Νέες, απίστευτα λεπτομερείς εικόνες του κορoνοϊού, που αποκαλύπτουν το γεμάτο αιχμές σχήμα και την αλληλεπίδρασή του με ανθρώπινα κύτταρα, δημιούργησε και κοινοποίησε μια ομάδα επιστημόνων από την Κίνα, σε ένα σημαντικό ορόσημο στο δρόμο για την εύρεση του πολυαναμενόμενου εμβολίου.
Ο Δρ Sai Li, ένας βιολόγος στο Πανεπιστήμιο Tsinghua του Πεκίνου, συνεργάστηκε με ιολόγους που επιχειρούσαν να «αναλύσουν» τον ιό, σε εργαστήριο βιοασφάλειας στην πόλη Hangzhou.
Οι ιολόγοι επεξεργάστηκαν τον ιό με μια χημική ουσία για να τον καταστήσουν αβλαβή και έστειλαν ένα δείγμα υγρού γεμάτο με ιό στον Li.
Ακολούθως, εκείνος και η ομάδα του περιόρισαν τον ιό σε μια σταγόνα, την οποία ο Li φρόντιζε και στη συνέχεια να κοιτάξει σε μεγάλη ανάλυση μέσω ενός κρυοηλεκτρονικού μικροσκοπίου.
«Είδα μια οθόνη γεμάτη ιούς», αποκάλυψε ο Li στους New York Times, κοιτάζοντας κάτι που είχε μέγεθος μικρότερο από το ένα εκατομμυριοστό της ίντσας. «Σκέφτηκα πως ήμουν ο πρώτος τύπος στον κόσμο που είδα τον ιό σε τόσο καλή ανάλυση» πρόσθεσε.
Η δουλειά του Li επέτρεψε στους επιστήμονες να μάθουν πώς ο ιός και ορισμένες από τις πρωτεΐνες του «γλιστρούν» μέσα στα κύτταρα και έδειξε τον τρόπο με τον οποίο τα γονίδιά του καταλαμβάνουν τη βιοχημεία του σώματος.
Οι ερευνητές έχουν παρατηρήσει πώς ορισμένες ιικές πρωτεΐνες χρησιμεύουν για να καταστρέψουν τα εργοστάσια παραγωγής κυττάρων του ανθρώπινου οργανισμού, ενώ άλλες «χτίζουν» φυτώρια για την παραγωγή νέων ιών.
Και ορισμένοι ερευνητές χρησιμοποιούν υπερυπολογιστές για να δημιουργήσουν ολοκληρωμένους, εικονικούς ιούς που ελπίζουν να χρησιμοποιήσουν για να κατανοήσουν πώς οι πραγματικοί ιοί εξαπλώθηκαν, προκαλώντας καταστροφή, με τόση ευκολία.
«Αυτή η φορά είναι διαφορετική από κάθε για άλλη για εμάς, απλώς όσον αφορά τον βομβαρδισμό των νέων δεδομένων», δήλωσε η Rommie Amaro, βιολόγος στο Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνια. Η Amaro και η ομάδα της μελετούν τις πρωτεΐνες, που ονομάζονται «αιχμές», οι οποίες στηρίζονται στην επιφάνεια του ιού. Οι «αιχμές» χρησιμοποιούνται από έναν ιό για να συνδέονται με τα κύτταρα των αεραγωγών μας, έτσι ώστε ο ιός να μπορεί να εισέλθει. Η ομάδα της, χρησιμοποιώντας τις εικόνες του Li, συνειδητοποίησε ότι οι αιχμές δεν ήταν άκαμπτες, αλλά κάμπτονταν συνεχώς.
Την διαρκή περιστροφή των πρωτεϊνών που αποτελούν τις «αιχμές» παρατήρησε ένας βιοφυσικός στο Ινστιτούτο Βιοφυσικής Max Planck της Γερμανίας, Gerhard Hummer, ο οποίος πιστεύει ότι οι «αιχμές» είναι εύκαμπτες, ώστε να μπορούν να περιστρέφονται και να έχουν τη μέγιστη πιθανότητα «αγκίστρωσης» στα κελιά των αεραγωγών. Η ευελιξία τους σημαίνει, ωστόσο, ότι είναι πιο ευάλωτες και σε προσβολή από αντισώματα. Και αυτό είναι ένα στοιχείο, που προσπαθούν οι επιστήμονες να αξιοποιήσουν, στις προσπάθειες για τον εντοπισμό αποτελεσματικής θεραπείας
