Σε πτώση η ισχύς των ιρανικών επιθέσεων – Τελειώνουν οι πύραυλοι;
Η στρατιωτική αντιπαράθεση μεταξύ Ιράν και Ισραήλ βαθαίνει, φέρνοντας στο φως τη σοβαρή αποδυνάμωση του ιρανικού πυραυλικού δυναμικού. Η μείωση στη συχνότητα και την ένταση των ιρανικών επιθέσεων δεν είναι απλώς θέμα στρατηγικής αυτοσυγκράτησης – αποτελεί ένδειξη βαθιάς φθοράς και περιορισμένων δυνατοτήτων.
Στόχοι υψηλής αξίας: Από εργοστάσια σε εκτοξευτές
Οι Ισραηλινές επιδρομές δεν περιορίστηκαν σε αποθήκες πυραύλων και βάσεις εκτόξευσης, αλλά προχώρησαν και σε πλήγματα σε κρίσιμες εγκαταστάσεις παραγωγής, όπως τα συγκροτήματα Shahid Soltani, Parchin και Khojir. Οι υποδομές αυτές παίζουν κεντρικό ρόλο στην κατασκευή και αναπλήρωση βαλλιστικών πυραύλων και στη στήριξη συμμαχικών παραστρατιωτικών οργανώσεων, όπως η Χεζμπολάχ και οι Χούθι.
Αλλαγή βάσης – αλλαγή παιχνιδιού
Από τη στιγμή που οι Ισραηλινές δυνάμεις κατάφεραν να εξουδετερώσουν περίπου το 35-40% του ιρανικού αποθέματος πυραύλων και το 50% των εκτοξευτών, η Τεχεράνη αναγκάστηκε να απομακρύνει τις βάσεις εκτόξευσης από τα δυτικά σύνορα και να τις μεταφέρει στο εσωτερικό της χώρας, κυρίως στην περιοχή του Εσφαχάν. Η νέα αυτή τοποθεσία, αν και πιο ασφαλής, περιορίζει σοβαρά τις επιχειρησιακές δυνατότητες του Ιράν, καθώς απέχει περίπου 1.600 χιλιόμετρα από το Ισραήλ.
Ποιοι πύραυλοι μπορούν ακόμη να εκτοξευθούν;
Με τους περισσότερους πυραύλους μεσαίου βεληνεκούς να καθίστανται πλέον άχρηστοι λόγω απόστασης, το Ιράν διαθέτει μόνο λίγες επιλογές που μπορούν να φτάσουν το Ισραήλ από το κέντρο της χώρας. Ανάμεσά τους:
- Emad – 1.700 χλμ (υγρών καυσίμων)
- Ghadr – 1.950 χλμ (υγρών καυσίμων)
- Sejjil-1 – 2.000 χλμ (στερεών καυσίμων)
Η πρόσφατη χρήση του Sejjil-1, για πρώτη φορά στις 18 Ιουνίου, υποδηλώνει πιθανή αλλαγή στρατηγικής υπέρ των πυραύλων στερεού καυσίμου, που είναι πιο αξιόπιστοι και ασφαλέστεροι στην εκτόξευση από εσωτερικές βάσεις.
Μείωση στις επιθέσεις: Επιλογή ή ανάγκη;
Η στατιστική εικόνα είναι αποκαλυπτική: από τις 12 Ιουνίου, οι εκτοξεύσεις πυραύλων ανά επίθεση μειώθηκαν από 40 σε μόλις λίγους. Από τις 15 Ιουνίου και μετά, κανένας ιρανικός πύραυλος δεν έχει επιφέρει απώλειες, σύμφωνα με εκτιμήσεις του Institute for the Study of War (ISW). Η ανάλυση απορρίπτει το ενδεχόμενο εφεδρείας – πρόκειται για αντικειμενική αδυναμία του Ιράν να οργανώσει επιθέσεις μεγάλης κλίμακας.
Ισραηλινή υπεροχή και επιχειρησιακή επιτυχία
Η αποτελεσματικότητα της ισραηλινής αεράμυνας ενισχύει το στρατηγικό πλεονέκτημα του Τελ Αβίβ. Από 1.000 drones που έχει εκτοξεύσει το Ιράν, μόλις 200 κατάφεραν να προσεγγίσουν τον ισραηλινό εναέριο χώρο — και αναχαιτίστηκαν όλα επιτυχώς.
Εσωτερική πίεση και πολιτική αστάθεια στο Ιράν
Η επιχειρησιακή αδυναμία εντείνεται από εσωτερικές πιέσεις. Η αποδυνάμωση των στρατιωτικών δυνατοτήτων συνοδεύεται από οικονομική κατάρρευση, διακοπές στο διαδίκτυο, κοινωνική δυσαρέσκεια και καταστολή στο εσωτερικό της χώρας, εντείνοντας το άγχος του καθεστώτος για πιθανή αποσταθεροποίηση.
Τελικά, έχει φτάσει η Τεχεράνη στα όριά της;
Το Ιράν βρίσκεται μπροστά σε μια κρίσιμη καμπή: Θα καταφέρει να ανασυντάξει τις δυνάμεις του και να αποκαταστήσει την πυραυλική του ισχύ ή εισέρχεται σε μια παρατεταμένη φάση εξασθένησης με άγνωστες γεωπολιτικές συνέπειες για την ευρύτερη περιοχή της Μέσης Ανατολής;
