Με αφορμή δημοσίευμα που φιλοξενήθηκε σε ημερήσια τοπική εφημερίδα και με το οποίο γίνεται λόγος για ύπαρξη σαφέστατου κωλύματος στο πρόσωπό μου, αναφορικά με τη συμμετοχή μου στην εκλογική αναμέτρηση της 18ης Μαΐου έτους 2014, και εκτιμώντας ότι οφείλεται σε λαθεμένη πληροφόρηση του συντάκτη και σε καμία περίπτωση δεν αποτελεί στοχευμένη επίθεση στο πρόσωπό μου, έχω να γνωστοποιήσω τα κάτωθι:
1) Σε ότι αφορά στην ύπαρξη κωλύματος στο πρόσωπό μου, βάσει των όσων περιγράφονται στον Καλλικράτη σχετικά με την επαγγελματική μου ιδιότητα, αυτό δεν ευσταθεί, διότι μου δίδεται η δυνατότητα αποχώρησης από τις εταιρείες στις οποίες μετέχω έως και τις 2 Μαΐου έτους 2014, ημέρα επίσης έναρξης της προεκλογικής περιόδου. Αρά αυτό που αναφέρεται περί σαφέστατου κωλύματος εκλογιμότητας στο πρόσωπό μου, το οποίο θα με θέσει εκτός της εκλογικής μάχης, δεν ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα. Άλλωστε προσωπικά, θα έχω αποχωρήσει από τις συγκεκριμένες εταιρείες μέχρι και την 27η Απριλίου έτους 2014, ημέρα υποβολής των υποψηφιοτήτων, ώστε να είμαι πέραν του τυπικού και ηθικά συνεπής.
2) Αναφορικά με την επαγγελματική που δραστηριότητα στον χώρο της κατασκευής έργων οδοποιίας και ειδικών θεμελιώσεων, είναι αληθές, αφού το έχω δηλώσει και ο ίδιος προσωπικά, αλλά αυτό σε καμία περίπτωση δεν αποτελεί κάτι το μεμπτό. Νιώθω υπερήφανος που αναπτύσσω την επαγγελματική δραστηριότητα, την οποία και σπούδασα, αποδεικνύοντας ότι είμαι ένας άνθρωπος που έχω άμεση επαφή με την κοινωνία, έχω δουλέψει στη ζωή μου σκληρά και τα όσα έχω αποκτήσει, λίγα ή πολλά, είναι αποτέλεσμα σκληρής δουλειάς και καθημερινού προσωπικού μου αγώνα.
3) Προσωπικά μετέχω ως διαχειριστής σε δύο εταιρείες που είχαν συμβληθεί κατά το πρόσφατο παρελθόν με το δήμο της Ρόδου, αφού οποιοσδήποτε είναι μέτοχος Ομόρρυθμης Εταιρείας Ο.Ε., είναι αυτομάτως και διαχειριστής αυτής. Η συμμετοχή μου σε αυτές έχει να κάνει με την επαγγελματική μου ιδιότητα, δηλαδή αυτή του εργολάβου δημοσίων έργων. Δουλειά νόμιμη, έντιμη και σε καμία περίπτωση κατακριτέα. Σε ότι αφορά στη συμμετοχή μου σε μία τρίτη εταιρεία ως νόμιμου εκπροσώπου, αυτή δεν έχει καμία σχέση με την παρουσίαση τυχόν κωλύματος στο πρόσωπό μου.
Το έργο στο Λαουμάκι
Στο σχετικό δημοσίευμα αναφέρεται ότι μία από τις εταιρείες στις οποίες είμαι μέτοχος, έχει σε εξέλιξη εργολαβία για την αποκατάσταση της βατότητας δημοσίου δρόμου στην περιοχή Λαουμάκι που επλήγη από τη θεομηνία τον Ιανουάριο του έτους 2011, πράγμα ανακριβές, αφού το έργο έχει περατωθεί και έχει προσκομιστεί και η σχετική βεβαίωση περαίωσής του. Για την ολοκλήρωσή του δε, νιώθω υπερήφανος, τόσο ο ίδιος, όσο και οι συνεργάτες μου, αφού προσθέσαμε ένα μικρό λιθαράκι στην αντιμετώπιση του προβλήματος που ταλάνιζε την περιοχή και τους κατοίκους της.
Επομένως, η παράγραφος στην οποία αναφέρεται ότι «το γεγονός αυτό από μόνο του θέτει, με βάση τα ανωτέρω, εκτός της εκλογικής μάχης τον κ. Στέφανο Δράκο και σύμφωνα με τους νομικούς δεν θεραπεύεται ακόμη κι αν ο συγκεκριμένος διαχειριστής εκχωρήσει τα δικαιώματά του σε τρίτο, αφού η οποιαδήποτε παραίτησή του θα έπρεπε να γίνει τουλάχιστον πριν από την 1η Ιανουαρίου έτους 2014», δεν έχει καμία βάση αληθείας.
Το έργο ύδρευσης στα Λάερμα
Μία από τις εταιρείες στην οποία συμμετέχω μέχρι και την οριστική εκχώρηση των μετοχών μου, είχε αναλάβει την εκτέλεση του έργου ύδρευσης στο χωριό Λάερμα. Η Δικαιοσύνη και συγκεκριμένα το Μονομελές Πρωτοδικείο Ρόδου, ενώπιον του οποίου είχαμε προσφύγει, είχε κάνει δεκτή την αίτησή μας, για την πληρωμή των εργασιών που είχαμε ήδη εκτελέσει και για τις οποίες δεν είχαμε πληρωθεί, παρότι οι ίδιοι οφείλαμε να έχουμε πληρώσει, όπως και έγινε, το σύνολο των σχετικών υποχρεώσεών μας, όπως ήταν οι άνθρωποι που εργάζονταν για την εκτέλεση του έργου.
Το Μονομελές Πρωτοδικείο Ρόδου, στο οποίο και έχουν δυνατότητα να προσφύγουν οι πολίτες στοχεύοντας στην απονομή δικαιοσύνης, είχε κάνει δεκτή την αίτησή μας και είχε διατάξει την πληρωμή των όσων μας οφείλονταν για τις ήδη εκτελεσθέντες εργασίες, καθώς και την προμήθεια των σχετικών υλικών. Αυτό δηλαδή που πράξαμε ήταν απλά το νόμιμο, να διεκδικήσουμε την πληρωμή μας για τις εργασίες που προσφέραμε, όπως εκατοντάδες εργαζόμενοι σήμερα που απασχολούνται χωρίς να αμείβονται, πράγμα ανεπίτρεπτο.
Παρά την ανωτέρα δικαστική απόφαση, η οποία και μας δικαίωνε, εμείς, επιδεικνύοντας καλή θέληση, καταθέσαμε αίτηση συμβιβασμού, «δωρίζοντας» στο δήμο της Ρόδου τους τόκους που μας είχαν επιδικαστεί, καθώς και μέρος του κεφαλαίου! Η πρότασή μας, ως συμφέρουσα για τον δήμο, έγινε δεκτή από τα μέλη της Οικονομικής Επιτροπής, τα οποία και ενέκριναν τις διαθέσεις πιστώσεων προϋπολογισμού 2012, που εμπεριέχονταν στην εισήγηση του Τμήματος Λογιστικών Εσόδων και Εξόδων της Διεύθυνσης Οικονομικής.
Σχετικά με τα όσα περιγράφονται στο προαναφερόμενο δημοσίευμα περί ημιτελούς έργου, χωρίς να διευκρινίζονται τα όσα πραγματικά είχαν λάβει χώρα, προφανώς εκ παραδρομής και όχι προς δημιουργία εντυπώσεων, καθίσταται σαφές ότι, η ευθύνη για τη μη ολοκλήρωση του έργου οφειλόταν στις υπηρεσίες του δήμου, που δεν προχώρησαν στην μετάπτωση του λογαριασμού, παρά το γεγονός ότι υπήρχαν τα αντίστοιχα ποσά στα ταμεία του. Άρα το έργο δεν χαρακτηρίστηκε ημιτελές, λόγω δική μας υπαιτιότητας, αλλά εξαιτίας της αδράνειας των αρμοδίων.
Πιο συγκεκριμένα, η εταιρεία μας προχώρησε στην επίδοση με εξώδικο αίτησης διακοπής εργασιών εκτέλεσης του έργου (δεν παραδόθηκε ημιτελές, δεν χρηματοδοτήθηκε η ολοκλήρωσή του) εξαιτίας μη πληρωμής του 1ου λογαριασμού, αλλά και λόγω εκκρεμότητας υπογραφής του 1ου ΑΠΕ. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα, περίπου 1,5 χρόνο μετά, και αφού περιμέναμε μάταια για την τακτοποίηση του χρέους προς εμάς, να προσφύγουμε στη Δικαιοσύνη.
Ωστόσο, προηγήθηκε της δικαστικής συνδρομής, 10 μήνες μετά την επίδοση του εξώδικου, διάλυση της σύμβασης εκτέλεσης του έργου, αφού σύμφωνα με το άρθρο 62 παρ. 4 του Νόμου 3669/08, 10 μήνες μετά την επίδοση διακοπής των εργασιών και αφού δεν λάβαμε καμία απάντηση, η σύμβαση εκτέλεσης του έργου διαλύεται. Άλλωστε, δεν θα μπορούσαμε να εκτελούσαμε έργα δωρεάν, διότι δεν θα υπήρχε η δυνατότητα πληρωμής των υπαλλήλων μας, οι οποίοι και εκείνοι με τη σειρά τους θα έπρεπε να ζήσουν τις οικογένειές τους.
Το έργο στην Ιαλυσό
Ως εταιρεία είχαμε αναλάβει την εκτέλεση αποκατάστασης ερείσματος στην περιοχή της Ιαλυσού, το οποίο και ολοκληρώσαμε, χωρίς και πάλι να πληρωθούμε μέχρι και την προσφυγή ενώπιον της Δικαιοσύνης. Το Μονομελές Πρωτοδικείο Ρόδου είχε κρίνει και σε αυτή την περίπτωση το αυτονόητο, δηλαδή να πληρωθεί ο λογαριασμός που αφορούσε στις εργασίες που εκτελέσαμε και στα υλικά που προμηθευτήκαμε.
Με την έκδοση της δικαστικής απόφασης, που και σε αυτή την περίπτωση δικαίωσε εμάς και τους ανθρώπους που εργάζονταν για την ολοκλήρωση του έργου, ο δήμος αποφάσισε να ασκήσει το δικαίωμά της ανακοπής κατά της αποφάσεως, όπως ορίζει άλλωστε ο σχετικός Νόμος. Παραλείπεται όμως, και σε αυτή την περίπτωση, να αναφερθεί ότι ο ίδιος ο δήμος, προχώρησε στην αναγνώριση των οφειλών του και δήλωσε παραίτηση από την άσκηση της ανακοπής – ουσιώδης λεπτομέρεια, η οποία επίσης δεν περιγράφεται στο σχετικό δημοσίευμα, θέλω να πιστεύω εκ αγνοίας και όχι ηθελημένα -, ύστερα από σχετική απόφαση των μελών της Οικονομικής Επιτροπής.
Η παραπάνω απόφαση δε, οφειλόταν στο γεγονός ότι και σε αυτή την περίπτωση παραιτηθήκαμε από τους τόκους που μας επιδικάστηκαν από το Δικαστήριο, χαρίζοντάς τους ουσιαστικά στο δήμο.
Η προσωπική μου θέση
Νομίζω ότι έχοντας ολοκληρώσει τις απαραίτητες σπουδές και έχοντας αποκτήσει την αναγκαία τεχνογνωσία, όπως και χιλιάδες άλλοι μηχανικοί, είχα το δικαίωμα να ασκήσω το επάγγελμά μου. Δεν προέβηκα σε καμία παράνομη ενέργεια, λειτουργούσα και λειτουργώ πάντα νόμιμα και εργάστηκα σκληρά προκειμένου να ζήσω, τόσο τον εαυτό μου, όσο και την οικογένειά μου. Σε κάθε περίπτωση λειτουργούσα προστατευτικά ακόμη και για τους συνεργάτες μου, αφού από τη στιγμή που εργάζονταν για εμένα θα έπρεπε και να τους καταβάλλονταν οι μισθοί τους. Δεν μπορώ λοιπόν, να καταλάβω που είναι το μεμπτό σε αυτή την περίπτωση, εάν κάτι τέτοιο επιχειρείται να εννοηθεί…
Βάσει νόμου μου διδόταν η δυνατότητα να αποκτήσω πτυχίο εργολήπτη για την εκτέλεση έργων του δημοσίου. Ο κλάδος μας άλλωστε, όπως είναι γνωστό, ήταν ο πρώτος που επλήγη από την οικονομική κρίση, με αποτέλεσμα πολλές εταιρείες να κλείσουν και δεκάδες εργαζόμενοι – οικογένειες να βρεθούν στο δρόμο. Η δική μας απόφαση, έχοντας ως κριτήριο την αποπληρωμή και του τελευταίου συνεργάτη μας, μας οδήγησε μετά από μακρά περίοδο δυσκολιών να καταφύγουμε στη διεκδίκηση των χρημάτων μας, απευθυνόμενοι στη Δικαιοσύνη, αλλά επιδιώκοντας και την επίτευξη συμβιβασμών με το δημόσιο, αφού εάν όχι σε όλες στις περισσότερες περιπτώσεις προχωρήσαμε σε αφαίρεση των τόκων που μας είχαν επιδικαστεί, καθώς και μέρους του ίδιου του κεφαλαίου. Μάλιστα, για τις μέχρι τότε ανάγκες οι πιστοποιημένοι λογαριασμοί των έργων, είχαν εκχωρηθεί στις τράπεζες με υψηλά επιτόκια, τα οποία και επιβαρυνθήκαμε προσωπικά μέχρι και την ημέρα επίτευξης των εξωδικαστικών συμβιβασμών, χωρίς αυτά να μας πληρωθούν ποτέ.
Το νέο δημοσίευμα
Σε ότι αφορά σημερινό νέο δημοσίευμα το οποίο φιλοξενείται στην ίδια τοπική εφημερίδα, έχω να διευκρινίσω ότι, δεν αναζητώ τρόπους απαλλαγής από το παρουσιαζόμενο κώλυμα εκλογιμότητας, αφού είναι σε γνώση μου εδώ και καιρό η σχετική πρόβλεψη στον Καλλικράτη, με αποτέλεσμα να έχω ήδη μεριμνήσει για την κίνηση όλων των απαραίτητων διαδικασιών. Άλλωστε, όπως ο ίδιος ο συντάκτης αναφέρει, σε εγκύκλιο εξειδικεύεται ότι το κώλυμα αφορά σε εκκρεμότητες που δεν θα έχουν ολοκληρωθεί μέχρι και τον χρόνο ανακήρυξης των υποψηφίων.
