Ερώτηση προς τους Υπουργούς Οικονομικών και Ναυτιλίας και Νησιωτικής Πολιτικής κατέθεσε ο Τομεάρχης Τουρισμού της Νέας Δημοκρατίας και Βουλευτής Δωδεκανήσου, κ. Μάνος Κόνσολας, αποκαλύπτοντας μία ακόμα περίπτωση ακραίου παραλογισμού του Ελληνικού Κράτους.
Ο κ. Κόνσολας αποκαλύπτει ότι το Ελληνικό Δημόσιο απειλεί με πρόστιμα τα Λιμενικά Ταμεία της Δωδεκανήσου για λιμενικά έργα και παρεμβάσεις που έγιναν τις δεκαετίες του ’80 και του ’90, τα οποία θεωρούνται παράνομα.
Πολλά από αυτά τα έργα έγιναν χωρίς να υπάρχουν μελέτες περιβαλλοντικών επιπτώσεων και χωρίς να έχει γίνει καθορισμός των οριογραμμών του αιγιαλού.
Σήμερα, μετά από 30 και πλέον χρόνια, οι λιμενικές αυτές υποδομές θεωρούνται παράνομες και κάθε ενέργεια ή έργο επισκευής σε αυτές, επισύρει ποινές και κυρώσεις, ενώ δημιουργεί προβλήματα στη διοίκηση και διαχείριση των λιμενικών εγκαταστάσεων.
Ο Βουλευτής επικαλείται το παράδειγμα του Λιμενικού Ταμείου Πάτμου, καταθέτοντας και με τη μορφή αναφοράς στη Βουλή, το έγγραφο του Δημοτικού Λιμενικού Ταμείου Δήμου Πάτμου, το οποίο, εδώ και πολλά χρόνια, προσπαθεί να νομιμοποιήσει 8 λιμάνια τα οποία εμπίπτουν στην αρμοδιότητά του και τα οποία θεωρούνται παράνομα από τις υπηρεσίες του Υπουργείου Οικονομικών και του Υπουργείου Ναυτιλίας.
Με βάση τις κείμενες διατάξεις, η νομιμοποίηση των λιμενικών έργων που κατασκευάστηκαν από το πρώην Ενιαίο Λιμενικό Ταμείο Δωδεκανήσου τα προηγούμενα 30 έως 40 χρόνια, προϋποθέτει την καταβολή υψηλότατου προστίμου.
Ο κ. Κόνσολας επισημαίνει:
«Ουσιαστικά το Ελληνικό Δημόσιο στρέφεται εναντίον Νομικών Προσώπων Δημοσίου Δικαίου για να εισπράξει πρόστιμα από λιμενικά έργα κοινής ωφέλειας, που έγιναν πριν από 30 και 40 χρόνια.
Τα πρόστιμα αυτά, συνιστούν ένα δυσβάσταχτο οικονομικό βάρος για τα Λιμενικά Ταμεία και τους αυτοδιοικητικούς φορείς στα Δωδεκάνησα. Εκτός αν πρόκειται για έναν εύσχημο τρόπο ώστε να «βάλει χέρι» η Κεντρική Εξουσία στους οικονομικούς πόρους και τα αποθεματικά των Λιμενικών Ταμείων στα Δωδεκάνησα.
Ουδείς υποστηρίζει ότι πρέπει να επικρατεί καθεστώς ανομίας και αυθαιρεσίας στην εκτέλεση έργων.
Όμως, πρέπει να υπάρχει και να επικρατεί η κοινή λογική. Δεν μπορεί να μην επιλέγεται μια ορθολογική λύση για την επίλυση του προβλήματος νομιμοποίησης έργων που πραγματοποιήθηκαν πριν από 30 ή και 40 χρόνια, με διαφορετικές συνθήκες και ένα διαφορετικό θεσμικό και κανονιστικό πλαίσιο.
Ιδιαίτερα όταν η διαχείρισή τους έχει περάσει σε διάδοχα σχήματα αντί του Ενιαίου, εκείνη την εποχή, Λιμενικού Ταμείου Δωδεκανήσου».
