Το πρόβλημα της παράνομης μετανάστευσης στην Ελλάδα δεν είναι πρόσφατο αλλά εντοπίζεται ήδη, ως μείζον, εδώ και δυόμιση περίπου δεκαετίες.
Σε αυτά τα εικοσιπέντε χρόνια μη επιτυχημένων προσπαθειών της πολιτείας να το αντιμετωπίσει, έχουν ληφθεί μία σειρά μέτρων, έχουν υπογραφεί πληθώρα διακρατικών συμφωνιών και έχουν κατατεθεί αμέτρητα σχέδια και προτάσεις από διάφορες πλευρές.
Ποτέ, όμως, δεν προχώρησε κανείς στην απόφαση για τη δημιουργία κέντρου κράτησης παράνομων μεταναστών στη Ρόδο και αυτό όχι τυχαία.
Είναι θέμα ανθρωπιστικής, εθνικής και στρατηγικής σημασίας οι χώροι αυτοί να βρίσκονται σε επιλεγμένα σημεία της ηπειρωτικής Ελλάδας, ώστε να εξασφαλίζονται στο μέγιστο δυνατό βαθμό τόσο η εθνική και η δημόσια ασφάλεια, όσο και η φροντίδα των παράνομων μεταναστών.
Η Ρόδος είναι ένα από τα πλέον ακατάλληλα μέρη για ένα τέτοιο πόνημα και αυτό το γνωρίζουν και το αναγνωρίζουν οι πάντες, όλα αυτά τα χρόνια.
Είτε, λοιπόν, σήμερα, έτσι βολεύει ή εξυπηρετεί κάποιους, είτε πρόκειται περί μιας έξωθεν προερχόμενης εντολής, είτε περί απλής ανικανότητας, είτε για οποιουσδήποτε άλλους σκοτεινούς ή μη λόγους, η κυβέρνηση προτίθεται να προχωρήσει σε ένα τέτοιο ατόπημα με χαρακτηριστικά εχθρικής πράξης εναντίον της Ρόδου και του λαού της, αγνοώντας παντελώς τα εθνικά και τα τοπικά συμφέροντα.
Ο Ροδίτικος λαός πρέπει να συστρατευθεί μαζί με την αστυνομία, το λιμενικό και όσους βουλευτές και αιρετούς της τοπικής αυτοδιοίκησης τιμούν την εμπιστοσύνη των συμπατριωτών τους, ενάντια σε μια πολιτική καταστροφική για τον τόπο μας και επιβλαβή για ολόκληρη τη χώρα.
Εν προκειμένω, η εναλλακτική πρόταση υπάρχει ήδη από το 2009 όταν με τη σύμπραξη αλλά και εξασφάλιση πόρων της Ευρωπαϊκής Ένωσης, ύστερα από την εισήγηση του Επιτρόπου κ. J. Barot, σχεδιάσθηκαν και χωροθετήθηκαν τέσσερα νέα μεγάλα και σύγχρονα Κέντρα Υποδοχής και Φιλοξενίας Παράνομων Μεταναστών στην Πελοπόννησο (Δρέπανο Αχαΐας), στην Στερεά Ελλάδα (Ριτσώνα), στη Θεσσαλία και Κεντρική Μακεδονία (Κεραμωτή), ακριβώς για να μην προκύψει το σημερινό χάος και οδηγηθούμε σε καταστροφικές προτάσεις, όπως η τρέχουσα, για δημιουργία άνευ μελέτης, πόρων, στρατηγικής και κυρίως λογικής ενός τέτοιου ‘προσωρινού’ χώρου στη Ρόδο.
Τί πρέπει, λοιπόν, να κάνουμε για τον τόπο μας; Πρώτον, να ενώσουμε τις δυνάμεις και τη φωνή μας για να σταματήσουμε το παράλογο και καταστροφικό πριν συμβεί και δεύτερον να προωθήσουμε και να αναδείξουμε τη σωστή λύση, γνωρίζοντας πως αυτή έχει εγκριθεί και από την Ε.Ε μόλις πριν μερικά χρόνια.
Οτιδήποτε λιγότερο ή διαφορετικό θα είναι ένα ιστορικό λάθος το οποίο θα χρεωθεί σε όσους το στηρίξουν και θα καταλήξει να στοιχειώνει το λαό της Ρόδου για πολλά χρόνια.
