Η Γενική Γραμματεία Συντονισμού Διαχείρισης Αποβλήτων του Υπουργείου Περιβάλλοντος και Ενέργειας έθεσε σε «δημόσια» διαβούλευση, την 1η Αυγούστου, τη Στρατηγική Μελέτη Περιβαλλοντικών Επιπτώσεων (ΣΜΠΕ) «για τη δημιουργία δικτύου μονάδων ενεργειακής αξιοποίησης απορριμματογενών ενεργειακών πρώτων υλών (ΑΕΠΥ) από Αστικά Στερεά Απόβλητα (ΑΣΑ)», δηλαδή των μονάδων καύσης σκουπιδιών.
Στη ΣΜΠΕ που βγήκε σε διαβούλευση έχουν επιλεγεί για την κατασκευή των 6 εργοστασίων καύσης σκουπιδιών τέσσερις Διαχειριστικές Ενότητες και συγκεκριμένα:
-Διαχειριστική Ενότητα 1 (Δ.Ε.1): Περιλαμβάνει τις Περιφέρειες Ανατολικής Μακεδονίας – Θράκης, Κεντρικής Μακεδονίας, Δυτικής Μακεδονίας, Ηπείρου, Θεσσαλίας και μέρος της Περιφέρειας Ιονίων Νήσων.
–Διαχειριστική Ενότητα 2 (Δ.Ε.2): Περιλαμβάνει τις Περιφέρειες Δυτικής Ελλάδας, Πελοποννήσου και μέρος της Περιφέρειας Ιονίων Νήσων.
-Διαχειριστική Ενότητα 3 (Δ.Ε.3): Περιλαμβάνει τις Περιφέρειες Στερεάς Ελλάδας, Αττικής, Βορείου Αιγαίου και μέρος της Περιφέρειας Νοτίου Αιγαίου.
-Διαχειριστική Ενότητα 4 (Δ.Ε.4): Περιλαμβάνει την Περιφέρεια Κρήτης και μέρος της Περιφέρειας Νοτίου Αιγαίου.
Η κατανομή των εργοστασίων καύσης σκουπιδιών θα γίνει ως εξής:
1] Τα εργοστάσια καύσης της 1ης Διαχειριστικής Ενότητας θα είναι δύο, και θα κατασκευαστούν ένα στη Ροδόπη ή στην Ξάνθη και ένα στην Κοζάνη. Το πρώτο, θα δέχεται τα σκουπίδια από την Περιφέρεια Ανατολικής Μακεδονίας – Θράκης (ΜΑΑ Βόρειου Έβρου, Σαμοθράκης, Αλεξανδρούπολης, Ξάνθης και Καβάλας). Και το δεύτερο θα δέχεται τα σκουπίδια από τις Περιφέρειες Κεντρικής Μακεδονίας (ΜΑΑ Σερρών, Ανατολικού Τομέα ΠΚΜ και Δυτικού Τομέα ΠΚΜ), Δυτικής Μακεδονίας (ΜΑΑ Κοζάνης), Ηπείρου (ΜΑΑ Ιωαννίνων), Θεσσαλίας (ΜΑΑ Λάρισας, Μαγνησίας και Δυτικής Θεσσαλίας) και μέρους της Περιφέρειας Ιονίων Νήσων (ΜΑΑ Κέρκυρας).
2] Ένα εργοστάσιο καύσης θα δημιουργηθεί στη 2η Διαχειριστική Ενότητα, το οποίο θα κατασκευαστεί στην Αρκαδία, την Αχαΐα ή την Ηλεία και θα δέχεται τα σκουπίδια από τις Περιφέρειες Δυτικής Ελλάδας (ΜΑΑ Αγρινίου, Ναυπάκτου, Δυτικής Αχαΐας και Ηλείας), Πελοποννήσου (ΜΑΑ Αρκαδίας, Μεσσηνίας και Λακωνίας) και μέρους της Περιφέρειας Ιονίων Νήσων (ΜΑΑ Κεφαλλονιάς, Ζακύνθου και Λευκάδας).
3] Το τρίτο εργοστάσιο καύσης θα δημιουργηθεί στη Βοιωτία και θα δέχεται τα σκουπίδια από τις Περιφέρειες Στερεάς Ελλάδας (ΜΑΑ Θήβας, Χαλκίδας, Λαμίας και Φωκίδας) και μέρους της Περιφέρειας Αττικής (ΜΑΑ Δυτικού Πάρκου και Βόρειου Πάρκου Αττικής).
4] Στην ίδια διαχειριστική ενότητα θα κατασκευαστεί εργοστάσιο καύσης στην Αττική (o σχεδιασμός είναι για το Σχιστό) το οποίο θα παραλαμβάνει τα σκουπίδια της Περιφέρειας Αττικής (ΜΑΑ Βορειοανατολικής Αττικής, Κεντρικού Τομέα, Πειραιά και Νοτιοανατολικού Πάρκου), Βορείου Αιγαίου (ΜΑΑ Λέσβου, Χίου και Σάμου) και μέρους της Περιφέρειας Νοτίου Αιγαίου (ΜΑΑ Σύρου, Νάξου, Άνδρου, Κω, Καλύμνου, Μήλου, Τήνου, Λέρου, Μυκόνου, Πάρου και Πάτμου).
5] Το έκτο εργοστάσιο καύσης θα κατασκευαστεί στο Ηράκλειο Κρήτης και θα δέχεται τα σκουπίδια από τις Περιφέρειες Κρήτης (ΜΑΑ Χανίων, Ηρακλείου, Χερσονήσου, Αμαρίου και Σητείας και μέρους της Περιφέρειας Νοτίου Αιγαίου (ΜΑΑ Θήρας, Ρόδου και Καρπάθου).
Σφοδρές αντιδράσεις
Το Δυτικό Μέτωπο (Συντονισμός φορέων, συλλογικοτήτων και πολιτών Δ. Αττικής – Δ. Αθήνας), καταγγέλλει μεθόδευση από κυβέρνηση και ΥΠΕΝ, επισημαίνοντας το γεγονός ότι η ΣΜΠΕ για τα 6 εργοστάσια καύσης σκουπιδιών βγήκε σε δημόσια διαβούλευση την 1η Αυγούστου αλλά και το γεγονός ότι «περιόρισαν το χρόνο στο ελάχιστο και αφαίρεσαν κάθε δυνατότητα δημοσιότητας, αφού η γνώση του αριθμού και του περιεχομένου των απόψεων που θα κατατεθούν, αποτελεί αποκλειστικό προνόμιο της υπηρεσίας αδειοδότησης και των πολιτικών προϊσταμένων της, φυσικά!».
Μάλιστα, επισημαίνει ότι η η κυβέρνηση δεν επιθυμεί εκτεταμένο δημόσιο διάλογο και εμπλοκή της κοινωνίας, επειδή:
1] Η επιλογή της καύσης είναι αντιπεριβαλλοντική και πανάκριβη. Κυρίως, θα ωφελήσει αυτούς που θα επενδύσουν, με 28ετείς συμβάσεις δημόσιου – ιδιωτικού τομέα (ΣΔΙΤ), με εγγυημένη κερδοφορία.
2] Η καύση αντιστρατεύεται την προδιαλογή στην πηγή, την πραγματική ανακύκλωση και ανάκτηση, που θα αποκτήσουν «ταβάνι» για πάρα πολλά χρόνια, αφού οι μονάδες καύσης θα απαιτούν τεράστιες ποσότητες «πρώτης ύλης».
3] Θέλουν να κρύψουν ότι -συνειδητά- κρατούν σε εμβρυακό επίπεδο το ποσοστό της ανακύκλωσης και σε υψηλό αυτό της ταφής, για να μπορέσουν να «νομιμοποιήσουν» ιδεολογικά και επιχειρησιακά την καύση.
4] Δε θέλουν να πάρει μεγαλύτερες διαστάσεις το οικονομικό σκάνδαλο με τα αναποτελεσματικά και πανάκριβα «σπιτάκια της ανακύκλωσης», που κοστίζουν πάνω από 300.000 ευρώ το καθένα, απομυζώντας τεράστια ποσά δημόσιου χρήματος, που θα μπορούσαν να αξιοποιηθούν απείρως πιο αποδοτικά και αποτελεσματικά.
