Δημήτρης Γάκης. Εφυγε το μελαγχολικό χαμόγελο του φεγγαριού.
Και ξαφνικά συνειδητοποιείς ότι η ζωή μικραίνει το χρόνο που σου επιτρέπει να χαρείς τους φίλους σου, τους δικούς σου, την ίδια τη ζωή. Ώσπου τον μηδενίζει.
Τότε ένας αναστεναγμός πόνου βγαίνει από μέσα σου.
Εφυγε….. Έφυγε και η Μαρία, το Μαράκι μας, η Μαρία Αυγούλη.
Εφυγε το μελαγχολικό χαμόγελο του φεγγαριού.
Οταν ένας δικός μας άνθρωπος, ένας φίλος, φεύγει από τη ζωή παίρνει και ένα κομμάτι της ψυχής μας, της καρδιάς μας μαζί του.
Οταν όμως αυτός ο άνθρωπος είναι μια πολύ δυνατή προσωπικότητα, είναι ένας άνθρωπος ζωντανός, ένας άνθρωπος που διψάει να πιει τη ζωή, ποτέ δεν σου φτάνει ο χρόνος να τον χαρείς. Τότε η απώλεια παίρνει μεγαλύτερες διαστάσεις.
Όσοι, έστω και αν λίγο, γνώρισαν την Μαρία, ένοιωθαν αμέσως την ζεστασιά της καρδιά της, έμπαιναν αμέσως το κέφι της και την έντονη παρείστικη διάθεσή της, απολάμβαναν την εξυπνάδα και την ευστροφία της, την άδολη δοτικότητα της. Μην τολμούσες όμως να την προσβάλλεις ή να την υποτιμήσεις, τότε έβλεπες εναν άνθρωπο περήφανο που υπερασπιζόταν με πολύ μεγάλο πάθος, με αντικειμενικότητα και χωρίς συμβιβασμούς τον εαυτό του.
Πολύ δοτική η Μαρία, ποτέ δεν αρνιόταν να προσφέρει στον καθέναν, όχι μόνο στους φίλους της, την βοήθεια της, δυνατότητα που της έδινε η κοινωνικότητα της.
Πολύ έξυπνη, πολύ εργατική, πολύ εύστροφη. Μια μεγάλη καρδιά, μια παιδική καρδιά ήταν η Μαρία.
Εγώ νιώθω πολύ χαρούμενος γιατί ήμουν στους ανθρώπους που πιστεύω ότι εκτιμούσε και αγαπούσε. Με βοήθησε αφάνταστα. Τα ίδια συναισθήματα ελπίζω ότι εισέπραξε και από εμένα.
Τον τελευταίο καιρό, τα τελευταία χρόνια, μιλούσαμε πάρα πολλές ώρες είτε γιατί διανύαμε παράλληλες περιπέτειες με την υγεία μας είτε γιατί μιλούσαμε πολύ για την πολιτική κατάσταση και τα τεκταινόμενα σε τοπικό επίπεδο. Η Μαρία ήταν βαθύς γνώστης όλων των κοινωνικών-πολιτικών προβλημάτων που υπάρχουν στην περιοχή μας. Είχει την ικανότητα να μου δίνει εύστοχες συμβουλές, πολύ χρήσιμες συμβουλές.
Είχαμε βέβαια κι ένα άλλο κοινό σημείο, τον Μπαμπίνο μας όπως έλεγε τον Μπάμπη τον Σαρρή . Όταν «έφυγε» ο Μπάμπης δημιουργήθηκε ένα κενό στην παρέα, στη Μαρία και σε εμένα, και αυτό το κενό μετατράπηκε σε ισχυρότερη δύναμη φιλίας, μεγαλύτερη εκτίμηση και αγάπη μεταξύ μας.
Μαρία, θα μείνεις χαραγμένη στη μνήμη μας και στην καρδιά μας σαν το «μελαγχολικό χαμόγελο του φεγγαριού».
Βαθιά συλλυπητήρια στην οικογένεια της, τους δικούς της, στον πρώην σύζυγό της τον Νίκο Ράπτη και τα αγαπημένα της παιδιά.
Δημήτρης Γάκης
