Οι πρόσφατες καταστροφές σε νησιά του Νοτίου Αιγαίου, όπως η Πάρος και η Μύκονος, ανέδειξαν για ακόμα μια φορά τη σοβαρή έλλειψη υποδομών προστασίας από φυσικές καταστροφές. Πριν από αυτά, η Ρόδος είχε ήδη βιώσει ακραία φαινόμενα με τεράστιες ζημιές, οι πληγές των οποίων παραμένουν ανοιχτές.
Οι έντονες βροχοπτώσεις προκάλεσαν πλημμύρες και κατολισθήσεις, με αποτέλεσμα εκτεταμένες ζημιές σε σπίτια, επιχειρήσεις και τοπικές υποδομές, ιδίως στην Πάρο. Η κατάσταση ήταν τόσο σοβαρή, που ο Δήμος κηρύχθηκε σε κατάσταση έκτακτης ανάγκης με απόφαση του Γενικού Γραμματέα Πολιτικής Προστασίας, Νικόλαου Παπαευσταθίου.
Οι πολίτες των νησιών, που περιβάλλονται από τη θάλασσα, βρίσκονται αντιμέτωποι με το παράδοξο να βουλιάζουν όχι στη θάλασσα, αλλά στη στεριά.
Οι εικόνες από drone, που δημοσίευσε το πρακτορείο Associated, αποκαλύπτουν το μέγεθος της καταστροφής, με το λιμάνι της Νάουσας να έχει υποστεί σοβαρές ζημιές. Παράλληλα, δορυφορικές εικόνες του Landsat-8, επεξεργασμένες από το Εθνικό Αστεροσκοπείο Αθηνών, δείχνουν τις φερτές ύλες και τη λάσπη που κατέληξαν στη θάλασσα, επιβεβαιώνοντας την ένταση του φαινομένου.
Ωστόσο, πέρα από την αντιμετώπιση των συνεπειών, η συζήτηση στρέφεται πλέον στις σοβαρές ελλείψεις προληπτικών μέτρων και ανθεκτικών υποδομών στα νησιά του Νοτίου Αιγαίου. Όπως επισημαίνει ο μετεωρολόγος κ. Τσατραφυλλίας, «Το 112 από μόνο του δεν αρκεί όταν ο κόσμος είναι ανεκπαίδευτος στην αντιμετώπιση φυσικών καταστροφών, πόσο μάλιστα όταν δεν υπάρχουν και κατάλληλες υποδομές προσαρμοσμένες στη νέα πραγματικότητα!».
Η κλιματική αλλαγή καθιστά πλέον πιο συχνά και έντονα τα ακραία καιρικά φαινόμενα, αναδεικνύοντας την ανάγκη για άμεση δράση. Οι ειδικοί προειδοποιούν πως χωρίς επενδύσεις σε ανθεκτικές υποδομές και εκπαιδευτικά προγράμματα για τους πολίτες, τα νησιά του Νοτίου Αιγαίου θα συνεχίσουν να βρίσκονται εκτεθειμένα σε κάθε νέο κύμα κακοκαιρίας.
Είναι αδιανόητο τα νησιά της Περιφέρειάς μας να βρίσκονται στο έλεος της κακοκαιρίας κάθε φορά που σημειώνεται έντονη βροχόπτωση. Κάθε χρόνο, η ίδια εικόνα: πλημμυρισμένοι δρόμοι, κατεστραμμένες υποδομές, επιχειρήσεις και κατοικίες γεμάτες λάσπη. Οι πολίτες αυτών των νησιών, που περιβάλλονται από τη θάλασσα, βρίσκονται αντιμέτωποι με το παράδοξο να βουλιάζουν όχι στη θάλασσα, αλλά στη στεριά.
Πώς είναι δυνατόν περιοχές που βρίσκονται λίγα μόλις μέτρα από τη θάλασσα να μετατρέπονται σε λίμνες και ποτάμια με την πρώτη ισχυρή νεροποντή; Η απάντηση είναι απλή και πικρή: δεν υπάρχουν οι απαραίτητες υποδομές. Λείπουν τα σύγχρονα αποστραγγιστικά έργα που θα μπορούσαν να διοχετεύουν το νερό της βροχής εκεί όπου φυσικά ανήκει – στη θάλασσα.
Η ανεπάρκεια αυτή δεν είναι μόνο τεχνικό πρόβλημα, αλλά και θεσμικό.
Τα έργα αντιπλημμυρικής προστασίας είτε καθυστερούν, είτε παραμένουν ημιτελή, είτε απουσιάζουν εντελώς. Κάθε χρόνο, οι ίδιοι κίνδυνοι, οι ίδιες ζημιές, η ίδια αίσθηση αδικίας για τους πολίτες που βλέπουν τις περιουσίες τους να χάνονται.
