- Το ξένον εις τη ξενιτιά ωσάν πουλί γυρίζει
και σαν βασιλικός αθθεί μ’ αλήθεια δε μυρίζει.
- Ξένος στα ξένα χώματα τον τάφο του ν’ ανοίξει
και ζωντανός την κόλαση να την κληρονομήσει.
- Μισεύγεις κι όλα τα πουλιά κλαίσι το μισεμό σου
κ’ ένα ψιλομελαχρινό τον αποχωρισμό σου.
- Φεύγεις και παραγγέλω σου σα το γυαλί φυλάου
αμάθητο της θάλασσας κι άξεβρο του πελάου.
- Ο μισεμός σου μου ‘καμε τα μάτια μου να τρέχου
τα μαύρα δάκρυα στάσσουσι και τη καρδιά μου βρέχου.
- Φεύγω και σε ‘ποχαιρετώ, χρουσή βαγιά πλεμένη
και το κορμί μου παίρνω το μα ο νους μ΄εδώ πομένει.
- Αν λείπεις, φως μου, στα μακριά, θαρρείς δε σε θυμούμαι;
Με τ’ όνομα σου προσκυνώ και πέφτω και κοιμούμαι.
- Ν’ ανέβω θέλω στο βουνό να βρω κλαδιά κομμένα
να κάθουμαι να τα ρωτώ για τα ξενιτεμένα.
- Τα μάτια μου της ορφανής κάλλιά ‘ταν να γυρέψεις
να τα ‘βγαλλα να στα ‘δινα να μη μου ταξιδέψεις.
- Τ’ άστρα πολεμούν κ’ έγραφα κ’ εμέτρουν έναν ένα
να στείλω της αγάπης μου χαιρετισμό στα ξένα.
- Με το φεγγάρι σου μηνώ, με τ’ άστρα παραγγέλλω
και με τον ήλιο της αυγής χαιρετισμό σου στέλλω.
