Την κακή εμπειρία που αποκόμισε απο το τμήμα επειγόντων περιστατικών του Γενικού Νοσοκομείου Ρόδου περιγράφει συμπολίτης μας σε δημόσια ανάρτηση του στα social media.
… Για κακή μας τύχη, η εύθραυστη υγεία του μπαμπά μου, μας οδήγησε στα Επείγοντα περιστατικά του νοσοκομείου Ρόδου..
Πρώτη στάση, όχι για όλους φυσικά…, το γραφείο διαλογής – αποκομιδής απορριμμάτων στην ουσία – για παραπεμπτικο από υπάλληλο που ουδεμία σχέση πρέπει να έχει με την ιατρική… Μας στέλνει λοιπόν :Χειρουργικό στις 18 :25.
Στα επείγοντα, αλαλούμ και μία, όρκο δεν παίρνω, γιατρός μας βλέπει κ μας λέει πως επειδή δεν υπάρχει κρεβάτι είναι καλύτερα να περιμένουμε στο σαλονάκι να μας φωνάξει. Ωραία λέω και τείνω το χαρτί με το ονοματεπώνυμο για να μας φωνάξει μα εκείνη μου λέει δεν χρειάζεται, θα σας φωνάξω και χωρίς αυτό… Προφανώς ψιτ. Μετά από 40 λεπτά αναμονής στο σαλονάκι, ο πατέρας μου, υποφέροντας περπάτησε μέχρι τα Επείγοντα και η ίδια παρουσία, του έδειξε να ξαπλώσει σε ένα κρεβάτι, χωρίς προστατευτικο κάλυμμα!!!στρωμένο με τσόντες κουρέλια από παλιά σεντόνια…με τουλάχιστον 5 να έχουν ξαπλώσει πριν. Κ εκεί τον ξέχασε για μιάμιση ώρα αφού είχε ψελλίσει κάτι για γενική αίματος… Στο μεσοδιάστημα, από συνήθεια αρχίσαμε να μιλάμε Ιταλικά. Μια άλλη κοπέλα κι αυτή με άσπρη μπλούζα μπαίνει στην συζήτηση στα Ιταλικά, πεπεισμένη ότι είμαστε ιταλικής κατασκευής και προέλευσης. Στο χρόνο που πέρασε ακούσαμε κι έναν γιατρό να λέει σε μια μητέρα που συνόδευε το χτυπημένο παιδάκι της,: Χτύπησε ε, μπράβο του…
Η ώρα περνούσε κι η υπομονή τελείωνε. Εκείνη την στιγμή από το δίπλα αριστερά κρεβάτι, αφού είχαν στείλει την ασθενή για γύψο, το προσωπικό περνούσε από ανάκριση την ιταλομαθη νοσηλεύτρια η οποία προφανώς τους εξήγησε την δυσαρέσκεια μας για την μάταιη πολύωρη αναμονή. Τότε μια άλλη γυναικεία φωνη, ακούστηκε να λέει :Να πάει στον τόπο της να κάνει παράπονα και στην Euromedica για εξετάσεις. Σλόγκαν της όπως κατάλαβα μετά γτ ακριβώς το ίδιο είπε σε αλλοδαπή ασθενή με την οποία είχε πρόβλημα συνεννόησης.
Ναι ναι… Εκεί πάνε οι κρατήσεις και οι φόροι που καταβάλουμε. Δεν είναι όλοι βέβαια έτσι αλλά οι περισσότεροι έχουν δώσει όρκο στον Ιπποκράτη τον κερδοο τον μπακάλη της γειτονιάς μου….
Τράβηξα την κουρτίνα και είπα σε άπταιστα ελληνικά, ότι είμαι στην πατρίδα μου, ζήτησα το χαρτί από την υποδοχή χειρουργικού και πήρα τον ασθενή από αυτό το βρώμικο και τοξικό περιβάλλον…
Κι ακόμα ΔΕΝ πιάσαμε πάτο.
Πρόταση, τώρα με την ανακαίνιση, ν αλλάξουν… τα φώτα!!!
