Σε αντίθεση με τη Νέα Δημοκρατία, η οποία διατηρείται ακόμα συμπαγής επειδή η ονομασία της υπήρξε το ψιμύθιο της συνέχειας του Λαϊκού κόμματος και της ΕΡΕ και συνεχίζει να καλύπτει έναν σκληρό πυρήνα συντηρητικών ανθρώπων, «νοικοκυραίων», (νέο) φιλελεύθερων, (ακρο)δεξιών, κλπ, κοντολογίς γύρω στο 1/3 του εκλογικού σώματος, το ΠΑΣΟΚ έχει τινάξει τα πέταλα προ πολλού…
Το ΠΑΣΟΚ ιδρύθηκε κάτω από ανεπανάληπτες ιστορικές συνθήκες, μετά από μια Χούντα στον τόπο, με τον καπιταλισμό να περνάει μια από τις μεγαλύτερες κρίσεις του (ενεργειακό, Βιετνάμ, πραξικοπήματα σχεδόν σε όλο τον Τρίτο κόσμο, απο-αποικιοποίηση κλπ), τα κινήματα σε Λ. Αμερική, Αφρική και Ασία να εμπνέουν τον κόσμο, το Μπέρκλεϋ να πετάει το Νίξον από το Λ. Οίκο και τη σοσιαλδημοκρατία να σαρώνει στην Ευρώπη.
Το ΠΑΣΟΚ (ο Αντρέας, δηλαδή) εκτός του να προσελκύσει ορισμένους διανοούμενους-αγωνιστές, να συγκεράσει απόψεις και συνθήματα από αστικούς (αλλά) προοδευτικούς ομίλους προβληματισμού και τη χρήση ακόμα και μιας (ακρο) αριστερής, κινηματικής, επαναστατικής φρασεολογίας και, στη συνέχεια, με έναν μαγικό τρόπο, να εισβάλει στα λαϊκά στρώματα, δεν δημιούργησε κανέναν συνεκτικό ιδεολογικό ιστό σε όσους ανέστιους πολιτικά το ακολούθησαν αρχικά αλλά και στη συνέχεια…
Γι΄αυτό το λόγο άρχισε να ψυχορραγεί μαζί με το Μένιο στην αίθουσα του ειδικού δικαστηρίου, μπήκε στην εντατική μαζί με τον ιδρυτή του σε ένα δωμάτιο του Χέρφηλντ, πήρε το «φιλί της ζωής» το ΄93 από τον Σαμαρά, απεβίωσε μαζί με τον Αντρέα το 96 και έκτοτε «μουμιοποιήθηκε» από τους επιγόνους της εξουσιαστικής σχολής των κλαδικών, των «πιστολάδων» συνδικαλιστών και των κουστουμαρισμένων – αυθεντιών – μεταπρατών- ντόπιων πολιτικών – υπαλλήλων της ευρωπαικής ένωσης, οι οποίοι, μαζί με δέκα εργολάβους, δυο τρείς τραπεζίτες και άλλους τόσους εκδότες και καμιά κατοσταριά χιλιάδες έλληνες που πλασαρίστηκαν στο «τραπέζι», καταξέσκισαν, γαμήσανε και έδειραν, αρπάζοντας στον αέρα ό,τι ευρώ κυκλοφορούσε μέσα σε συνθήκες ενός ιδιότυπου ελληνικού καπιταλισμού, της επιταγής, της φοροδιαφυγής, της ατιμωρησίας, της κρατικοδίαιτης επιχειρηματικότητας, της αρπαχτής, της σαχλαμάρας και της κουτοπονηριάς…
Ωστόσο, όσο και αν αυτά συνέβησαν, κυρίως, με την χορηγία της εταιρίας ΠΑΣΟΚ, αυτό… δεν ήταν ΠΑΣΟΚ…
Το ΠΑΣΟΚ ήταν άλλο πράγμα…
Ακόμα και για όσους δεν πίστεψαν σε ευφημισμούς (τύπου «γέρου της Δημοκρατίας»…), ακόμα και αν δεν το ψήφισαν, , λίγο πολύ, έστω και για ένα μικρό διάστημα ο καθένας, «γούσταρε» Αντρέα και ΠΑΣΟΚ… Ο καθένας για τους λόγους του, άλλος γιατί ονειρεύτηκε πράγματι έναν καλύτερο τόπο, άλλος γιατί παρέλαβε με συγκίνηση το τσίγκινο μετάλλιο της Εθνικής Αντίστασης, άλλος γιατί διόρισε όλο το σόι του, άλλος γιατί έκανε μπίζνες κ.ο.κ. Κομμουνιστές, τροτσιστές, μαοικοί-λενινιστές, φασίστες, συντηρητικοί, σχεδόν όλοι, κάποια στιγμή, εκείνα τα χρόνια, υπήρξαν ΠΑΣΟΚ…
ΠΑΣΟΚ ήταν η διακήρυξη της 3ης Σεπτέμβρη, η Αγγέλα Κοκκόλα, τα μούσια, τα ζιβάγκο, τα τσιγάρα, τα τσιμπούκια, τα κονιάκ και τα ουίσκι…
ΠΑΣΟΚ ήταν που τρέχαμε με τον πατέρα και το μπάρμπα μου στα χωριά να «μεταδώσουμε την ιδέα του σοσιαλισμού», σπάγαμε τα αμάξια στους κατσικόδρομους και φυλαγόμαστε, με κανα δυο γερά παιδιά, από τους αγροφύλακες και τους τραμπούκους που μας αγριοκοιτούσαν με τα δίκαννα στον ώμο.
ΠΑΣΟΚ ήταν οι καβγάδες του Αντρέα με τον Σάκη το Καράγιωργα, οι διαγραφές του ΄75, η παραλίγο διάλυση του κινήματος, το βυθίστε το «ΧΟΡΑ», οι εκλογές του ΄77 με τα πιτσιρίκια να σταυρώνουνε ψηφοδέλτια στα εκλογικά κέντρα, να φωνάζουν ΠΑΤΣΟΟΚ(!) με τη σημαιούλα στο χέρι, τα μεγάφωνα να σκούζουν « θα τον τρελάνουμε τον ήλιο» και, τέλος, το ΄81 να έρχεται μέσα σε ένα ντελίριο ενθουσιασμού, εκστασιασμένη η επελαύνουσα ¨Αλλαγή¨ και «ο λαός στην εξουσία»…
ΠΑΣΟΚ ήταν οι τίτλοι των εφημερίδων στις 19 του Οκτώβρη.
ΠΑΣΟΚ ήταν ο Αλευράς, ο Χαραλαμπόπουλος με τις μουστάκες, η Μελίνα, ο Βαγγέλας ο Γιαννόπουλος με τα «πολιτιστικά κέντρα”, η Ρίτα Σακελαρίου, τα σκυλάδικα που αναστενάζανε, ο Παπαθεμελής που πήγε να μας τα κλείσει από τις τρείς το πρωί, μεσημεριάτικα δηλαδή, ο Γιώργης ο Κατσιφάρας, ο Κουλούρης στη ΓΓΑ (τι γέλια..), ο Αρκουδέας, ο Τόμπρας, ο Κακαουνάκης, η ΑΥΡΙΑΝΗ, ο Χάρης ο Πασβαντίδης, ο Σαρτζετάκης και η Φρόσω, ο Κίτσος, το παλιό «17» του Φώτη, ο…Μητσοτάκης με τον Κουτσόγιωργα στη Βουλή, η συνέντευξη του Αντρέα στο ABC, ο Πώποτας με τη ΓΝΩΜΗ, ο Κοσκωτάς, τα πάμπερς, ο Λούβαρης, η…Μιμή…
ΠΑΣΟΚ ήταν εκείνη η καταραμένη δεκαετία του ΄80, όταν άρχισε να διαλύεται το «εμείς» και να σκεφτόμαστε μόνο το «εγώ», όταν από τα βρώμικα μπαράκια της εφηβείας μας περάσαμε στη χλίδα της παραλιακής και του Ψυχικού.
ΠΑΣΟΚ ήταν το ΚΛΙΚ και ο δαιμόνιος Λαλιώτης, ο Μαρούδας, το «Τσοβόλα δώς τα όλα!»
ΠΑΣΟΚ ήταν ο Καντάφι με τον Μιτεράν στην Ελούντα, ο Αραφάτ στην Αθήνα και ο Ανδρέας δίπλα στον Γιαρουζέλσκι…
ΠΑΣΟΚ ήταν οι παρλαπίπες για κοινωνικό μετασχηματισμό, ο Μπιρσίμ, οι μεγαλειώδεις συγκεντρώσεις με τη μικρή Αννούλα να χαιρετίζει ένα καλύτερο αύριο, τα «mea culpa», οι μούφα εθνικοποιήσεις, τα ντολμαδάκια της Μαρίκας για να ενώσει το μέτωπο κατά του Αντρέα…
Εκείνα τα «θρυλικά» χρόνια ήταν, πράγματι, ΠΑΣΟΚ…
Το τέλος έχει γραφτεί καιρό τώρα και καλό είναι αυτοί που κρατάνε τις σφραγίδες του κόμματος να το θάψουν οριστικά.
Ας θυμόμαστε, ως ΠΑΣΟΚ, αυτό που ήταν το πραγματικό ΠΑΣΟΚ και ας κρατήσουμε τη θλίψη μας μόνο για όσα προέκυψαν από εκείνα τα χρόνια…
Τι σχέση έχει με το ΠΑΣΟΚ ο Βενιζέλος, ο Λομβέρδος, η Φώφη, η Παπαχριστοφιλοπούλου (έτσι, ενδεικτικά, αναφέρω..) και πολλά άλλα «γατάκια»;
Πιθανόν, με το πραγματικό ΠΑΣΟΚ, να έχει σχέση μόνο η Ατζουλίνα με τον Τόλη…
Θα προσπαθήσω με ένα ανεκδοτάκι να εξηγήσω γιατί το «ξεδοντιασμένο» ΠΑΣΟΚ δεν πρέπει να υπάρχει πιά και να σβήσει, αφήνοντας τον τίτλο του και τα καμώματά του στην ιστορία…
Την εποχή της παντοδυναμίας του κινήματος, λοιπόν, καλοκαιράκι, και δυο κυρίες αερίζονται στην βεράντα ενός συγκροτήματος κατοικιών στα βόρεια προάστια. Κρασάκι, πόδια τεντωμένα με τις φουστίτσες να ανασηκώνονται για λίγη δροσούλα, οι τιράντες στους αγκώνες και το μπούστο σχεδόν γυμνό.
Ξαφνικά λέει η μια: Aγάπη μου, έχω την εντύπωση πως κάποιος είναι πίσω από το παρτέρι του κήπου…
Καλοκοιτάζει η άλλη και τρελαίνεται. Παίρνει αμέσως το τηλέφωνο και καλεί την αστυνομία.
-Σας καλώ από την τάδε διεύθυνση στην Εκάλη, κάθομαι με τη φίλη μου στη βεράντα και κάτω στον κήπο είναι ένα νεοδημοκράτης, κάνει μπανιστήρι και τον παίζει!
Σιωπή για λίγο, ώσπου ο μπάτσος αναρωτιέται:
-Καλά όλα τα άλλα, όμως που το ξέρετε πως είναι νεοδημοκράτης;
-Ελα, αγάπη μου, αν ήταν Πασοκτσής θα είχε ανέβει να μας γ@@@@σει!
Αυτό ήταν ΠΑΣΟΚ…
THE END
Πηγή : iporta.gr
