Οι πέτρες του Αγίου Ισιδώρου και το αναλλοίωτο της ιστορίας

Υπάρχουν μεγέθη όπου ανεξάρτητα από τις συνθήκες και τις παραμέτρους της εποχής παραμένουν αναλλοίωτα. Όπως ορίζει άλλωστε η επιστήμης της φυσικής το αναλλοίωτο αναφέρεται στη συμφωνία που επικρατεί για ορισμένους νόμους ή φαινόμενα, που είναι όμοιο και στους δύο. Δεχόμενοι ότι είμαστε συνέχεια ενός πολιτισμού και μέρος μιας ιστορίας που οι αρχές τις σηματοδότησαν την αρχή της παγκόσμιας ιστορίας σίγουρα υπάρχουν μέσα μας πρότυπα τα οποία παραμένουν αναλλοίωτα στο πέρασμα του χρόνου και κάτω από οποιεσδήποτε συνθήκες.
Πρόσφατα ενημερώθηκα ότι η νεολαία του Αγίου Ισιδώρου με δίκη τους πρωτοβουλία αποφάσισαν να «ξεθάψουν» μέσα από τους επιφανειακός σοβάδες των σπιτιών την ιστορία και την παράδοση του χωριού τους αναδεικνύοντας την πετρόκτιστη κατασκευή που θάφτηκε περίπου την δεκαετία του 80.
Η μόδα και η τάση της εποχής εκείνης οδήγησαν τους κατοίκους αυτού του μικρού χωριού όπως και άλλων άλλωστε να σκεπάσουν την παράδοση στο όνομα των νέων εξελίξεων της εποχής. Το αναλλοίωτο όμως της κουλτούρας και η έλξη στην ιστορία συναντήθηκε δυο γενιές αργότερα από τότε και μορφώθηκε μέσα από τις ιδέες και τις πράξεις της σημερινής νεολαίας.
Μια γενιά που κληρονομεί τα χρέη του προηγούμενου συστήματος χωρίς αυτό να περ­ιο­ρίζεται στο οικονομικό δίνει το δικό της ραντεβού με την ιστορικότητα του τόπου μας και δημιουργεί την ελπίδα για το αύριο.
Τα παιδιά αυτά δεν αποτελούν την εξαίρεση της σημερινής γενιάς αφού βλέπουμε ότι πέρα από πολιτικές και κομματικές διάφορες η νεολαία αποφασίζει σιγά-σιγά να διαμο­ρφώνει τις εξελίξεις της ιστορίας μας.
Ίσως με την στενή έννοια του χρόνου να μην είναι εφικτή η αντιστρεπτότητα για να φτιάξουμε τα πράγματα από την αρχή όμως υπάρχουν μέσα μας αναλλοίωτα μεγέθη που θα μας δώσουν το νέο ραντεβού με την ιστορία.