Τον τελευταίο καιρό μέσα από κάποιες εθελοντικές δράσεις στη Ρόδο γνωρίσαμε τον Δημήτρη Κονταράτο, ο οποίος εργάζεται στο νησί μας ως τεχνολόγος τροφίμων και σεφ. Ενώνοντας αυτές τις δυο ιδιότητες και την δημιουργικότητα του, κατορθώνει με έναν μοναδικό τρόπο να μεταδώσει τις γνώσεις του γύρω από τη γαστρονομία, που συνεχώς αναβαθμίζει με σεμινάρια, στα παιδιά αλλά και σε όλους εμάς μέσα από επιτυχημένες εκδηλώσεις. Με πολλές διακρίσεις στο ενεργητικό του , είναι μέλος και ο μοναδικός Έλληνας σεφ, της Παγκόσμιας Ένωσης Σεφ “Les Toques Blanches Du Monde” που προάγει τη γαστρονομία με πρωτότυπους τρόπους. Μέσα από τη δουλειά του προσπαθεί να προωθήσει την γαστρονομία του τόπου μας παντρεύοντας το ντόπιο με το σύγχρονο. Όλες οι προσπάθειες γίνονται εθελοντικά με ιδιωτική πρωτοβουλία.
“Παντρεύω την επιστήμη και την τέχνη δίνοντας ένα μοναδικό αποτέλεσμα”
Ακολουθεί αναλυτικά η συνέντευξη του για το Rodosreport στην Ανδριάνα Κυπραίου
- Πες μας λίγα λόγια για τις δράσεις σου μέσω του culinary lab και των dirty dishes απ’ όπου σε γνωρίσαμε.
Το culinary lab ξεκίνησε το 2010 ως μια ιστοσελίδα, στην οποία προσπαθούσα ως τεχνολόγος τροφίμων και μάγειρας να γεφυρώσω κάπως αυτές τις δυο ιδιότητες. Οπότε ξεκίνησα να μεταφράζω λαϊκά την επιστήμη σε διάφορα μαγειρέματα. Πχ πως δένει μια σάλτσα, γιατί πήζει η μπεσαμέλ, το οποίο είναι πολύ διαδεδομένο στο
εξωτερικό. Αυτή η προσπάθεια άρχισε να μεγαλώνει, να έχω οπαδούς εκεί που ήμουν μόνος με τη βοήθεια της φίλης Κατερίνα Χατζήπαπα που έκανε την επιμέλεια κειμένων και κλείνοντας ένα χρόνο αποφασίσαμε να βγάλουμε το προσωπείο του cullinary lab και να εμφανιστούμε ποιοι ήμασταν από πίσω. Έγινε ένα επιτυχημένο πάρτι με τα νέα μέλη της ομάδας που κέρδισε τις εντυπώσεις. Έτσι το culinary lab άρχισε να παίρνει άλλη μορφή. Συνεχίσαμε να κάνουμε εκδηλώσεις ,όμως αρχίσαμε να χάνουμε τον ενημερωτικό χαρακτήρα που είχαμε. Έτσι κατασκεύασα τους dirty dishes που συνδύαζε εκδηλώσεις αλλά συμπληρωνόταν και η γαστρονομία και μιξολογία. Η “μαμά” ήταν το culinary lab και στη συνέχεια ήρθε το παιδί “dirty dishes” το οποίο είναι η εξέλιξη των πραγμάτων. Το culinarylab ενημερώνει, εξηγεί με τεχνογνωσία και εξοπλισμό και οι “dirty dishes” εφάρμοζαν όλα αυτά σε μια επιτυχημένη εκδήλωση. Επενδύουμε με προσωπικά έξοδα σε όσα πιστεύουμε ότι αξίζουν και μας κάνουν καλύτερους επαγγελματίες. Πχ ξοδεύω και παίρνω ένα μηχάνημα για μαλλί της γριάς και πάω στα παιδιά να τους κάνω ένα αφιέρωμα στη ζάχαρη που είναι το αγαπημένο τους. Να τους εξηγήσω πως παράγεται το μαλλί της γριάς που λατρεύουν άσχετα που δεν είναι υγιεινό. Η ανταμοιβή είναι μεγάλη, δίνει διαφορετική αισθητική και στη ζωή σου και στο επάγγελμα σου κάνοντας τα παιδιά χαρούμενα.
*Τους dirty dishes αποτελούν: Δημήτρης Κονταράτος, Αντώνης Μανιάς, Τουρλούγγου Χρήστος, Παναγιώτης Αγγέλου, Καραγιάννης Γιώργος, Καλησπέρης Στέλιος, Χατζηγεωργίου Γιώργος , Κατερίνα Χατζήπαπα, Έλενα Παναγιωτακοπούλου, Νίκος Σκουτέλης, Βίκη Αντωναρά , Βαλάντης Ελευθερίου, Λουκάς Τουμπάκης.
- Πως ένας σεφ από την κουζίνα βρέθηκε στα θρανία; Μιλήσε μας για την εμπειρία σου κοντά στους μικρούς μας φίλους;
Εγώ ήμουν τεχνολόγος τροφίμων και έγινα μάγειρας. Για να γίνω σεφ που είναι μια διάκριση αναγκάστηκα πάλι να πάω σχολείο. Ενώ είχα τελειώσει τη σχολή, δούλευα ως τεχνολόγος τροφίμων , η μεγάλη αγάπη για τη γαστρονομία με έκανε να ξαναγυρίσω στο σχολείο και να τεκμηριώσω τη γνώση μου. Για να κάνεις κάτι δεν αρκεί απλά να το λες , αλλά πρέπει να το πιστοποιήσεις κιόλας για μένα. Οπότε πήγα ξανά στα θρανία. Μέσα από αυτό ξανά γύρισα στα παιδικά θρανία που ήταν κάτι που δεν φανταζόμουν ποτέ. Επειδή ασχολούμουν με την εκπαίδευση ενηλίκων άπειρες ώρες στον ΟΑΕΔ, στην μαγειρική σχολή, στο ΙΕΚ, αλλά δεν είχα ποτέ την τύχη να κάνω εκπαίδευση σε μικρά παιδιά. Για μένα είναι κάτι πολύ δύσκολο αλλά και πολύ ευχάριστο. Κάτι πολύ διαφορετικό που προσωπικά με γεμίζει μιας που λατρεύω να περνάω το χρόνο μου με παιδιά. Ήταν κάτι πολύ εποικοδομητικό το να εκπαιδεύεις μικρά παιδιά. Ακόμα και στη μαγειρική όταν θέλουμε να πάρουμε κριτική για ένα πιάτο που έχουμε φτιάξει, ο αληθινός κριτής είναι πάντα ένα παιδί. Ότι πει είναι και το αληθινό.
- Τα παιδιά είναι εξοικειωμένα με τα φρούτα, τα λαχανικά, την υγιεινή διατροφή;
Ορισμένα είναι, ορισμένα όχι. Κάθε παιδί έχει αναπτύξει μέχρι ένα σημείο την εξοικείωση του σε αυτές τις γεύσεις. Αυτό που νομίζω ότι κάνουμε εμείς όταν πηγαίνουμε σε σχολεία είναι να τους δώσουμε ένα παραπάνω ερέθισμα. Σε αυτή την ηλικία λειτουργεί τελείως απορροφητικά ο εγκέφαλος, οπότε εσύ αν του δείξεις κάτι για 3 και 4 φορές , αποτυπώσεις στιγμές με αυτό, το παιδί αρχίζει να αποκτά μια αντίληψη πχ στο τι είναι φρούτο, τι λαχανικό.
- Πως πιστεύεις ότι ωφελούνται από το ταξίδι τους στις γεύσεις;
Προσπαθώ να γίνω βοήθημα στους εκπαιδευτικούς που είναι φίλοι και γνωστοί και πολύ καλοί στη δουλειά τους. Οπότε μέσα στα πλαίσια της εκπαίδευσης προσπαθούμε με λίγο πιο διασκεδαστικό τρόπο, γιατί μιλάμε για παιδιά, να τα κάνουμε να καταλάβουν κάποια πράγματα. Στην προκειμένη παίζοντας με το φαγητό. Λες πότε νιώθεις επιτυχημένος; Όταν καταφέρεις αυτόν που εκπαιδεύεις να διευθετεί αυτά που του έχεις διδάξει. Οπότε για μένα μέσα από το ταξίδι με τα παιδιά στις γεύσεις ολοκληρώνω και το επαγγελματικό και το ηθικό και το εκπαιδευτικό κομμάτι. Ωφελείς τα παιδιά με τις γνώσεις και τις πληροφορίες που τους μεταδίδεις, όμως παράλληλα ωφελείσαι περισσότερο από τους μικρούς μας φίλους..
- Ποιες είναι οι φιλοδοξίες σου από αυτό το εγχείρημα;
Πρώτα απ’όλα είναι η αγάπη που παίρνεις από τα παιδιά, η οποία δε συγκρίνεται με τίποτα. Είναι πάνω από κάθε φιλοδοξία. Από παιδιά λέμε: “Πότε θα μάθεις να μαγειρεύεις”; Εγώ πιστεύω ότι μαθαίνεις να μαγειρεύεις όταν μάθεις σε κάποιον άλλο να μαγειρεύει. Μαθαίνεις όταν μάθεις κάτι σε κάποιον άλλο Η γνώση είναι πλούτος και αποκτά αξία μόνο όταν τη διαδίδεις και τη μοιράζεσαι απλόχερα. Εκεί ολοκληρώνεσαι πλήρως. Αυτό προσπαθώ να κάνω στον τόπο μου. Αν μπορέσω να κάνω ένα παιδί που είναι ο πιο δύσκολος ακροατής να κερδίσει κάτι , κατοχυρώνω κάτι πολύ σημαντικό και στο κομμάτι της εκπαίδευσης και αλλά της μαγειρικής που αγαπώ τόσο.
Η Ρόδος ως τόπος τι μπορεί να προσφέρει στη γαστρονομία; Έχει τις δικές της ιδιαίτερες γεύσεις;
Μέσα σε αυτή την αγάπη που είχα για τη γαστρονομία, κάποια στιγμή βρέθηκα στην Κοπεγχάγη να δουλεύω για το εστιατόριο Noma ένα από τα καλύτερα στον κόσμο. Εκεί είδα ότι μια χώρα με πολύ δύσκολο κλίμα, ελάχιστες μέρες 
ηλιοφάνειας κατάφερε απλά να χρησιμοποιεί τη φύση και να παράγει ένα γαστρονομικό αποτέλεσμα μοναδικό και ξεχωριστό σε όλο τον κόσμο. Εκεί εντυπωσιάστηκα αλλά στεναχωρήθηκα κιόλας. Έβλεπα ότι ο τόπος μας που είναι ευλογημένος, με υπέροχο κλίμα και έχει τόσα πολλά πράγματα στη φύση του δεν τα αξιοποιεί. Πχ τους πήρα μέλι ντόπιο και ενώ όλοι ενθουσιάστηκαν είπαν ότι δεν είναι σκανδιναβικής γης και δεν μπορούμε να το χρησιμοποιήσουμε. Οπότε λέω είμαι στον τόπο μου που παράγει τόσα πολλά και δεν μπορεί να τα αξιοποιήσει; Έτσι είπα ότι θα δώσω βαρύτητα και θα προσπαθήσω να προωθήσω τις ιδιαίτερες γεύσεις του τόπου μου και είναι πραγματικά πολλές και μοναδικές . Προσπαθώ μέσα από τη δουλειά μου να προωθήσω τα τοπικά προϊόντα με ένα διαφορετικό τρόπο. Δηλαδή να χρησιμοποιήσω τη γύρη μας, να δώσω για πρωινό ταχίνι με μέλι που τρώγαμε πιτσιρίκια αλλά βλέπω ότι ο κόσμος αναζητά το ξένο. Έτσι χρησιμοποιείς το ντόπιο σε αρμονία ώστε να αλλάξεις σταδιακά αυτή τη νοοτροπία.
-
Τι είναι για σένα η γαστρονομία του τόπου μας;
Γαστρονομία για μένα σημαίνει εικόνα, σημαίνει ανάμνηση, σημαίνει άρωμα, σημαίνει γεύση. Είναι η οικογένεια, η μάνα , η γιαγιά. Όλοι μας προσπαθούμε μια γεύση πολύ δυνατή να τη συγκρίνουμε με αυτήν της μαμάς και της γιαγιάς και αυτό δεν αλλάζει για κανέναν άνθρωπο. Είναι τόσο δυνατό αυτό το ερέθισμα. Και θα σε γυρίσω πίσω στα παιδιά. Αν εγώ τους δώσω να δοκιμάσουν για πρώτη φορά έναν λωτό και καταφέρω να μπω στην ανάμνηση τους , είναι η καλύτερη ανταμοιβή. Γαστρονομία όμως και για μένα ως Δημήτρης σημαίνει και τεχνολογία πολλές φορές. Βράζεις κάτι γρήγορα, τηγανίζεις αργά, είναι το μικροκυμάτων είναι όλα αυτά.
rodosreport.gr
