Φίλες και φίλοι
Συντρόφισσες και σύντροφοι
Η «νέα Ελλάδα» της ΝΔ δεν απαιτεί και πολύ φαντασία… περιγράφεται με τις στρατιές των ανέργων που θα παραμείνουν ουσιαστικά άνεργοι, ακόμα κι αν δουλεύουν μερικές ώρες τη βδομάδα, κάποιες μέρες το μήνα… περιγράφεται από τους ανταγωνιστικούς μισθούς πείνας, στα πρότυπα των βαλκανικών χωρών, από τα λουκέτα των αυτοαπασχολούμενων που δεν έχουν ούτε ασφάλιση, από το ξεκλήρισμα των φτωχών αγροτών, τη ζωή χωρίς δικαιώματα των παιδιών που κοιτούν πίσω για να δουν πως και με τι όρους θα δουλεύουν, θα ζουν τα επόμενα χρόνια.
Η «νέα Ελλάδα» της ΝΔ περιγράφεται από τις χωρίς τέλος θυσίες ενός λαού, που θα συνεχίσει να ματώνει για να πιάνει κάθε φορά τους στόχους αποπληρωμής ενός χρέους που δεν δημιούργησε ο ίδιος, για να πετυχαίνει κάθε φορά πρωτογενές πλεόνασμα, για να πετυχαίνει τους στόχους της ανταγωνιστικότητας και της κερδοφορίας του κεφαλαίου.
Η «νέα Ελλάδα» της ΝΔ δεν έχει να ζηλέψει τίποτα από την δήθεν «άλλη Ελλάδα» του Τσίπρα, την καπιταλιστική Ελλάδα, που η κερδοφορία του κεφαλαίου ανακάμπτει, όμως η εργατική τάξη, τα λαϊκά στρώματα, δεν θα ανακάμψουν, με την έννοια να επιστρέψουν στα προ κρίσης επίπεδα διαβίωσης. Η εργατική τάξη, τα λαϊκά στρώματα, θα συνεχίσουν να υποφέρουν, γιατί θα σφίγγει κάθε τόσο η θηλιά του χρέους, που και ο ΣΥΡΙΖΑ αποδέχεται. Και η παραγωγική δήθεν ανασυγκρότηση και οι υγιείς δήθεν επιχειρηματίες του ΣΥΡΙΖΑ, στα αποκαΐδια των εργατικών λαϊκών δικαιωμάτων θα πατήσουν, για να εξασφαλίσουν τα κέρδη τους.
Η «νέα Ελλάδα» του Σαμαρά είναι η «άλλη Ελλάδα» του Τσίπρα, είναι η Ελλάδα της ΕΕ, του καπιταλιστικού δρόμου ανάπτυξης, που μόνο ανεργία, φτώχεια και εξαθλίωση έχει να προσφέρει στο λαό της αν δεν πιστέψει στη δύναμή του και δεν αποφασίσει ο ίδιος να σπάσει τα δεσμά της ΕΕ, των μονοπωλίων.
Η ΝΔ με την προσέκλυση των επενδυτών ανά τον κόσμο, που θα επενδύσουν στην Ελλάδα και θα φέρουν δουλειές και ο ΣΥΡΙΖΑ, με τα διαπιστευτήρια προς επιχειρηματίες, που θα σέβονται δήθεν τους νόμους, καλλιεργούν την ψεύτικη ελπίδα ότι η καπιταλιστική ανάκαμψη θα οδηγήσει και το λαό σε ανάκαμψη. «Και η πίτα ολόκληρη και ο σκύλος χορτάτος», όμως δεν γίνεται! Δεν γίνεται και κέρδη για το κεφάλαιο και δικαιώματα για την εργατική τάξη.
Οι εργαζόμενοι, οι άνεργοι, σήμερα πρέπει να απαντήσουν στο ερώτημα ποιος θα ωφεληθεί: Ο λαός ή τα μονοπώλια από την καπιταλιστική ανάπτυξη, που και η ΝΔ και ο ΣΥΡΙΖΑ προσδοκούν και μαλώνουν για το ποιος θα τη διαχειριστεί…
Για το ποιος θα ωφεληθεί από αυτή την ανάπτυξη, μπορούν να απαντήσουν οι ίδιοι οι εργαζόμενοι της Ρόδου, που ο κύριος όγκος τους απασχολούνται στον κλάδο του τουρισμού, έναν κλάδο που διαφημίζεται από τον ίδιο τον πρωθυπουργό ως «μια από τις δύο-τρείς «ατμομηχανές» της οικονομίας μας». Οι άλλες, όπως λέει ο πρωθυπουργός, είναι η Ναυτιλία και ο Κατασκευαστικός τομέας.
Οι εργαζόμενοι της Ρόδου που απασχολούνται στην «ατμομηχανή» της ελληνικής οικονομίας, μπορούν να πουν ποιος κερδίζει και ποιος χάνει και τι περιμένουν να αλλάξει; Τι περιμένουν οι περίπου 23.000 εργαζόμενοι στη Ρόδο που δουλεύουν στα ξενοδοχεία, τον επισιτισμό, συνολικά στον κλάδο του τουρισμού;
Τι περιμένουν να αλλάξει από τις πολύ δύσκολες συνθήκες δουλειάς τους, αν σκεφτεί κανείς ότι οι εργαζόμενοι δουλεύουν 5 με 6 μήνες το χρόνο το πολύ, αν σκεφτεί κανείς ότι η συλλογική σύμβαση των ξενοδοχοϋπαλλήλων, που στη Ρόδο σε ορισμένες κατηγορίες έχει και νέα μείωση (πέρα από το 13% που ισχύει από το 2012) στην πραγματικότητα σε ελάχιστους χώρους δουλειάς εφαρμόζεται; Όταν κυριαρχεί η «ατομική συμφωνία», οι ατομικές συμβάσεις, η δουλειά χωρίς ρεπό, αλλά αμοιβή για πενθήμερο; Όταν στον επισιτισμό δεν υπάρχει σύμβαση;
Τι περιμένουν ότι θα αλλάξει στη ζωή τους οι εργαζόμενοι στον τουρισμό, που το γνωστό σύστημα all inclusive γενικεύεται και οδηγεί χρόνο με το χρόνο, από τη μια σε ραγδαία εντατικοποίηση της δουλειάς των εργαζομένων (σε βαθμό που να λιποθυμούν και να υπάρχουν περιστατικά σε καθημερινή βάση στα επείγοντα του νοσοκομείου) και από την άλλη σε καταστροφή των αυτοαπασχολουμένων και των μικροεπαγγελματιών του τουρισμού κύρια του επισιτισμού;
Τι να περιμένουν όταν ξέρουν ότι οι μεγάλοι επιχειρηματίες, οι μεγαλοξενοδόχοι έχουν συμφέρον να απολύσουν το παλιό προσωπικό και να το αντικαταστήσουν με νέους κάτω των 25, για τους οποίους δεν ισχύει έτσι και αλλιώς η κλαδική σύμβαση και οι οποίοι προσλαμβάνονται με κάθε λογής «προγράμματα» που εκπονούν τα ΚΕΚ της Περιφέρειας και ο ΟΑΕΔ;
Τι καλύτερο να περιμένουν τα νέα παιδιά, που με τη μαθητεία το μόνο που μαθαίνουν είναι η απλήρωτη δουλειά; Γιατί η μαθητεία είναι γενικευμένο φαινόμενο για τους σπουδαστές, όχι μόνο από τις ελληνικές σχολές (δημόσιες και ιδιωτικές), αλλά και αυτών που έρχονται με καραβιές από χώρες της Ανατολικής Ευρώπης, με διακρατικές συμφωνίες «ανταλλαγής σπουδαστών» που έχουν υπογραφεί και για τις οποίες, όπως μαθαίνουμε, έχει πρωτοστατήσει η Περιφερειακή αρχή.
Τι άλλο περιμένουν να αλλάξει στη ζωή τους οι χιλιάδες εργαζόμενοι, που κάθε χρόνο, με τη λήξη της τουριστικής περιόδου, μένουν απλήρωτοι συνήθως για τους μήνες Σεπτέμβρη – Οκτώβρη και το επίδομα και την αποζημίωση αδείας τα πληρώνονται την επόμενη χρονιά, λίγο πριν ξεκινήσει η νέα σαιζόν;
Τι να περιμένουν από την ανάκαμψη της οικονομίας οι εργαζόμενοι στον κλάδο του τουρισμού, όταν με το νέο ασφαλιστικό, ειδικά και με την κατάργηση των βαρέων σε πολλές ειδικότητες (σχεδόν σε όλες για τους ξενοδοχοϋπαλλήλους), ένας εποχιακός εργαζόμενος θέλει 80 χρόνια δουλειάς για να πάρει πλήρη σύνταξη; Έτσι κι αλλιώς και με το παλιό καθεστώς, υπήρχε το φαινόμενο πολλοί ξενοδοχοϋπάλληλοι να μην είναι σε θέση να δουλέψουν πριν να φτάσουν στην ηλικία συνταξιοδότησης και να παίρνουν αναπηρική σύνταξη.
Αλήθεια, για ποια ανάπτυξη μπορεί να μιλάει η κυβέρνηση όταν την ίδια ώρα που πολυδιαφήμιζε τη Ρόδο ως πρότυπο τουριστικής επιτυχίας, ο τραγικός θάνατος 4 ανθρώπων από τις πλημμύρες, πέρσι το καλοκαίρι, έφερνε στην επιφάνεια τις εγκληματικές ευθύνες, τόσο της κυβέρνησης όσο και των τοπικών αρχών, για τις τεράστιες ελλείψεις σε αντιπλημμυρικά και άλλα έργα προστασίας της ζωής και της περιουσίας των λαϊκών οικογενειών;
Οι καταστροφές, ακόμα και η απώλεια ανθρώπινων ζωών, που χτύπησαν τη Ρόδο, απέδειξαν με τον πλέον τραγικό τρόπο τον πραγματικό χαρακτήρα της καπιταλιστικής ανάπτυξης: Από τη μια επιδοτήσεις εκατομμυρίων ευρώ και «χάρισμα» δασικών και προστατευόμενων εκτάσεων σε μεγάλα επιχειρηματικά συμφέροντα και από την άλλη τεράστιες ελλείψεις σε έργα αντιπλημμυρικής προστασίας. Ίδια είναι η κατάσταση στον τομέα της αντιπυρικής προστασίας, όπου ενώ πριν τον «Καλλικράτη» προβλέπονταν 187 εργαζόμενοι και υπηρετούν 44, σήμερα στα δασονομεία Καρπάθου και Καλύμνου, υπηρετούν μόνο ένας δασοπόνος στο κάθε νησί, ενώ στο δασονομείο της Κω δεν υπηρετεί ούτε ένας.
Αλήθεια, για ποια ανάπτυξη μπορεί να μιλάει η κυβέρνηση, αλλά και η αξιωματική αντιπολίτευση, που και οι δύο κοπιάζουν για να στηρίξουν την ανταγωνιστικότητα και την κερδοφορία των εφοπλιστών; Αυτή η πολιτική αφήνει ολόκληρα νησιά, όπως είναι τα απομακρυσμένα Δωδεκάνησα χωρίς ακτοπλοϊκή σύνδεση, όπου για παράδειγμα η ακτοπλοϊκή συγκοινωνία της Ρόδου με άλλα νησιά της Δωδεκανήσου ή των Κυκλάδων είναι τέτοια που συχνά είναι προτιμότερο να πάει πρώτα κάποιος στον Πειραιά.
Όλα αυτά που ζούμε σήμερα δεν ξεκίνησαν με την κρίση και το μνημόνιο και δεν πρόκειται να τελειώσουν με αυτό. Ξεκίνησαν πριν το μνημόνιο, ξεκίνησαν με το μεγάλο μνημόνιο που επιβλήθηκε στον ελληνικό λαό και σε όλους τους λαούς της Ευρώπης και αυτό είχε όνομα: Συνθήκη του Μάαστριχτ.
Ποιος ωφελήθηκε από την ελευθερία κίνησης εργατικού δυναμικού που βρήκε την έκφρασή της στην αντιδραστική οδηγία Μπολκενστάιν, το σύγχρονο δουλεμπόριο, όπου στον τουρισμό ζει και βασιλεύει.
Στη Ρόδο μάλιστα αυτή η οδηγία λύνει τα χέρια των μεγαλοξενοδόχων, που νοικιάζουν εργαζόμενους από άλλες χώρες, μέσω δουλεμπορικών γραφείων που τους προσλαμβάνουν τυπικά στην Κύπρο, αλλά εργάζονται στη Ρόδο. Αυτούς τους εργαζόμενους δεν έχει καν δικαίωμα να τους ελέγξει η Επιθεώρηση Εργασίας.
Το ΚΚΕ με συνέπεια και σταθερότητα παλεύει και θα συνεχίσει να παλεύει ενάντια στην λυκοσυμμαχία της ΕΕ, να προβάλει το μόνο ρεαλιστικό, φιλολαϊκό δρόμο της αποδέσμευσης, με το λαό στην εξουσία και τον πλούτο στα χέρια του.
Κάνουν μέγα λάθος και σφάλμα οι πολιτικοί μας αντίπαλοι, όταν μας λένε ότι λέμε συνεχώς ΟΧΙ. Κι εδώ που τα λέμε, η απλή λογική λέει για να πεις ΝΑΙ σε κάτι, πρέπει να πεις ένα ΟΧΙ σε κάτι άλλο.
Το ΝΑΙ του ΚΚΕ, λοιπόν, δίνεται σε μια διαφορετική Ευρώπη, που θα βασίζεται στην συνεργασία και αλληλλεγύη των λαών γύρω από κοινούς στόχους, για την ευημερία τους, για την οικοδόμηση μιας κοινωνίας απαλλαγμένης από την εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο. Η Ευρώπη, μέσα στην οποία ο συσχετισμός δύναμης γέρνει υπέρ των αποδεσμευμένων χωρών, των μη ενταγμένων, υπέρ των αντικαπιταλιστικών, αντιμονοπωλιακών δυνάμεων, των δυνάμεων της ειρήνης και του σοσιαλισμού, που δίνουν πραγματικά σίγουρες εγγυήσεις σε όφελος των λαών, με τους λαούς στην εξουσία, πρωταγωνιστές, με κοινωνικοποιημένο τον πλούτο για τον σχεδιασμό της οικονομίας, με εξασφαλισμένη σταθερή και μόνιμη δουλειά για όλους, με δωρεάν υγεία, πρόνοια, παιδεία, με αναβαθμισμένες κοινωνικές και κρατικές υπηρεσίες.
Φίλες και φίλοι
Συντρόφισσες και σύντροφοι
Η ισχυροποίηση του ΚΚΕ στις ευρωεκλογές είναι εγγύηση για ισχυρή αντιπαράθεση απέναντι στην κυβέρνηση της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ, απέναντι σε κάθε αντιλαϊκή κυβέρνηση, όπως κι αν ονομαστεί, με όποιο μανδύα και αν εμφανιστεί. Η ισχυροποίηση του ΚΚΕ είναι εγγύηση, για χειραφέτηση του λαού από την πολιτική της ΕΕ, των μονοπωλίων.
Το ΚΚΕ είναι εγγύηση για να αντιμετωπιστεί η ναζιστική ΧΑ, αυτά τα τσιράκια του συστήματος, των μεγαλοεργοδοτών που εκτελούν συμβόλαια με μεγαλοσυμφέροντα. Για να αναδειχθεί ο ομφάλιος λώρος που δένει τέτοια μορφώματα με το ίδιο το καπιταλιστικό σύστημα, τους μηχανισμούς του που τους αξιοποιούν, πότε τους αμολάνε και πότε τους μαζεύουνε, με στόχο να χτυπάνε το εργατικό κίνημα, να τρομοκρατούν, να σπέρνουν το φασιστικό δηλητήριο.
Το πρόσφατο γεγονός της συνομιλίας του αντικομμουνιστή Μπαλτάκου με τον Κασιδιάρη, επιβεβαιώνει αυτό που από την πρώτη στιγμή έχει πει το ΚΚΕ, ότι η Χρυσή Αυγή ανέβηκε και στηρίχθηκε από μηχανισμούς του συστήματος. Η εγκληματική δράση της ναζιστικής Χρυσής Αυγής είναι υπαρκτή και ο κόσμος βοά για αυτό. Τα μέλη της έχουν κάνει δολοφονίες, επιθέσεις σε βάρος εργαζομένων και μεταναστών. Γι’ αυτό και αποτελεί λαϊκή απαίτηση να διερευνηθούν οι εγκληματικές της πράξεις και να τιμωρηθούν οι υπεύθυνοι.
Οι συνομιλίες και οι επαφές του γγ της κυβέρνησης με τους χρυσαυγίτες απέδειξαν ότι η ΧΑ είχε «πλάτες», στηρίχτηκε από μηχανισμούς του συστήματος, του αστικού κράτους. Υπάρχουν τεράστιες ευθύνες στην κυβέρνηση και τις άλλες πολιτικές δυνάμεις, γιατί -ανεξάρτητα από τις αντιφασιστικές και αντιχρυσαυγίτικες κορόνες τους- η πολιτική τους πρακτική προσέφερε και προσφέρει κάλυψη, ακόμη και στήριξη στη ΧΑ.
Η κυβέρνηση έχει ευθύνη για την ανιστόρητη θεωρία των δύο άκρων, που καλλιέργησε και η οποία εκτρέφει ανθρώπους, όπως τον Μπαλτάκο. Η κυβέρνηση, αλλά και άλλα πολιτικά κόμματα, έχουν στους κόλπους τους ανθρώπους που καμαρώνουν ότι είναι αντικομμουνιστές, τη στιγμή που αποδεικνύεται ότι αντικομμουνισμός και φασισμός αλληλοενισχύονται και αλληλοτροφοδοτούνται. Το ΠΑΣΟΚ και η ΔΗΜΑΡ συγκυβερνούσαν και συγκυβερνούν με τέτοια πρόσωπα.
Ευθύνη όμως έχουν και εκείνες οι δυνάμεις που, με τη στάση τους, με τον καιροσκοπισμό, με την προσπάθεια δημιουργίας σκηνικού τεχνητής πόλωσης, βολικού και για την κυβέρνηση, μιλάνε για «σκευωρίες» και «αθώους», αφήνοντας να εννοηθεί ότι η ΧΑ δεν πρέπει να διωχθεί για τις εγκληματικές της πράξεις. Βγάζουν λάδι τη ναζιστική οργάνωση, για την εγκληματική δράση της οποίας βοά όλος ο κόσμος, την έχουν νιώσει στο πετσί τους εργαζόμενοι, μετανάστες, κομμουνιστές, άλλοι προοδευτικοί άνθρωποι
Είναι άλλο πράγμα ότι το αστικό πολιτικό σύστημα δε μπορεί να αντιμετωπίσει αποφασιστικά το ναζισμό, γιατί γεννιέται από τα σπλάχνα του. Είναι άλλο πράγμα ότι οι αστικές προτάσεις για την αντιμετώπιση της ΧΑ εντάσσονται στα διάφορα σενάρια αναμόρφωσης του πολιτικού σκηνικού, στους ανταγωνισμούς μερίδων του κεφαλαίου και σε πιθανό ξεκαθάρισμα λογαριασμών. Και είναι άλλο – τελείως διαφορετικό – πράγμα να υπονομεύεται η λαϊκή απαίτηση να διερευνηθούν οι εγκληματικές της πράξεις και να τιμωρηθούν οι υπεύθυνοι, όσο κι αν σήμερα αυτό που απαιτείται είναι -πάνω από όλα- ένα κίνημα σε ρήξη με το σύστημα που γεννά και θρέφει τους ναζιστές.
Αποδεικνύεται ότι ο λαός μπορεί να βασίζεται μόνο στη δική του δύναμη, σε ένα ισχυρό κίνημα, σε μια ισχυρή λαϊκή συμμαχία, σε ένα ισχυρό ΚΚΕ για να αντιμετωπίσει τους φασίστες.
Η ΧΑ μπορεί να αντιμετωπιστεί από το λαό, με ένα ισχυρό κίνημα, ένα ισχυρό ΚΚΕ. Και όχι με λογικές ανοχής ή με λογικές συνταγματικών τόξων, δηλαδή μέσα από συνεργασία με εκείνες τις δυνάμεις που στηρίζουν το σύστημα και ευθύνονται για την εμφάνιση της ΧΑ.
