Συμπληρώνονται σήμερα 51 χρόνια από την τουρκική εισβολή στην Κύπρο και την κατοχή, με τον «Αττίλα 2» του 1/3 του νησιού. Υπάρχουν λεπτομέρειες από το εφιαλτικό καλοκαίρι του 1974 που δεν έχουν γίνει γνωστές και μάλλον θα μείνουν άγνωστες για πάντα.
Το βέβαιο είναι ότι έγιναν εγκληματικά λάθη από ελληνικής πλευράς με βασικό υπεύθυνο τον γνωστό και ως «αόρατο δικτάτορα» Δημήτριο Ιωαννίδη ο οποίος στηρίχτηκε και σε λόγια πρακτόρων της CIA που δεν είχαν κανένα αντίκρισμα. Η ηγεσία των Ενόπλων Δυνάμεων (Α/ΓΕΕΘΑ: Μπονάνος, Α/ΓΕΣ: Γαλατσάνος, Α/ΓΕΑ: Παπανικολάου και Α/ΓΕΝ: Αραπάκης) πελαγοδρομούσε, έπαιρνε αποφάσεις που τις αναιρούσε σε ελάχιστο χρόνο και δεν αξιοποίησε τα υπερσύγχρονα αεροσκάφη Phantom και τα υποβρύχια που δεν μπορούσαν να αντιμετωπίσουν οι Τούρκοι. Αν είχαν σταλεί δυνάμεις στην Κύπρο πριν οι τουρκικές δυνάμεις, που δεν διακρίνονταν για τις ικανότητές τους, όπως ανέφερε και ο Χένρι Κίσινγκερ, στήσουν προγεφύρωμα στην Κερύνεια, τα πράγματα ίσως ήταν διαφορετικά. Αλλά και στον «Αττίλα 2», τον Αύγουστο του 1974, όταν είχε αποκατασταθεί η Δημοκρατία στη χώρα μας και πρωθυπουργός ήταν ο Κωνσταντίνος Καραμανλής, οι Τούρκοι αφέθηκαν ανενόχλητοι να καταλάβουν μεγάλο μέρος της Κύπρου.
Υπήρχαν, όπως πάντα στην ελληνική ιστορία, κάποιες φωτεινές εξαιρέσεις που αψηφώντας τους κινδύνους, με περισσή γενναιότητα έκαναν πράγματα πέρα από αυτά για τα οποία είχαν διαταχθεί και διέσωσαν όχι μόνο το γόητρο των Ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων, αλλά κατάφεραν να μην παραδοθούν στους Τούρκους στρατηγικής σημασίας τοποθεσίες. Εξέχουσα θέση ανάμεσά τους κατέχει ο αείμνηστος Γεώργιος Παπαμελετίου (1931-2018), Διοικητής της Α’ Μοίρας Καταδρομών τότε, με έδρα την Κρήτη. Αν και η Μοίρα του ήταν εκπαιδευμένη να υπερασπιστεί τα νησιά του Ανατολικού Αιγαίου, έλαβε τη διαταγή να μεταβεί στην Κύπρο συμμετέχοντας σε μια πρωτοφανή επιχείρηση στα παγκόσμια χρονικά, γνωστή ως Επιχείρηση «Νίκη». Πριν όμως, έγινε προσπάθεια να σταλούν με αεροπλάνα της «Ολυμπιακής Αεροπορίας», καταδρομείς από τη Β’ Μοίρα. Η αποστολή αυτή απέτυχε μετά από ένα ατυχές συμβάν με ένα από τα αεροπλάνα στην Κρήτη.
Ας δούμε όμως περισσότερες λεπτομέρειες για το πώς φτάσαμε στην αποστολή της Α’ Μοίρας Καταδρομών στην Κύπρο.
Τα αεροπλάνα της Ο.Α. που δεν έφτασαν ποτέ στην Κύπρο
Το μεσημέρι της 20/8/1974 ο Δ. Ιωαννίδης με τον Α/ΓΕΕΘΑ Μπονάνο αποφάσισαν να στείλουν καταδρομείς στην Κύπρο με αεροσκάφη της Ο.Α. Στα αεροπλάνα θα επιβιβάζονταν άνδρες της Β’ Μοίρας Καταδρομών που είχε έδρα τη Ρεντίνα Θεσσαλονίκης. Ενημερώθηκαν ο Α/ΓΕΑ Παπανικολάου και ο Διευθυντής Καταδρομών, Ταξίαρχος Γιάννακας, όπως και ο Διοικητής της Β’ Μοίρας Καταδρομών Ταγματάρχης Σβόλης. Τα αεροπλάνα της «Ολυμπιακής» προσγειώθηκαν στη Θεσσαλονίκη το απόγευμα της 20/7. Επρόκειτο για τέσσερα Boeing-707. Σε αυτά επιβιβάστηκαν 312 καταδρομείς με τα πυρομαχικά τους. Τα αεροπλάνα αναχώρησαν για τη Σούδα όπου και έφτασαν από τις 22.40 έως τις 23.55 της 20/7/1974 με σκοπό τον ανεφοδιασμό. Ο τότε Διευθυντής Εκμετάλλευσης της Ο.Α. Παναγιώτης Κυρτάτος ήταν κατηγορηματικός ότι δεν έπρεπε να γίνει ανεφοδιασμός στη Σούδα.
Τα καύσιμα έφταναν για την Κύπρο, αφού τα Boeing-707 εκτελούσαν πτήσεις για τη Νέα Υόρκη διάρκειας οκτώ και πλέον ωρών χωρίς ανεφοδιασμό. Κατά τη διαδικασία αυτή, ένας σμηνίτης στη Σούδα, έβγαλε τα τσοκ (τροχοεμποδιστήρες) από τις πίσω ρόδες του τρίτου Boeing, που μετέφερε 87 καταδρομείς και όλο τον βαρύ οπλισμό, ενώ αυτό ήταν έτοιμο να ξεκινήσει. Το Boeing άρχισε να τσουλάει προς τα πίσω και οι δύο από τους τέσσερις τροχούς της αριστερής πλευράς έσκασαν. Η ουρά του αεροπλάνου βρισκόταν στον διάδρομο απογείωσης και εμπόδιζε τα άλλα να ξεκινήσουν. Ακολούθησαν προσπάθειες επίλυσης του προβλήματος, διαβουλεύσεις κ.λπ. χωρίς αποτέλεσμα. Στη 1.40 π.μ. της 21/7/1974 αποφασίστηκε ότι δεν θα γίνει η αποστολή των τεσσάρων Boeing στην Κύπρο.
Αν οι καταδρομείς πήγαιναν στην Κύπρο στις αρχές της τουρκικής εισβολής, πιθανότατα θα εμπόδιζαν τους Τούρκους να στήσουν προγεφύρωμα στην Κυρήνεια (μάλιστα ο διοικητής και ο υποδιοικητής τους είχαν σκοτωθεί) και η εξέλιξη του «Αττίλα 1» θα ήταν διαφορετική. Η αποτυχία της αποστολής αυτής προκάλεσε πολλές συζητήσεις και τεράστια ερωτηματικά.
Επιχείρηση «ΝΙΚΗ»: ΤΑ NORATLAS στην Κύπρο – Μια αποστολή αυτοκτονίας
Έτσι αποφασίστηκε να σταλούν, πέρα από κάθε στρατιωτική λογική, στην Κύπρο καταδρομείς με τα γερασμένα αεροπλάνα NORATLAS. Επρόκειτο για αεροπλάνα γαλλικής κατασκευής, μεταγωγικά. Είχαν πλήρωμα τέσσερα άτομα (Κυβερνήτης, Συγκυβερνήτης, Ιπτάμενος Μηχανικός και Ναυτίλος). Δόθηκαν στην Ελλάδα από την, τότε, Δυτική Γερμανία ως πολεμικές αποζημιώσεις και ήταν συνολικά 35. Τον Νοέμβριο του 1969 στάλθηκαν στη Δ. Γερμανία πληρώματα για να εκπαιδευτούν σ’ αυτά. Τον Μάρτιο του 1970 η εκπαίδευση ολοκληρώθηκε, τα πληρώματα επέστρεψαν στην Ελλάδα και εντάχθηκαν στην 112 Πτέρυγα Μάχης.
Παράλληλα συγκροτήθηκε η 354 Μοίρα Μεταφορών με NORATLAS και έμβλημα τον μυθικό Πήγασο. Η Μοίρα αυτή αποτέλεσε την κυριότερη Μοίρα Τακτικών Μεταφορών της Π.Α. Τα NORATLAS μπορούσαν να μεταφέρουν 42 πλήρως εξοπλισμένους στρατιώτες ή 38 αλεξιπτωτιστές. Μπορούσαν επίσης να μεταφέρουν έως 30 τραυματίες σε φορεία.
Ένα ατύχημα με NORATLAS στη Μήλο στις 6 Μαΐου 1974, όταν έφυγε από αυτό ολόκληρος ο αριστερός κινητήρας (!) οδήγησε στην απαγόρευση πτήσης τους πάνω από θάλασσα με επιβάτες και στη μείωση κατά ένα τόνο του φορτίου που θα μετέφεραν κάθε φορά. Το συγκεκριμένο NORATLAS (Κυβερνήτης: Επισμηναγός Ιωάννης Σφήκας, Συγκυβερνήτης: Επισμηναγός Χρήστος Κυριακόπουλος και Ιπτάμενος Μηχανικός ο Ανθυπασπιστής Γεώργιος Καγιαμπάκης) χάρη στους εξαιρετικούς χειρισμούς του πληρώματος, κατάφερε να προσγειωθεί στο Ελληνικό. Επρόκειτο για πρωτοφανές περιστατικό (και κατόρθωμα…) στην παγκόσμια αεροπορική ιστορία!
Τελικά, το απόγευμα της 21/7/1974 στη Σούδα άρχισε η συγκέντρωση των πληρωμάτων των αεροσκαφών NORATLAS και DAKOTA, τα οποία θα μετέφεραν στην Κύπρο καταδρομείς της Α’ Μοίρας, που είχε έδρα το Μάλεμε. Αρχικά, τα πληρώματα δεν γνώριζαν πού θα πήγαιναν. Τελικά, λίγο αργότερα έφτασε από το Αρχηγείο Αεροπορίας ο Ταξίαρχος Στεφαδούρος που τους έδωσε οδηγίες. Σε λίγο δέχτηκε ένα τηλεφώνημα.
Επιστρέφοντας είπε ότι μόνο τα NORATLAS θα πήγαιναν στην Κύπρο. Κάλεσε τα πληρώματα των DAKOTA να τα μετακινήσουν: «Στην ανάγκη, αν κάποιο δεν παίρνει μπροστά, σπρώχτε το με τα χέρια και βάλτε το στα χωράφια» (!) τους είπε… Ο Στεφαδούρος είπε στα πληρώματα των NORATLAS ότι οι αναχωρήσεις θα γίνονταν κάθε 5 λεπτά. Το ύψος πτήσης θα ήταν 500 πόδια (περίπου 165 μέτρα). Ταχύτητα 150 μίλια την ώρα. Απόλυτη σιγή ασυρμάτου. Φώτα πλεύσης σβηστά. Όλα τα ραδιοβοηθήματα θα ήταν ανοιχτά, καθώς τα NORATLAS δεν είχαν ραντάρ! Όταν θα έφταναν στη Λευκωσία θα αποβίβαζαν τους καταδρομείς χωρίς να σβήσουν τους κινητήρες και θα απογεώνονταν το συντομότερο δυνατό. Έπρεπε να έχουν απομακρυνθεί από την Κύπρο πριν την ανατολή του ήλιου.
Στα NORATLAS επιβιβάστηκαν 360 καταδρομείς της Α’ Μοίρας χωρίς τα βαριά όπλα και 40 της Γ’ Μοίρας. Επικεφαλής της «Επιχείρησης ΝΙΚΗ» όπως ονομάστηκε, ήταν ο Ταγματάρχης Γεώργιος Παπαμελετίου, Διοικητής της Α’ Μοίρας Καταδρομών. Οι ξένοι ειδικοί χαρακτήρισαν την «Επιχείρηση ΝΙΚΗ» αποστολή αυτοκτονίας. Είκοσι NORATLAS ήταν έτοιμα για απογείωση. Το πρώτο αναχώρησε για την Κύπρο στις 22.35. Τελικά, δεκαπέντε NORATLAS απογειώθηκαν για την Κύπρο. Άλλα πέντε, καθώς η ώρα είχε περάσει και δεν θα προλάβαιναν να επιστρέψουν έγκαιρα δεν απογειώθηκαν ποτέ. Τα NORATLAS πετούσαν λίγο πάνω από την επιφάνεια της θάλασσας. Πρώτο έφτασε στην Κύπρο το ΝΙΚΗ-2, λίγο μετά τη 1 π.μ. Ακολούθησαν: το ΝΙΚΗ-1, το ΝΙΚΗ-4 που καταρρίφθηκε από φίλια πυρά, με αποτέλεσμα να σκοτωθούν τα 4 μέλη του πληρώματος και 27 από τους 28 καταδρομείς που μετέφερε. Η Εθνική Φρουρά της Κύπρου δεν ενημερώθηκε έγκαιρα για την άφιξη των NORATLAS και με τη σειρά της δεν ενημέρωσε το Πυροβολικό. Έτσι οι Κύπριοι εξέλαβαν τα NORATLAS ως τουρκικά και κατέρριψαν το ΝΙΚΗ-4. Ο μοναδικός καταδρομέας που σώθηκε, ο Θανάσης Ζαφειρίου, πέθανε το 2016. Ακολούθησαν τα ΝΙΚΗ-7, ΝΙΚΗ-6, το οποίο βλήθηκε επίσης και προσγειώθηκε χωρίς κινητήρες. Δύο από τους καταδρομείς που επέβαιναν σε αυτό σκοτώθηκαν και άλλοι έντεκα τραυματίστηκαν.
Ακολούθως προσγειώθηκαν τα: ΝΙΚΗ-5, ΝΙΚΗ-10, ΝΙΚΗ-8, ΝΙΚΗ-9, ΝΙΚΗ-11, ΝΙΚΗ-15 και ΝΙΚΗ-12, το οποίο έκανε κύκλους πάνω από το αεροδρόμιο της Λευκωσίας λόγω σταθμευμένου οχήματος στον διάδρομο! Το ΝΙΚΗ-15 προσγειώθηκε στις 3.30 π.μ. Το ΝΙΚΗ-14 έφτασε πάνω από το από το αεροδρόμιο της Λευκωσίας, αλλά δεν μπόρεσε να προσγειωθεί. Το ΝΙΚΗ-13, ένα προβληματικό αεροσκάφος με αριθμό 151, χωρίς ραδιοβοηθήματα και γυρομαγνητικές πυξίδες, έφτασε κοντά στα τουρκικά παράλια και τελικά προσγειώθηκε στη Ρόδο στις 4.15 π.μ. Ο αείμνηστος Υποπτέραρχος ε.α. Γεώργιος Μήτσαινας (1938-2017) στο βιβλίο του «ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΦΤΕΡΑ ΣΤΗΝ ΚΥΠΡΟ» θεωρεί ότι αυτό οφειλόταν στην κόπωση του κυβερνήτη (Β. Νικολάου), την απειρία του Συγκυβερνήτη (Γ. Χατζηδάκης) και των άλλων μελών του πληρώματος (Α. Κλεφτογιάννης-Β. Γκαρόζης) και φυσικά στα χαλασμένα όργανα του αεροσκάφους. Άλλοι, έχουν διαφορετική άποψη. Ο Γ. Παπαμελετίου είπε: «Έψαχναν, λέει, όλη τη νύχτα. Πού τα λένε αυτά; Αυτά είναι να τα πεις σε ανθρώπους που δεν ήταν παρόντες εκεί και δεν έζησαν το δράμα… Εν πάση περιπτώσει βρήκαν τη Ρόδο. Πώς τη βρήκαν τώρα με χαλασμένο όργανο και δεν βρήκαν τα Άδανα για να καλοπεράσουν εκεί με τους Τούρκους είναι πρόβλημά τους…».
Τελικά 12 από τα 15 NORATLAS προσγειώθηκαν στην Κύπρο αποβιβάζοντας καταδρομείς. Τα ΝΙΚΗ-3, ΝΙΚΗ-6 και ΝΙΚΗ-12 εγκαταλείφθηκαν στο αεροδρόμιο λόγω των σοβαρών ζημιών που είχαν πάθει. Μάλιστα τα πληρώματά τους έκαψαν τα αεροσκάφη για να μην τα δουν οι Τούρκοι. Και η επιστροφή των υπολοίπων όμως δεν ήταν εύκολη. Μόνο 6 προσγειώθηκαν στη Σούδα. Τα υπόλοιπα προσγειώθηκαν σε Ρόδο και Ηράκλειο.
Ο Γεώργιος Παπαμελετίου στην Κύπρο
Λίγο πριν προσγειωθεί το αεροπλάνο όπου επέβαινε ο Παπαμελετίου ενημερώθηκε ότι αυτό δεν μπορεί να γίνει καθώς βάλλεται απ’ όλες τις πλευρές. Ο Παπαμελετίου ρώτησε τον επικεφαλής του Γ’ Γραφείου της Μοίρας, Ταγματάρχη Βασίλειο Μανουρά αν έχει προσγειωθεί άλλο αεροσκάφος. Όταν έλαβε θετική απάντηση είπε: «Θα προσγειωθούμε κι εμείς αφού άλλοι τα κατάφεραν δεν γίνεται ο Διοικητής να κόβει βόλτες στον αέρα». Έτσι κι έγινε, μέσα σε ορυμαγδό πυρών. Λεωφορεία του ΓΕΕΦ παρέλαβαν τους Έλληνες καταδρομείς και τους μετέφεραν στην Ιερατική Σχολή, δυτικά της Λευκωσίας για να ανασυγκροτηθούν. Εκεί ο Παπαμελετίου ενημέρωσε τους άνδρες του για τις απώλειες των συναδέλφων τους. Βουβαμάρα, δάκρυα και ανείπωτη στεναχώρια πλημμύρισαν τους Έλληνες καταδρομείς.
Ο Παπαμελετίου έλεγε αργότερα: «Εγώ για να χάσω τόσα παιδιά έπρεπε να κάνω τρία χρόνια πόλεμο». Το βράδυ της 22/7/1974 οι Έλληνες διανυκτέρευσαν την Ιερατική Σχολή Λευκωσίας, λαμβάνοντας όλα τα προβλεπόμενα μέτρα ασφαλείας.
Το επόμενο πρωί, ο Ταγματάρχης Λιάπης από το Γενικό Επιτελείο Εθνικής Φρουράς (ΓΕΕΦ) επικοινώνησε με τον Παπαμελετίου και του ζήτησε να στείλει για λόγους ασφαλείας, έναν λόχο καθώς φοβόταν ότι θα υπάρξει παρά την εκεχειρία, τουρκική επίθεση. Ο Παπαμελετίου έδωσε εντολή να μεταβεί στο αεροδρόμιο ο Λόχος του, Υπολοχαγού τότε, Πλάτωνα Κολοκοτρώνη. Αμέσως μετά ζητήθηκε νέα βοήθεια από τον Παπαμελετίου. Αυτός έστειλε στο αεροδρόμιο τους Λοχαγούς Δημοσθένη Ρούκα και Ιωάννη Κιουτσούκη και τον Ταγματάρχη Βασίλειο Μανουρά, επικεφαλής του 3ου Γραφείου της Μοίρας για να συντονίζει τους λόχους. Τους Έλληνες καταδρομείς υποδέχθηκε ο Διοικητής του Αεροδρομίου Ταγματάρχης Γεώργιος Παπαδόπουλος που τους είπε ότι αναμένουν τουρκική επίθεση. Πραγματικά, ο Κολοκοτρώνης που είχε φτάσει στις 7.30 π.μ. ετοιμαζόταν να δώσει διαταγές στους διμοιρίτες του, όταν αντιλήφθηκε ότι οι Τούρκοι κάνουν επίθεση.
Ο Κολοκοτρώνης διέταξε τον Υπολοχαγό Σταύρο Μπένο να μεταβεί με τη διμοιρία του στην ταράτσα του αεροδρομίου. Ο Μπένος, από το καίριο πόστο του, προκάλεσε βαρύτατες απώλειες στους Τούρκους. Ο Ανθυπολοχαγός Ηλίας Σιακαβέλας και ο Δόκιμος Έφεδρος Αξιωματικός Πέτρος Κρικέλης εγκαταστάθηκαν με τις διμοιρίες τους στο ισόγειο μπροστά στο κτίριο. Ο Λοχαγός Ρούκας τοποθέτησε τον ΔΕΑ Τζατζιμάκη μ’ ένα μπαζούκας πίσω από έναν προωθητή γαιών και στα γραφεία του κτιρίου ένα πολυβόλο που χειριζόταν ο Χρήστος Μαυράκης, από το Ηράκλειο. Τέλος, ο Λοχαγός Κιουτσούκης έδωσε εντολή στον Υπολοχαγό Βασίλη Φθενό να εγκατασταθεί έξω και αριστερά από το κτίριο της CYTA, της κυπριακής εταιρείας τηλεπικοινωνιών. Τοποθέτησε άλλες δύο διμοιρίες στο εσωτερικό του κτιρίου και άλλη μία, τη διμοιρία υποστήριξης με τα βαρέα όπλα (ΠΑΟ κ.λπ.) να εγκατασταθεί δεξιά από το κτίριο.
Σε λίγο έφτασε και ο Παπαμελετίου που εγκλωβίστηκε καθώς δεχόταν πυρά από το φυλάκιο των ανδρών του Ο.Η.Ε. Τελικά, χάρη σε ένα άρμα Τ-34 που έστειλε ο Μανουράς, ο Παπαμελετίου κατάφερε να απεγκλωβιστεί. Δυστυχώς, ο Αρχηγός Πληρώματος του Τ-34, Αρχιλοχίας Φωτόπουλος σκοτώθηκε από μια σφαίρα που εξοστρακίστηκε και του έκοψε την καρωτίδα… Τραυματίστηκε επίσης ο στρατιώτης Αποστολάκης, ενώ κινδύνευσε και ο Υπολοχαγός Φθενός, αλλά η σφαίρα που ρίχτηκε εναντίον του βρήκε τα κιάλια που κρατούσε.
Πώς το αεροδρόμιο της Λευκωσίας δεν πέρασε σε τουρκικά χέρια; – Οι μαεστρικοί χειρισμοί Παπαμελετίου – Μανουρά
Οι Τούρκοι είχαν δεκάδες νεκρούς και τραυματίες. Μετά από δύο ώρες, αφού δεν κατάφεραν τίποτα με τα όπλα, επιχείρησαν να καταλάβουν το αεροδρόμιο σε συνεργασία με τους άνδρες του ΟΗΕ, με δόλιο τρόπο. Δυστυχώς, από το ΓΕΕΦ άρχισαν οι πιέσεις στους καταδρομείς να φύγουν από το αεροδρόμιο. Το ίδιο έκανε και ο Έλληνας πρέσβης στη Λευκωσία Λαγάκος, αλλά και ο Διοικητής των δυνάμεων Καταδρομέων Κύπρου Συνταγματάρχης Κομπόκης. Παπαμελετίου και Μανουράς αντιδρούσαν πεισματικά. Ο Παπαμελετίου απείλησε τους ΟΗΕδες ότι θα βληθούν από τους Έλληνες…
Οι Καναδοί κυανόκρανοι κατάλαβαν ότι οι Έλληνες δεν αστειεύονταν. Σταδιακά, άρχισε η παράδοση του αεροδρομίου στους Καναδούς. «Αν είστε άτιμοι παραδώστε το τώρα το αεροδρόμιο στους Τούρκους», είπε ο Παπαμελετίου. Με λεωφορεία που έφτασαν στο αεροδρόμιο, οι Έλληνες καταδρομείς αποχώρησαν. Ο Παπαμελετίου δεν εμπιστευόταν κανέναν. Ζήτησε από έναν Καναδό Ταγματάρχη να οδηγήσει με ασφάλεια τους άνδρες του μακριά από το αεροδρόμιο. Μάλιστα, είχε μόνιμα στο στόχαστρό του τον Καναδό, που προπορευόταν με ένα τζιπ. Όπως γράφουν οι Γιάννης Φασουλάς και Γιάννης Σκάλκος στο βιβλίο τους «ΝΙΚΗ στη νεκρή ζώνη» είναι άγνωστο από ποια μεγάλη ξένη δύναμη ή από ποια υψηλά πρόσωπα στην Ελλάδα προερχόταν η εντολή για αποχώρηση των Ελλήνων από το αεροδρόμιο της Λευκωσίας.
Ο Γ. Παπαμελετίου επέδειξε όχι μόνο στρατιωτικές, αλλά και διπλωματικές ικανότητες. Σ’ αυτόν και τον Αντιστράτηγο ε.α. Β. Μανουρά οφείλεται το γεγονός ότι το αεροδρόμιο της Λευκωσίας δεν πέρασε σε τουρκικά χέρια. Ο Παπαμελετίου αποστρατεύθηκε με τον βαθμό του Ταξιάρχου το 1983. Οι Τούρκοι στους οποίους έκανε τεράστιο κάζο, τον επικήρυξαν.
Πέθανε στις 17 Μαρτίου 2018 σε ηλικία 87 ετών. Οι ήρωες σαν αυτόν δεν πεθαίνουν ποτέ και ο Παπαμελετίου, ως ήρωας θα μείνει ΑΘΑΝΑΤΟΣ.
Πηγή: newsbomb.gr
