“Είμαι μια Vulpes vulpes. Με λένε κι αλεπού.
Αν κι έχω μόνο έναν εχθρό, τον άνθρωπο, λίγες όμορφες σαν κι εμένα απέμειναν στο νησί. Τόσες, που τώρα πια μια φωτογραφία μου εκτός από θαυμασμό προκαλεί και απορία επειδή δείχνει πως ακόμη υπάρχω.
Δεν είναι λίγοι που αγνοούν ακόμη και την ύπαρξη μου, πού…; Στον τόπο που γεννήθηκα! Μείναμε τόσο λίγες με ένα μόνο εχθρό; Αυτός που θεσπίζει τους νόμους σας με θεωρεί επιβλαβές ζώο.
Ναι, ζημιάρα με λένε γιατί, αν και δεν είναι σίγουροι αλλά έτσι πιστεύουν κι έτσι λένε, τρώω (λένε) πότε-πότε ένα νεογέννητο κατσικάκι και μερικές από τις κότες τους. Ένα κατσικάκι απ’ αυτά που θά πρεπε να έχει 80.000 πάνω στο νησί κι αυτά είναι 180.000 τα πιο πολλά παράνομα, που κατακτούν τον δικό μου χώρο. Κατάκτηση δεν εννοώ μόνο την εισβολή αλλά την εκκαθάριση που γίνεται με φόλες και προηγείται κάθε φορά που μετακινείται ένα κοπάδι στο δικό μου χώρο.
Δικαίωμα τους να μη μου χαλαλίζουν τίποτα δικό τους ώστε να εξασφαλιστεί και η δική μου ύπαρξη αλλά ο χώρος είναι και δικός μου. Έχει κι άλλους που με πυροβολούν γιατί με θεωρούν ανταγωνιστή τους στο κυνήγι. Αποδιοπομπαίο τράγο έψαχναν και βρήκαν εμένα ώστε να δικαιολογήσουν τη γενοκτονία που αυτοί επιδίδονται. Τους στερώ λένε τα θηράματα γιατί όπως πιστεύουν είναι μόνο δικά τους.
Αν θυμάμαι καλά, πριν μερικά χρόνια ήταν πάνω από 6.500 τα όπλα πάνω στο νησί και ίσως λίγα λέω.
Λένε όμως πως εγώ εξαφανίζω τα πουλιά για αυτό πια δε βρίσκουν τίποτα να κυνηγήσουν! Ένσταση! Εγώ κυνηγώ για να φάω ώστε να επιβιώσω κι όχι για να κάνω τον μεζέ μου, όχι γιατί ανταγωνίζομαι με άλλους για το πόσα πιο πολλά απ’ αυτούς σκότωσα ή μόνο και μόνο για να κάνω το χόμπυ μου όπως το αποκαλούν.
Ο νόμος, η εγκύκλιος, ο πυροβολισμός, η φόλα, η παιδεία μερικών και η νοοτροπία τους, όλα αυτά τα εναντίον μου, συνθέτουν μια δήθεν δικαιολογία της φυλετικής εκκαθάρισης σε βάρος μου, που τείνει να γίνει γενοκτονία αν εξαφανίσουν κι εμάς τις λίγες που απομείναμε.
Όπως βλέπεις φίλε μου άνθρωπε καλέ, εσύ που σου άρεσα στις φωτογραφίες μου και με αγκάλιασες, ίδια ακριβώς ιστορία βιώνουμε και γράφουμε αν το δεις αλλιώς
Εγώ σκέφτηκα να φύγω, να πάω αλλού για να διασώσω τη ράτσα μου. Αλλά πού-πώς; Γύρω-γύρω θάλασσα έχει.”
Το κείμενο και οι φωτογραφίες είναι του Μανώλη Σαρρή
