Παραδοχή : το κλειδί για την ενότητα της Ρόδου στον αγώνα για τον ΦΠΑ
Πολλά είδαμε και ακούσαμε αυτές τις ημέρες με αφορμή τη μεγάλη αδικία που υπέστη η πολύπαθη Ρόδος. Δημοτικά Συμβούλια και κόντρα Περιφερειακά για να βρεθεί ο τρόπος ώστε η Ρόδος να πείσει ότι δικαιούται να πάρει πίσω αυτό που της στέρησαν. Και εδώ βρίσκεται ένα από τα σημεία που έχουν ιδιαίτερο ενδιαφέρον, γιατί μέσα από τις συνεδριάσεις φάνηκε να λείπει η “παραδοχή”.
Πώς θα γίνει το επόμενο βήμα; Πώς θα υπάρξει σύμπνοια, αν οι συνδαιτημόνες “επαναστάτες” δεν παραδέχονται ότι έκαναν λάθη ώστε να ενωθούν και να διεκδικήσουν; Εδώ δεν χρειάζεται κομματική ταυτότητα, αλλά τοπικιστική – και μόνο.
Δεν μπορεί ακόμη να ακούμε τον ΣΥΡΙΖΑ στο Δημοτικό Συμβούλιο να αποποιείται των ευθυνών του, έχοντας ρίξει τη βαριά ταφόπλακα πάνω από τον ΦΠΑ. Και αν τον ΣΥΡΙΖΑ τον βαραίνει το τελειωτικό χτύπημα, το ίδιο ισχύει και για το ΠΑΣΟΚ και τη Ν.Δ., αφού κάποιοι είχαν σκάψει από πριν τον λάκκο του μακαριστού.
Χωρίς παραδοχή λαθών, το επόμενο βήμα φαντάζει δύσκολο. Γιατί πάντα θα λείπει η σύμπνοια και θα υπάρχει μια κρυφή ατζέντα πολιτικού οφέλους με πυρά εκατέρωθεν. Δεν βγαίνεις στον πόλεμο για τον ΦΠΑ με εσωτερικό αλληλοσπαραγμό. Ίσως αυτό να είναι και το γενικότερο πρόβλημα της Ρόδου: καταφέρνει να στρώνει το τραπέζι και να ειναι η τροφός που μένει μόνιμα στο τέλος πεινασμένη.
Και να που ερχόμαστε στο Περιφερειακό, αφού πρώτα υποτιμήσαμε το Δημοτικό Συμβούλιο. Με μαζικές απαντήσεις – επιθέσεις, και στη συζήτηση ο Δήμαρχος που έσπειρε από το βήμα του Δημοτικού Συμβουλίου τις κακές αναμνήσεις του ΔΗΦΟΔΩ.
Με μια συντονισμένη και υπέρμετρη επίθεση στη μάλλον άστοχη αναπόληση του ΔΗΦΟΔΩ από τον Δήμαρχο – και λέμε «συντονισμένη» γιατί υπήρξε και επιτακτικό δημόσιο κάλεσμα από τον Περιφερειάρχη προς το Επιμελητήριο να πάρει άμεσα θέση (αυτοβούλως δεν μπορούσε;) – εμφανίστηκε ως δια μαγείας ο Γ. Πάππου, μαινόμενος, μαζί με τον Χρυσοχοΐδη και τον Ασπράκη (οποία σύμπτωση: άπαντες φημολογούνται ως υποψήφιοι δήμαρχοι!), να σέρνουν οι μεν τα «εξ αμάξης» και αντιστρόφως οι δε «γεφυρισμούς».
Και φυσικά, στη συζήτηση χώρεσε και ο Βαγιανός – φταίει δεν φταίει – επειδή ακούστηκε κάπου να αποκαλεί τον Γ. Πάππου «αδιάβαστο» όπως ο ίδιος ισχυρίζεται, χωρίς εχει καταγραφεί κάτι τέτοιο , αλλά ένας Βαγιανός χωράει παντού.
Ο δε Δήμαρχος, στην συγκεκριμένη πρωτοβουλία, εμφανίστηκε περισσότερο ενωτικός, χωρίς να υποτιμήσει με την απουσία του το Περιφερειακό Συμβούλιο για τον ΦΠΑ. Αντίθετα, συνεχάρη τον Γιώργο Χατζημάρκο για τις προσπάθειες που καταβάλλει.
Και με αυτά επιστρέφουμε στην αρχή: η παραδοχή των λαθών θα είναι το κλειδί για την επίλυση των τωρινών και μελλοντικών προβλημάτων, και θα δώσει το απαραίτητο «μπουστάρισμα» για μια δυνατή, ενωμένη φωνή σε κοινή αποστολή.
Αυτό που ίσως χρειάζεται, επιπλέον, είναι ένα πρόσωπο-δίαυλος επικοινωνίας. Ένας άνθρωπος που, στα δύσκολα, θα ενώνει όταν πρέπει, θα κατευνάζει τα πνεύματα και τις υπερβολές που ακούγονται – ηθελημένα ή αθέλητα – και θα βρίσκει κοινούς τόπους για την εφαρμογή μιας ενωμένης πολιτικής γραμμής, για το καλό του νησιού.
Δεν είναι απαραίτητο οι δύο βαθμοί Αυτοδιοίκησης να έχουν πάντα άριστες σχέσεις (αν και αυτό θα ήταν το ιδανικό). Αρκεί να μπορούν να υπερπηδούν τα εμπόδια, όταν η συγκυρία το απαιτεί, για το καλό του τόπου.
Το επόμενο βήμα ειναι που έχει ανάγκη ο τόπος και όχι το προηγούμενο.
