Η υπόθεση των Τσιγγάνων στη Ρόδο αποτελεί διαχρονικά ένα ανοιχτό κεφάλαιο, το οποίο συνεχώς επανέρχεται στην επικαιρότητα, χωρίς ωστόσο να συνοδεύεται από ουσιαστική πρόοδο. Παρά τις κατά καιρούς μεγαλόστομες δεσμεύσεις από πολιτικούς και τοπικούς παράγοντες, το πρόβλημα παραμένει άλυτο – και πλέον φαίνεται να έχει περάσει στη σφαίρα της… «αναρμοδιότητας».
Εδώ και τουλάχιστον μια δεκαετία, πολιτικοί εκπρόσωποι όλων των βαθμίδων έταζαν λύσεις, σχέδια και παρεμβάσεις για τη βελτίωση των συνθηκών διαβίωσης και την αποκατάσταση της τάξης στις περιοχές όπου ζουν Τσιγγάνοι. Υποσχέσεις που – όπως αποδεικνύεται – έμειναν στα χαρτιά ή χρησιμοποιήθηκαν για επικοινωνιακά οφέλη.
Οι δηλώσεις που δεν υλοποιήθηκαν
Ενδεικτικό είναι το παράδειγμα του Περιφερειάρχη Νοτίου Αιγαίου, Γιώργου Χατζημάρκου, ο οποίος πριν περίπου από 10 χρόνια, σε δηλώσεις του μετά πυρκαγιά που κατέστρεψε επιχείρηση από ενέργειες Τσιγγάνων, είχε τοποθετηθεί με σκληρότητα, δεσμευόμενος για άμεσες λύσεις.
Η τοποθέτησή του τότε είχε δημιουργήσει την προσδοκία ότι το χρόνιο αυτό πρόβλημα θα αντιμετωπιζόταν με σοβαρότητα και αποφασιστικότητα. Παρ’ όλα αυτά, μια δεκαετία μετά, το θέμα όχι μόνο δεν επιλύθηκε, αλλά δεν αποτελεί πλέον ούτε αντικείμενο πολιτικής παρέμβασης από τον ίδιο, καθώς – όπως αναφέρεται – «δεν ανήκει στην αρμοδιότητά του».
Καριέρες πάνω στις υποσχέσεις
Πολλοί είναι εκείνοι που χρησιμοποίησαν τις ανάγκες και τα προβλήματα ως βήμα για την προσωπική τους προβολή ή την οικοδόμηση πολιτικής καριέρας. Υποσχέσεις για μεταστέγαση, κοινωνική ενσωμάτωση, ασφάλεια και νομιμότητα δόθηκαν απλόχερα – ειδικά σε προεκλογικές περιόδους – χωρίς όμως να υπάρξει ουσιαστικό έργο .
Σήμερα, οι συνθήκες παραμένουν ίδιες ή και χειρότερες, ενώ οι κάτοικοι των περιοχών που γειτνιάζουν με καταυλισμούς συνεχίζουν να ζουν σε κλίμα ανασφάλειας και έντασης, χωρίς προοπτική οριστικής λύσης.
Τον Σεπτέμβριου ποιου έτους να εννοούσε;
