Το Ψυχιατρικό τμήμα του Γενικού Νοσοκομείου Ρόδου και ο 103,7 Στο Κόκκινο Ρόδου σας προσκαλούν στην εικαστική έκθεση «Αποτυπώματα Ψυχής» με έργα των θεραπευόμενων.
Εγκαίνια έκθεσης: 8 Μαΐου 2016, ώρα 19.30
Ομιλίες-παρουσιάσεις:
– Δρ. Αντώνης Κουτούζης, Ψυχίατρος, Επιμελητής Α
– Χριστίνα Σαββάκη-Γκρανζάν, Κλινική Ψυχολόγος
– Πόλυ Χατζημάρκου, Ιστορικός Τέχνης, Στο Κόκκινο
Κατάλυμα της Γαλλίας (οδός Ιπποτών, Μεσαιωνική Πόλη Ρόδου)
Διάρκεια έκθεσης: 8-15 Μαΐου 2016
Ώρες λειτουργίας: Δευ-Παρ 18.00-21.00 / Σαβ-Κυρ 11.00-13.00 & 18.00-21.00
Τέχνη και Ψυχιατρική
«Τέχνη είναι αυτό που μας συγκινεί». Κι αυτό που μας συγκινεί, ταυτόχρονα μας ενώνει.
Η τέχνη είναι έκφραση, αλλά και επικοινωνία. Ο δημιουργός έχει την ευκαιρία τόσο να ανακαλύψει τον εαυτό του, όσο και να τον αποκαλύψει στους άλλους.
Η τέχνη είναι λυτρωτική. Είναι ο τρόπος που έχει βρει ο άνθρωπος για να επουλώσει τις ναρκισσιστικές πληγές του.
Η τέχνη είναι θεραπευτική. Όταν οι λέξεις δεν είναι αρκετές, προσφέρει ένα είδος γέφυρας ανάμεσα στο λεκτικό και το μη λεκτικό, το συνειδητό και το ασυνείδητο, το εξωτερικό και το εσωτερικό, τη φαντασία και την πραγματικότητα, τη διαίσθηση και τον ορθολογισμό.
Η τέχνη του ψυχιατρικού ασθενή είναι ένας καθρέφτης αποτύπωσης του κόσμου γύρω του και του κόσμου μέσα του. Είναι το δικαίωμά του να εκφραστεί ελεύθερα, δημιουργώντας. Είναι η πάλη του να αισθανθεί και να κατανοήσει όσα αισθάνεται. Είναι η προσπάθειά του να ενσωματωθεί, να κοινωνικοποιηθεί, χωρίς το στίγμα της ασθένειας. Είναι η επιθυμία του να σχετιστεί με τους άλλους, ως υποκείμενο, ως οντότητα.
Η έκθεση αυτή φιλοδοξεί να φωτίσει τις αθέατες και άγνωστες στο ευρύ κοινό πλευρές των ψυχιατρικών ασθενών, αναδεικνύοντας τους προβληματισμούς αλλά και το ταλέντο τους.
Θεραπευτικές ομάδες εικαστικής έκφρασης
Στην ψυχιατρική κλινική του Γενικού Νοσοκομείου Ρόδου λειτουργούν εβδομαδιαίες δίωρες ομάδες ζωγραφικής και κολάζ που απευθύνονται σε πρώην και νυν νοσηλευόμενους. Ασθενείς και θεραπευτές συμμετέχουν ισότιμα στην ομάδα, τόσο στο κατασκευαστικό-δημιουργικό επίπεδο, όσο και σε αυτό της αυτοαποκάλυψης.
Στόχος των ομάδων είναι κάθε μέλος να αισθανθεί την απαραίτητη ασφάλεια και αποδοχή, ώστε να εκφράσει ελεύθερα, μέσω της απεικονιστικής αναπαράστασης, τόσο φαντασιακά, όσο και βιωματικά κομμάτια της προσωπικότητάς του, χωρίς αυτά να περιορίζονται στα συμπτώματα και τις συμπεριφορές που έχουν να κάνουν αποκλειστικά με την ασθένεια, αλλά με τον εαυτό του ως σύνολο, ως υποκείμενο.
Μέσω μίας άνευ όρων θετικής φροντίδας, θαλπωρής, αυθεντικότητας και ενσυναίσθησης δημιουργούνται οι αναγκαίες και ικανές συνθήκες για τη θεραπευτική αλλαγή.
