με τις εντυπωσιακές αίθουσες, στο αρχαιολογικό μουσείο και στην Οδό των Ιπποτών.
Φεύγω από τη Ρόδο, με τις καλύτερες εντυπώσεις, για το Νησί των Ιπποτών, των πανέμορφων παραλιών, της παλιάς πόλης και της ατμόσφαιρας που πάντα δημιουργούσε και προσέλκυε φανατικούς επισκέπτες από όλα τα μέρη της γης.
*Ο Νεκτάριος Καλαντζής είναι Οικονομολόγος, Κοινωνιολόγος, Δημοτικός Σύμβουλος του Δήμου Παλλήνης
